Μακροβούτι απ' τον βατήρα του σήμερα, για κολύμπι στα ανεξίτηλα χθεσινά. Να θυμηθούμε, να ξαναζήσουμε.
Ανάγκη; Μεγάλη. Το χρειαζόμαστε!
Αφορμή; Ζήλια. Το έκαναν τα αγόρια!
Βοήθεια; Απ' τ'αγόρια. Τα αγόρια μας!
Εκείνα του ΣΤ' Αθηνών. Εκείνα που κάθονταν στα θρανία μας όταν σχολούσαμε, κι εμείς στα δικά τους στο γύρισμα της βδομάδας.
Αγόρια μικρότερα, μεγαλύτερα, συνομήλικα. Αγόρια που ζουν δίπλα μας, μακριά μας, ξενιτεμένα, βάλθηκαν να μας θυμίσουν τα αλησμόνητα μαζί τους.
Κρυφές ματιές, πειράγματα, ραντεβουδάκια, ραβασάκια στα θρανία. Κρυφτό με τους πατεράδες μας, να μην ανακαλύψουν ποιες ματιές συνάντησαν τις κόρες τους. Συνωμοσίες αποφυγής. Κάθε μεσημέρι στην Πυθέου. Πάντα μεσημέρι στην Πυθέου. Έναρξη και σχόλασμα!
Με κάποια απ' αυτά, κλάψαμε, γελάσαμε, γίναμε φίλοι, σύντροφοι, οικογένεια.
Πάλι τ'αγόρια ετοίμασαν την πετσέτα στέγνωμα απ' την πισίνα του χθες. Πάλι δίπλα μας, πάλι συνοδοιπόροι στο φθινόπωρο όπως ήταν και στην άνοιξη της ζωής μας.
Ευχαριστούμε αγόρια μας για την βοήθειά σας και την συμπαράστασή σας, στην πραγματοποιήση της μετά από 40 χρόνια συνάντησης των κοριτσιών του ΙΒ' Θηλέων Αθηνών. Το «μας» δεν είναι κτητικό! Είναι κατάθεση ψυχής!
Ελένη Μπέλλα
ΙΒ' Θηλέων Αθηνών 1974
4 σχόλια:
Μας συγκινήσατε ιδιαίτερα με τα καλά σας λόγια. Καλή επιτυχία στο reunion.
Καλή επιτυχία κι από μένα.
Σχετικά με τα "ραβασάκια" στα θρανία που αναφέρει η αγαπητή Ελένη του 1974, έχω μια πολύ καλή ιστορία, που κάποια στιγμή ίσως σας διηγηθώ.
Δεν θέλουμε να μας τη διηγηθείς. Θέλουμε να μας τη γράψεις. Όχι άλλες απομαγνητοφωνήσεις.
Θα τα μάθω απο τη Δέσποινα την Κουμπαρα μου
Δημοσίευση σχολίου