Αντίο θείε Ντόναλντ

του Κώστα Κορωναίου

ΣΤ'Γυμνάσιο 1972

Με αφορμή τη διακοπή της έκδοσης του ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ στην Ελλάδα μετά από 48 σχεδόν χρόνια, στο ekto1972 αισθανόμαστε την ανάγκη να αποχαιρετίσουμε την πιο γλυκιά ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων. 

Ποιος από μας δεν «έζησε» την εικονική πραγματικότητα του Μίκυ και της Μίνι, της οικογένειας Ντακ, του Γκούφη, του Κύρου και των λοιπών ηρώων; Ποιος δεν στεναχωρήθηκε με την κακοδαιμονία και τσαπατσουλιά του Ντόναλντ που ‘χε και τρία ανίψια να μεγαλώσει ο κακομοίρης; Και του πήγαιναν όλα στραβά κι ανάποδα! Μόνο την τελευταία στιγμή πάντα κάτι τύχαινε και την γλίτωνε στο τσακ. Εκείνη η έρμη η Νταίζη, τι δεν είχε τραβήξει μαζί του. Και να 'χεις και τον ξάδερφο τον Γκαστόνε, τον τυχεράκια. Απ’ την Ακρόπολη έπεφτε και στεκόταν όρθιος κι έβρισκε και πορτοφόλι. Άσε πια αυτός ο θείος Σκρούτζ. Κολυμπούσε στο χρήμα, αλλά δεκάρα δεν έδινε για τον ανεπρόκοπο τον ανιψιό του. Είχε όμως κι αυτός τα προβλήματά του. Οι Λύκοι συνεχώς γυρόφερναν το χρηματοκιβώτιο και μηχανεύονταν τρόπους να του φάνε τα λεφτά. Αυτούς όμως τους έφερνε βόλτα εύκολα. Με τον ανταγωνιστή του τον Ρόμπαξ είχε επίσης προβλήματα, αλλά ο πιο μεγάλος του φόβος ήταν η Μάτζικα ντε Σπελ, που ‘χε βάλει σκοπό της ζωής της να κλέψει την τυχερή δεκάρα του Σκρουτζ. Ευτυχώς γι αυτόν, πάντα με την βοήθεια του ανεπρόκοπου του Ντόναλντ και του φίλου του Κύρου Γρανάζη, την έβγαζε πάντα καθαρή. Και στο τέλος, τους ζήταγε και τα ρέστα. Καημένε Ντόναλντ, και κερατάς και δαρμένος. Από την άλλη, ο καημένος ο Γκούφη, καλοσυνάτος και καλοπροαίρετος, αλλά τόσο βλαξ και γκαφατζής! Ευτυχώς, ο καλός του φίλος, ο Μίκυ, τον φρόντιζε και καθάριζε γι αυτόν. Και δεν ξεχνάμε τον πανέξυπνο Πλούτο με τις απίστευτες σκυλο-γκάφες του.

Όλα αυτά λοιπόν (κι άλλα πολλά) έφτασαν στο τέλος τους. Η οικονομική κρίση στάθηκε (επίσημα) η αιτία για την διακοπή της έκδοσης. Δεν νομίζω όμως ότι είναι αυτό. Κυρίως είναι ο ανταγωνισμός από τα άπειρα προγράμματα κινουμένων σχεδίων που έχουν τα κανάλια. Οικονομική κρίση είχαμε και το '50 και το '60. Αυτό όμως δεν μας εμπόδιζε να αγοράζουμε μετά μανίας τα έντυπα της εποχής: Μίκυ Μάους, Μικρό Ήρωα, Μικρό Σερίφη, τα διάφορα κόμικς και τα ανυπέρβλητα «ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ». Και για όσους πραγματικά δεν άντεχε η τσέπη τους, υπήρχε ο ΛΑΡΟΖΑΣ. Ανταλλαγή περιοδικών με μόλις 50 λεπτά. Πήγαινες κάποιο που είχες, πλήρωνες 50 λεπτά κι έπαιρνες κάποιο άλλο που ήθελες. Σπουδαία ιστορία αυτή με το ΛΑΡΟΖΑ, γωνία Σωστράτους και Αγκύλης. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ο Τερζόπουλος είχε αποκτήσει την άδεια για την έκδοση των περιοδικών της Ντίσνεϊ κάπου στα 1965. Είχαν προηγηθεί την δεκαετία του '50 εκδόσεις χωρίς την άδεια των Αμερικανών, πράγμα που οδήγησε σε δικαστική παρέμβαση της εταιρίας που είχε τα πνευματικά δικαιώματα.

Κ.Κ.