14.12.11

Βιολογικό Σημείωμα



του Δρ. Νίκου Σ. Χριστοδουλάκη
(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)







Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Φαίνεται ότι η ιδέα του Σωτήρη "εμβολίασε" αρχικά ικανό αριθμό συμμαθητών αλλά, στη συνέχεια, ξεπερνώντας τη φυσιολογική της δράση, μάζεψε πολλούς γύρω από το blog και τώρα έχει απλωθεί σαν επιδημία σε παλαιότερους και νεότερους άρρενες του ΣΤ΄ Γυμνασίου ενώ "προσέβαλε" και τις ομόσταυλες μαθήτριες του ΙΒ΄ Γυμνασίου Θηλέων. Να ΄σαι πάντα καλά φίλε μας Σωτήρη (ευχαριστώ για τις ευχές σου).

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολλά να θυμόμαστε. Για να είμαι ειλικρινής, εγώ, εκτός από τον Τζαμαλούκα (τον καημό μου έχω!!!), ατέλειωτες χαρές και πλάκες έχω να θυμάμαι. Βιβλίο θα μπορούσα να γράψω με τα γέλια γύρω από τον Μουτζούρη, την αποθέωση του Χατζόπουλου με τις ιπτάμενες πίτες από τα σουβλάκια, τα "ηχούντα θρανία" στον Μπακάλη (Λυμπερόπουλο), το μαγικό μπαλάκι και τον βάτραχο στον Καράτε (Μαρκάτο), η ξεχαρβαλωμένη έδρα και ο ξετσίπωτος συνωστισμός στη μεσαία σειρά στην Θεοδωράκη, το «φύτα την τσίχλα» της ανεκδιήγητης Ρισβά που η οκτάχρονη κόρη της ήταν τόσο ικανή ώστε διόρθωνε τις εκθέσεις μας (!!!), το «σ’ έχω ζωγραφίσει…» του Απάτσι, η επιδρομή με τα αεροβόλα στα κοτόπουλα του Παππού (Παπαβασιλείου) που η βαθμολογία του εξέπληξε ακόμα και τον Τζανόγλου και τόσα άλλα τα οποία αν στήνονταν σε ένα βιβλίο θα αποτελούσαν ανάγνωσμα, μάλλον φανταστικό ή απίθανο για πολλούς, σίγουρα αληθινό για ‘μας και πάντως εύθυμο αν όχι ξεκαρδιστικό.

Κι αν θέλετε το ρίχνω ως ιδέα: ένα διήγημα ο καθένας, μια πλάκα, ένα περιστατικό, έξυπνο, τρελό, γουστόζικο. Μαζεύουμε καμιά δεκαπενταριά τέτοια και κάνουμε ένα βιβλίο. Διαχειριζόμαστε τα ονόματα με τρόπο ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα, δίνουμε κι έναν «πιασάρικο» τίτλο, ένα καλό εξώφυλλο, άντε και φωτογραφίες (όσες έχουμε) και αφήνουμε το αποτύπωμά μας και στον χώρο των εκδόσεων.

Όσο για τις παράπλευρες δραστηριότητες (γηπεδάκι, αγγλικά κ.ά. – καφετέριες δεν είχαμε τότε), εκεί ανοίγουν άλλες σελίδες. Ψιλοκρυφές, χαμογελάκια, σκιρτήματα, πάρτι, στήσιμο στις γωνιές, ανταλλαγές δίσκων (45άρια) και λευκώματα. Αχ ρε Βασιλείου (κολλητός μου τότε), τι μας θύμησες…!!!!!

Μια και συζητάμε λοιπόν τα "παρελκόμενα", δεν μπορώ να ξεχάσω ότι ο μεγαλύτερος «γαμπρός», από τη χρονιά μας, ήταν ο … Θέμης Παπαϊωάννου (by far – Σωτήρη, συγγνώμη). Όποιος το αμφισβητήσει είναι … ζηλιάρης. Ο Θέμης κι αν στηνότανε με τις ώρες έξω από το ΙΒ΄ για να κάνει τις επιλογές της αρεσκείας του. Το τι γινόταν μετά, είναι αντικείμενο για τον ιστορικό του μέλλοντος αλλά, τότε, ήταν και αντικείμενο τρελής πλάκας για όλους εμάς. Σίγουρα, τις πιο πολλές φορές, ο Θέμης καμάρωνε ως … επιτυχών.

Η αλήθεια είναι ότι πολύ θα ήθελα να δω ξανά, μετά από 40 και πλέον χρόνια, την Καίτη Διαμαντάρα και τον Μητσάρα, τον αδερφό της, την Λία Φακίνου που μας τρέλαινε όλους με τα μίνι της, τον Αχιλλέα Ανδρεάδη, πάντα καλοφαγά, που πήγαινε μέχρι το Κουκάκι για να πάρει σουβλάκι από έναν Αρμένη που ήταν διακεκριμένος μύστης της σουβλακοποίησης, την Όλγα (Αμοργιανού), τη Μάρλεν (Τότσικα), τον Χάρη (Λαλάκο) και τόσους άλλους από τον Κούζο (Στρατηγάκης ήτανε αλλά εμείς τον Κούζο γνωρίζαμε και την Παυλάκη). Απίθανη μορφή του παράπλευρου αυτού χώρου ήταν και ο Στέφανος Σώτος, δεινός καπνιστής τότε (τον εφοδίαζα με αμερικάνικα τσιγάρα που έκλεβα από τον πατέρα μου και, κάποια στιγμή, όχι μόνο βρήκα τον μπελά μου αλλά εισέπραξα και μερικά γερά χαστούκια από τον Κούζο) και μέγας καλαμπουρτζής. Αργότερα ιπτάμενος φροντιστής στην Ολυμπιακή. Τώρα….;

Σας κούρασα .. ε;; Καλά, σταματώ.

Στην επόμενη ολομέλεια, που δεν είναι υποχρεωτικό να γίνει τον επόμενο Σεπτέμβριο (Σωτήρη, κάνε κάτι) θα πρέπει να βάλουμε σοβαρά θέματα επί τάπητος. Το σημαντικότερο είναι πως θα μαζέψουμε όλα τα κορίτσια του ΙΒ (ή τουλάχιστον όσο γύριζαν και έριχναν μια ματιά προς τους … αρρενωπούς νέους). Θα έχει μεγάλη πλάκα και, στο κάτω - κάτω, θα είναι η ιστορία της ζωής μας.

Να είμαστε καλά όλοι.


Δρ. Ν.Σ. Χριστοδουλάκης
Δεκέμβρης 2011

12 σχόλια:

Sot Rods είπε...

Mε το Στέφανο Σώτο ήμασταν συμμαθητές στο ίδιο τμήμα στο Έκτο, αλλά δεν θυμάμαι ποια χρονιά/χρονιές. Τον θυμάμαι πολύ καλά και λόγω ονόματος, γιατί όταν κάποιος φώναζε το επώνυμό του, γύριζα ασυναίσθητα κι εγώ το κεφάλι μου. Γεγονός επίσης ότι ήταν από τα πιο φανατικά μέλη του καπνιστικού club.

irig είπε...

Φιλε Νικο πιστευω οτι αδικεις τον Σωτηρη.Αυτος δεν στηνοτανε με τις ωρες.Ητανε η σιγουρη δυναμη.Πως να το κανουμε εξω απο ομορφοπαιδο ειχε και μια φινετσα ο ανθρωπος.

ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ είπε...

ψηφιζω Χριστοδουλακη

Sot Rods είπε...

Σύντροφε irig, εννοείται ότι οι επόμενες μπύρες θα είναι δικές μου! Να 'σαι πάντα καλά. Κι εσύ όμως δεν πήγαινες πίσω. Είχαμε κάνει ένα φοβερό θρανιο-δίδυμο μια εποχή.


Πάλι εκλογές ο Δήμαρχος. Είναι πια στο DNA του...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ είπε...

Νικολάκη , βλέπω οτι είσαι θησαυρός μνήμης [ όχι οτι αμφέβαλα ποτέ μου] ...ευτυχώς που είχαμε και τα αγγλικά του Κούζου και της Παυλάκη και κανονίζαμε τα πάρτυ του Σάββατου ...
Συμφωνώ με το σχόλιο του irig , αναφορικά με το Σωτηράκη , όντως σταθερή δύναμη...τον βάζαμε πάντα μπροστάρη στις συνανήσεις με τα κορίτσια του 12ου !
...και μιλώντας για τα κορίτσια του 12ου , να ξανακάνω το κάλεσμα ...! ...δεν μπορεί μόνο η Μαρία να μας διαβάζει!! εξ΄άλλου χωρίς αυτά , όλα θα ΄ταν τόσο γκρίζα !!!!

Κ.Κor. είπε...

Παιδιά, εγώ κάθησα και το σκέφτηκα αλλιώς. Που να στήνομαι τώρα σε γωνίες, να περιμένω με τις ώρες. Να με δει και κανένας Σωτήρης να με κράζει... Κάθησα λοιπόν κι έσκαψα σιγά-σιγά το θρανίο, φτιάχνοντας ένα λαγούμι. Υστερα κάθησα κι έγραψα ένα ηδυπαθές κάλεσμα στην κοπελιά με την οποία μοιραζόμασταν το θρανίο, αλλά με διαφορετικά ωράρια. Την καλούσα σ' ένα περίπου ραντεβού στα τυφλά. Με ανυπομονησία την άλλη μέρα, έτρεξα να ψάξω για την απάντηση, το πολυπόθητο ναί. Δεν βρήκα τίποτα. Αλλά η απάντηση ήρθε σε λίγο. Μπήκε ο "κουλός" στην τάξη, ρώτησε ποιός είναι ο Κορωναίος, είπα "εγώ" κι ήρθε δίπλα μου. Εβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη του, το ξεδίπλωσε και μου το 'δειξε. ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΑΦΗΣΕΙ ΕΓΩ. Το είχε βρει ο Μήτσος ο επιστάτης και του το πήγε πεσκέσι. Ο κάρφαρος. Με ρώτησε αν το είχα γράψει εγώ. Δεν το αρνήθηκα. Ζήτησε να δει τον κηδεμόνα μου. Για να του πει οτι ο γιός του είναι ερωτύλος. Ετσι ακριβώς μου το 'πε. Τι να κάνω, το είπα σπίτι, ήρθε ο πατέρας μου στον Κουλό την άλλη μέρα. Το πιάνει ο Κουλός στον διάδρομο, του λέει τα δικά του, για μένα τον ερωτύλο, τον διεφθαρμένο και δεν ξέρω τι άλλο. Για σιγα κύριε Γυμνασιάρχα, τον έκοψε ο γέρος μου. Εσείς στην ηλικία του τι κάνατε; Πάπαλα ο Κουλός. Μεταβολή και στο γραφείο. Το θέμα θεωρήθηκε λήξαν. Αλλά σημείωμα δεν ξανάφησα. Ατιμε επιστάτη...

Sot Rods είπε...

Κώστα μου, γλίτωσες τουλάχιστον το στήσιμο που έφαγα εγώ στη Β’ Γυμνασίου. Δεν άνοιξα λαγούμια αλλά έγραψα κατευθείαν πάνω στη φορμάικα (μόλις είχαν έρθει τα καινούργια θρανία). Στην ερώτηση λοιπόν « Πώς σε λένε;», η απάντηση ήταν «Μαριάννα». Αυτό ήταν!

Επειδή όμως η ιστορία είναι μεγάλη για να τη γράψω σαν σχόλιο εδώ, ετοιμάζω ανάρτηση οσονούπω.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ είπε...

Κωστα μου , τα σημειωματα στο αντιστοιχο δικο μου στο θρανιο [ ισως την πατεντα να την ξεκλεψα απο σενα{?} --ολα ειναι πιθανα] ειχαν φαινεται καλυτερη τυχη ! το ανεφερα αναλυτικα στο σχολιο μου με τον τιτλο !!...γνωρισα ενα καταπληκτικο κοριτσακι με το ψευδωνυμο [ ηταν στη μοδα τοτε βλεπεις ο JOHNNY HALLIDAY με την SILVIE VARTAN ] τρομαρα μου !
Σωτηρακη μου , αναμενουμε εναγωνιως την αναρτηση , σχετικα με τη <> σου !

Κ.Κor. είπε...

Το είδα Γιάννη που το έγραψες κι έτσι θυμήθηκα την περίπτωσή μου. Ησουνα σαφώς πιό τυχερός (ή πιό προσεκτικός). Σου 'μεινε και η φωτογραφία. Εγώ ούτε το σημείωμα δεν έχω.

Ανώνυμος είπε...

Κώστα μου, δυστυχώς εσένα σε φάγανε οι μεσάζοντες. Σε έφαγε ο Κουλός, δια του "ευλογητού" Μήτσου, και έχασες και το κειμήλιο. Γράφτηκε όμως το όνομά σου με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της σχολικής ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
Ενώ ο φίλος μου ο Γιαννάκης δεν έμεινε στην ιστορία. Έμεινε με μια φωτογραφία (και άλλα πολλά μετά .... ξέρω εγώ.)
Όσο για μας τους υπόλοιπους που το παίζαμε αδιάφοροι, μας έφαγε το λούμπεν κομμάτι του ρόστερ των καθηγητών. Ασχοληθήκαμε πολύ με τον Μπακάλη, τον Μουτζούρη. το Χατζόπουλο και τόσους άλλους.
"Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς, ν’ ακριβολογώ μες στα μυστήρια....", όπως θα λέλεγε και ο νομπελίστας απίθανος ποιητής μας.
Να είστε καλά όλοι και Κκαλές Γιορτές.
Νίκος Χριστοδουλάκης

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη παιδιά, διάβασα στήν σελίδα σας "...επίσης διαδώστε τήν τελευταία Παρασκευή κάθε Σεπτέμβρη"...Τί γίνεται τήν τελευταία Παρασκευή κάθε Σεπτέμβρη? Μήπως κάποια reunion? Μέ φιλικούς χαιρετισμούς Δήμος Τζαμαλούκας Κοπεγχάγη

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη παιδιά, διάβασα στήν σελίδα σας "...επίσης διαδώστε τήν τελευταία Παρασκευή κάθε Σεπτέμβρη"...Τί γίνεται τήν τελευταία Παρασκευή κάθε Σεπτέμβρη? Μήπως κάποια reunion? Μέ φιλικούς χαιρετισμούς Δήμος Τζαμαλούκας Κοπεγχάγη