Δίπλα από τη διαφήμιση του αφροδισιολόγου Παρίση με τον 5ψήφιο αριθμό τηλεφώνου (o οποίος μάλιστα δεχόταν από τις 7 το πρωί), αλλά και του πλαστικού χειρουργού Μπέσκου, τέως assistant (sic) αγνώστου νοσοκομείου της ΝΥ, υπάρχει η είδηση που ανακάλυψαν τα σημερινά παιδιά του Έκτου, για τη θεμελίωση του νέου τότε διδακτηρίου του φοβερού ΣΤ' Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών, στο φύλλο της 28/6 της εφημερίδας «ΕΘΝΟΣ», του σωτηρίου έτους 1954, δηλ. του έτους που γεννηθήκαμε! Τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά. Όταν γεννιόμασταν άρχισε να χτίζεται και το σχολείο το οποίο χρειαστήκαμε 12 χρόνια αργότερα. (Ευτυχώς, όχι και τους Παρίση και Μπέσκο).
Διαβάζουμε ότι παρόντες στη θεμελίωση εκτός από τους παράγοντες του σχολείου, το Γυμνασιάρχη Στεργιόπουλο κλπ., ήταν o δήμαρχος Αθηναίων Νικολόπουλος, ο υπουργός Παιδείας Γεροκωστόπουλος (κυβέρνηση Παπάγου;), αλλά και ο μητροπολίτης Αργυροκάστρου(!). Για το έργο ύψους 2,5δις παλαιών δραχμών (το 1954, η αναλογία παλιάς δραχμής προς νέα, ήταν 1000:1) είχε ήδη συγκεντρωθεί το 10%, δηλ. 250εκ.
Στην τελετή θεμελίωσης «ωμίλησεν» ο Γυμνασιάρχης Στεργιόπουλος ο οποίος ευχαρίστησε τους «Φίλους του ΣΤ’ Γυμνασίου». Οι Φίλοι ήταν ένας σύλλογος που είχε δημιουργηθεί ακριβώς για το έργο του νέου διδακτηρίου και στον οποίο συμμετείχαν ο σύλλογος γονέων, ιερείς των γύρω εκκλησιών, επιχειρηματίες της περιοχής κλπ. Ως γνωστόν, τα χρήματα της ανέγερσης δόθηκαν από τους γονείς μας μέσω του συλλόγου και από εράνους που έγιναν τη δεκαετία του ’50 στις γύρω περιοχές, στις εκκλησίες κ.ο.κ. Το οικόπεδο είχε παραχωρηθεί από το Δήμο της Αθήνας. Θα ήταν ενδιαφέρον να ξέραμε τι μπορεί να είχε υποσχεθεί στη δική του ομιλία του ο Γεροκωστόπουλος, δηλ. το επίσημο κράτος, για το νέο διδακτήριο.
Στο δημοσίευμα αναφέρεται ο διπλανός λόφος Λαμπράκη ως «ύψωμα της παλαιάς Πυριτιδαποθήκης». Πιθανώς οι φυλακές ανηλίκων που ξέραμε δεν ήταν εξαρχής φυλακές αλλά μπαρουτάδικο (ή μπορεί να έγιναν έτσι για λίγο λόγω του πολέμου και μετά ξαναέγιναν φυλακές). Δε θυμόμαστε πάντως τους νεοκοσμίτες παππούδες και γιαγιάδες μας να αναφέρουν κάτι σχετικό (όποιος θυμάται καλύτερα, ας βοηθήσει στο σημείο αυτό).
Θα σταθούμε βεβαίως για λίγο στον αρχιτέκτονα Ορέστη Φυντικάκη και στον πολ.μηχανικό Δ. Απέγιτο που αναφέρονται στο δημοσίευμα. Δεν ξέρουμε αν ζουν σήμερα αυτοί οι άνθρωποι αλλά τους αξίζουν συγχαρητήρια για το αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα. Οι συμμαθητές μας αρχιτέκτονες και μηχανικοί είναι πιο ειδικοί για να κρίνουν, αλλά πιστεύουμε ότι το σχολείο μας ήταν από τα ωραιότερα που φτιάχτηκαν ποτέ στην Ελλάδα και ανεξάρτητα από το τι έγινε μετά, οι άνθρωποι αυτοί είχαν προβλέψει ειδικές αίθουσες δραστηριοτήτων, εργαστήρια κλπ. που την εποχή εκείνη ήταν περίπου άγνωστες λέξεις στα δημόσια σχολεία και όχι μόνο. Το κτήριο ήταν επίσης για την εποχή του προηγμένο τεχνικά (αντισεισμικό) ενώ και η διαμόρφωση του χώρου είχε μελετηθεί με μεράκι (θυμηθείτε το διπλού επιπέδου προαύλιο, την εξέδρα στον απέναντι βράχο, το υπόστεγο κλπ). Θα περιμένουμε ασφαλώς και τα δικά σας σχόλια, ειδικά των πιο «ειδικών» όπως είπαμε αρχιτεκτόνων και πολ.μηχανικών των blogs.
ekto1972
Πηγή: Κυνόσαργες
Αξίζει ένα πολύ μεγάλο μπράβο στα παιδιά του σημερινού Έκτου για την έρευνα και την καταπληκτική δουλειά που έχουν κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου