"American Bar" 2009...

...έτσι όπως το είδαν οι φοβεροί αφοί Σπυριδέλλη (οι ελληνικής καταγωγής αμερικανοί χιουμορίστες, γνωστοί και ως JibJab):

Η ελληνική οικονομία το Δεκέμβριο...

...όπως την είδε ο Ηλίας Μακρής στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Χρόνη, Καλή Χρονιά!)

...όπως την είδαν o Ιωάννου (κυρίως) και ο Μαραγκός στο ΕΘΝΟΣ

... αλλά και ο Κώστας Μητρόπουλος στα ΝΕΑ:

Η γελοιογραφία που ακολουθεί είναι άσχετη με το θέμα αλλά τη βάζω για να μη ξεχνιώμαστε:

ΑναΓεννιάτικες Ευχές

Λάβαμε αυτή την ωραία κάρτα από το Δήμαρχο. Δεν είμαστε βέβαια όλοι ακριβώς συμπολίτες του (συμπλογκίτες του θα ταίριαζε καλύτερα) αλλά καλοδεχούμενες οι ευχές και ανταποδίδουμε από καρδιάς. Επίσης, δεν λέει για ποιο νέο έτος μας εύχεται (λέτε να στέλνει την ίδια κάρτα κάθε χρόνο;) αλλά η φωτογραφία σκίζει και θα κάνει το γνωστό ανώνυμο "Τζαμαλούκειο θύμα" να χάσει για άλλη μια φορά τον ύπνο του.

Γιάννη, Χρόνια Πολλά και για τη γιορτή σου σε λίγες μέρες και σου αφιερώνουμε αυτό εδώ με πολλή-πολλή αγάπη.

Καλές Γιορτές

Νικηφόρος Λύτρας (1832-1904), "Κάλαντα"

Nobel Ειρήνης(!) στον Ομπάμα

Η Halifax Herald είναι Καναδική εφημερίδα.

Oilsandshagen

Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό το μήνυμα της παραπάνω σύνθεσης του σκιτσογράφου Aislin και να μας βάλει σε σκέψεις, χρειάζονται πρώτα κάποιες επεξηγήσεις. To Hopenhagen (από τις λέξεις Hope και Copenhagen) είναι ένα από τα πολλά γκρουπ ακτιβιστών που οργανώθηκαν για την υποστήριξη του κλίματος ενόψει της διεθνούς διάσκεψης που διεξάγεται αυτές τις μέρες στην Κοπεγχάγη (http://www.hopenhagen.org). Τα Oil Sands, μια περιοχή μεγαλύτερη σε μέγεθος από την Ελλάδα, βρίσκονται στην Alberta του Καναδά και εμπεριέχουν τεράστια αποθέματα υδρογοναθράκων. Ο Καναδάς θεωρείται η χώρα με τα μεγαλύτερα ανεκμετάλλευτα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι είναι μεγαλύτερα από αυτά της Μέσης Ανατολής και της Ρωσίας μαζί. H οικονομία των χωρών της εμπορικής συμφωνίας NAFTA (Καναδάς, ΗΠΑ, Μεξικό), της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και η παγκόσμια οικονομία γενικότερα, επηρεάζονται από τις όποιες πολιτικές αποφάσεις για το κλίμα και τις πολύ λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στην ενεργοβόρα παραγωγή καταναλωτικών προϊόντων και τη μόλυνση του περιβάλλοντος.

-----

Ο Aislin (κατά κόσμο Terry Mosher) είναι Καναδός πολιτικός καρτουνίστας. Τα σκίτσα του δημοσιεύονται στην καθημερινή αγγλόφωνη εφημερίδα του Μόντρεαλ, The Gazette (http://www.montrealgazette.com).

2020

Αυτές οι αφίσες υποδέχονται στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης τους συμμετέχοντας στη διεθνή διάσκεψη για το κλίμα. Οι ηγέτες των χωρών απολογούνται προς τους πολίτες το έτος 2020, γιατί ενώ έχουν σήμερα τη δυνατότητα, στην ουσία δεν κάνουν τίποτα για την καταστροφική κλιματική αλλαγή. Είναι μια πρωτοβουλία της Greenpeace που ελπίζουμε να μην επαληθευτεί.

Μικρές Χαρές

The time has come!

Κοπεγχάγη 7/12/2009

December

Από ΤΑ ΝΕΑ

Οι αντίπαλοι φίλοι

Συγκάτοικοι και συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο Αμχερστ της Μασαχουσέτης στις αρχές της δεκαετίας του ‘70. Δικτατορία στην Ελλάδα. Ως μαθητές στο Κολέγιο Αθηνών γνωρίζονταν φυσιογνωμικά. Ως φοιτητές έκαναν στενή παρέα για 3 χρόνια στο Αμχερστ. Ο Γιώργος σπούδαζε Κοινωνιολογία και ο Αντώνης Οικονομία.

Διατηρούν τις αναμνήσεις και την καλή διαπροσωπική σχέση, αλλά είναι «απέναντι». Στην πολιτική, στα πρώτα βήματά τους, σε διαφορετικά «στρατόπεδα». Και τώρα αντίπαλοι σε επίπεδο κορυφής στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο Γιώργος Παπανδρέου πρωθυπουργός και ο Αντώνης Σαμαράς αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Φίλοι τους από το Αμχερστ, οι άλλοι δύο της τετράδας που φωτογραφήθηκε κουβαλώντας στο σήμερα το «τότε» της εποχής στην Αμερική, δεν μπορούν να φανταστούν ότι δύο πρώην συμφοιτητές που ξενύχτησαν μαζί βράδια με την παρέα αναλύοντας το... σύμπαν θα βρεθούν έτοιμοι για μετωπική σύγκρουση στην ελληνική Βουλή. Και μάλιστα στην πλέον δύσκολη φάση για τη χώρα...

«Ήταν και οι δύο αγαπητοί στο πανεπιστήμιο. Ο Γιώργος μαχητής αλλά πιο εγκρατής και εξίσου επικοινωνιακός. Ο Αντώνης πιο εξωστρεφής, ανοιχτός, χειμαρρώδης. Και οι δυο είναι ακέραιοι χαρακτήρες», λέει ο κ. Στέφανος Μανουηλίδης, εις εκ της «ομάδας» των τεσσάρων στα φοιτητικά τους χρόνια. Οι πλάκες ατελείωτες μεταξύ τους, αλλά και με άλλους από κάθε γωνιά της γης. «Ο Γιώργος είναι «πιο διεθνής» εκ των πραγμάτων. Γεννήθηκε στην Αμερική, έφυγε με την οικογένειά του επί χούντας από την Ελλάδα στη Σουηδία και στον Καναδά, μετά σπουδές...». Ο κ. Μανουηλίδης θυμάται ότι όταν ο Γ. Παπανδρέου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα επί δικτατορίας και να αποχωριστεί τους συμμαθητές του από το κολέγιο, πολλοί ήθελαν να του συμπαρασταθούν χωρίς να τον φέρουν σε δύσκολη θέση. «Διάλεξα ένα βιβλίο για να το διαβάζει στο αεροπλάνο», διηγείται ο κ. Μανουηλίδης, οικονομολόγος και σύμβουλος επιχειρήσεων στην Αθήνα σήμερα. Τρία χρόνια μαζί. Οι τρεις τους μαζί με τον διεθνούς φήμης φωτογράφο, ζωγράφο, γλύπτη και εικαστικό Φίλιππο Τσιάρα (στη φωτό των «4») έζησαν τρία χρόνια στο ίδιο πανεπιστήμιο. Λίγοι ξέρουν ότι 1.000 άνθρωποι από το Αμχερστ, μεταξύ των οποίων όχι μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου και ο επίσης συμμετέχων, Στέφανος Μανουηλίδης, αλλά και ο Αντώνης Σαμαράς ξεκίνησαν για την καθιστική διαμαρτυρία σε αεροπορική βάση και ακινητοποίησαν τα Β52 -συνεχιζόταν ο πόλεμος με το Βιετνάμ. Μπιτλς, Ρόλινγκ Στόουνς, Νιλ Γιανγκ, αντιπολεμικά τραγούδια, Τζόαν Μπαέζ, Θεοδωράκης, Σαββόπουλος. Αυτά τραγουδούσαν με ξένους και Ελληνες εκείνη την εποχή. Οι διαδηλωτές ξάπλωσαν στον διάδρομο. Τους συνέλαβαν αλλά η τοπική φυλακή, λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα του Αμχερστ, δεν χώραγε πάνω από... τρεις! Τελικά τους άφησαν όλους...

Στοιχεία από το ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Τελειώνει κι ο Νοέμβρης

Από ΤΑ ΝΕΑ

Χαθήκαμε

Πού είσαστε ρε συμπλογκίτες; Τελευταία, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Βλέπω βέβαια ότι μπαίνετε στο blog, αλλά δεν γράφετε ούτε ένα σχόλιο και δεν στέλνετε ούτε ένα eMail. Δεν κανονίζουμε κανένα έκτακτο συνέδριο πριν τα Χριστούγεννα; Θα περιμένω προτάσεις.

Πάρτε κι ένα γρήγορο για το Σ/Κ. Παλιό αλλά καλό.

Συζητάνε δυο κομπιουτεράδες :

- Άκου να δεις τι έγινε χθες..

- Τι τι;

- Γνώρισα μία φανταστική γκόμενα σε ένα μπαρ...

- Για λέγε, για λέγε..

- ...και της είπα να έρθει από το σπίτι για ποτό, και ήρθε.

- Τι λες τώρα; Για λέγε, για λέγε...

- Ήπιαμε εκεί δυο ποτάκια, ζεστάθηκε η κατάσταση και ξαφνικά μου λέει "μπορείς σε παρακαλώ αν μου βγάλεις τη φούστα γιατί με στενεύει;"

- Τι λες τώρα; Για λέγε, για λέγε...

- Της βγάζω λοιπόν τη φούστα, τη σηκώνω με δύναμη και τη βάζω πάνω στο γραφείο δίπλα στο καινούργιο laptop.

- Τι λες τώρα; Πήρες καινούριο laptop;

Και με τη βούλα...

...Αφρικανοί!

H1N1

Από το asimonis.wordpress.com

1050 Χιλιόκυκλοι

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σούστειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιού σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μανάδων η κατάρα.

Και τα κορίτσια και τ' αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία,
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.

της Κωστούλας Μητροπούλου

Επικαιρότητα Νοεμβρίου

Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Από ΤΑ ΝΕΑ

Komm rüber!

- Πήδα!

Ήταν η τρίτη μέρα που το έβλεπε να ορθώνεται. Ήξερε ότι σε λίγο δεν θα είχε καμία άλλη ευκαιρία. Ούτε καν οπτική επαφή. Στα 19 του έβλεπε το τείχος να κόβει τη ζωή στη μέση. Να κόβει το δρόμο, την πλατεία, το ποτάμι, τον υπόγειο σιδηρόδρομο. Να κόβει το πάρκο που περνούσε κάθε μέρα πιασμένος χέρι-χέρι με το κορίτσι του. Σε λίγο θα έκοβε τη γειτονιά του, το σπίτι του, το μυαλό του. Το αγαπημένο του Βερολίνο δεν θα ήταν ποτέ πια ίδιο. Πρωινό δεκαπενταύγουστου. Οι απέναντι, λίγο πιο μέσα από τη γωνία, φώναζαν "Komm rüber!" (έλα απεδώ). Οι φωνές ακούγονταν δυνατά και στους δυο δρόμους. Έμπαιναν στην πλατεία, στο ποτάμι, στον υπόγειο σιδηρόδρομο. Έμπαιναν στο μυαλό του.

- Μην το σκέπτεσαι, πήδα τώρα!

Το αγκαθωτό συρματόπλεγμα ήταν πρόχειρα τοποθετημένο στη συμβολή των οδών Ruppiner Straße και Bernauer Straße. Θα μπορούσε εύκολα να το πηδήξει ακόμα και με το βάρος της στολής του και τον οπλισμό του. Αισθανόταν τα μάτια που τον έβλεπαν από μακριά με τα κυάλια. Έβλεπε το δάκτυλο του συναδέλφου του να πλησιάζει τη σκανδάλη. Πώς να είναι άραγε μια σφαίρα στην πλάτη; Πεθαίνεις εύκολα; Πεθαίνεις αμέσως; Θα σε βρει στον αέρα πάνω από το συρματόπλεγμα ή θα έχεις προλάβει να πατήσεις το απέναντι πεζοδρόμιο; Τι κάνει τώρα αυτός εκεί με την κάμερα; Ποιος τους είπε να μαζευτούν όλοι αυτοί; Και τι θα γίνει μετά;

- Komm rüber!

Τώρα! Ότι είναι να γίνει, ας γίνει. Άλμα χωρίς επιστροφή. Είναι ένα-δυο-τρία μέτρα ή μια αιωνιότητα; "Πέτα το γαμ..... όπλο πάνω στο συρματόπλεγμα!"

Το άλμα προς τη Δύση του ανατολικογερμανού φρουρού Hans Conrad Schumann, στις 15/8/1961, αποθανάτησε ο φακός του Peter Leibing και έγινε μια από τις φωτογραφίες "σύμβολο" του Ψυχρού Πολέμου. Ήταν λίγο πριν ολοκληρωθεί το τείχος του Βερολίνου και χαθεί κάθε δυνατότητα επαφής μεταξύ των δυο τομέων της πόλης.

Peter Leibing

Μόλις ο Schumann διέσχισε το δρόμο, μπήκε γρήγορα σε ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας τους Δ.Βερολίνου που τον περίμενε και το οποίο ανέπτυξε αμέσως ιλιγγιώδη ταχύτητα προς άγνωστη κατεύθυνση. Αργότερα του επέτρεψαν να εγκατασταθεί στη Δ.Γερμανία, στην περιοχή της Βαυαρίας όπου και παντρεύτηκε. Ο Schumann που ήταν από τη Σαξωνία, έλεγε συχνά ότι απελευθερώθηκε πραγματικά μόνο όταν έπεσε το τείχος στις 9/11/1989. Ακόμα και μετά την ενοποίηση των δυο Γερμανιών, αισθανόταν τη Βαυαρία πιο οικεία και απέφευγε να επισκεφθεί τους γονείς του και τα αδέλφια του στη Σαξωνία. Δεν ήθελε να θυμάται τίποτα από το παρελθόν. Μετά από μια περίοδο κατάθλιψης, ο Hans Conrad Schumann αυτοκτόνησε στον κήπο του σπιτιού του στη Βαυαρία, στις 20/6/1998.

Kείμενο: ekto1972

20 χρόνια από την πτώση των μεγάλων τειχών

If you missed the train I'm on
You will know that I am gone
You can hear the whistle blow a hundred miles
A hundred miles, a hundred miles,
You can hear the whistle blow a hundred miles

Not a shirt on my back
Not a penny to my name
And the land that I once loved is not my own
Lord I'm one, Lord I'm two,
Lord I'm three, Lord I'm four
Lord I'm five hundred miles away from home

A hundred tanks along the square
One man stands and stops them there
Someday soon the tide'll turn and I'll be free
I'll be free, I'll be free
I'll come home to my country
Someday soon the tide'll turn and I'll be free

Επαναλήψεις

Πολλοί φίλοι μας έχουν ζητήσει να ξαναβάλουμε παλαιές αναρτήσεις που για διάφορους λόγους δεν πρόλαβαν να δουν. Ειδικά τις ταινίες της κινηματογραφικής μας λέσχης. Αν και η πάγια τακτική του blog είναι να αφαιρούνται θέματα της επικαιρότητας που δεν έχουν πια ενδιαφέρον, δεν θα τους χαλάσουμε το χατίρι. Υπενθυμίζουμε πάντως ότι οτιδήποτε σχετίζεται με την Class of 1972, τους ανθρώπους και την εποχή τους, δεν αφαιρείται ποτέ από το blog. Άρα οι συνταξιδιώτες δεν χρειάζεται να ανησυχούν. Καλή ανάγνωση. Η σειρά των επαναλήψεων είναι όπως περίπου αναρτήθηκαν χρονικά. Θα τις διατηρήσουμε «στον αέρα» μέχρι να μας πείτε ξανά ότι κουραστήκατε να τις βλέπετε.

Your humble blog servant

Welcome

Kαλωσορίζουμε

τον πρώτο επίσημο αναγνώστη μας!

(επιτέλους, κάποιος μας διαβάζει)

Νίκο, στείλε email γιατί δεν το βλέπουμε στο blog το δικό σου.
Χαιρετισμούς στο γιατρό.

/σρ

ekto1972@gmail.com

Διαχρονική

Από ΤΑ ΝΕΑ

"...καθολικώς διαμαρτυρομένων"

Σαν σήμερα στις 3/11/1968, πολλοί φοιτητές τραγουδούσαν δυνατά στη Φιλελλήνων το "θα σημάνουν οι καμπάνες" από την απογορευμένη τότε Ρωμιοσύνη. Αρχικά έγιναν κάποιες γρήγορες συλλήψεις αλλά στη συνέχεια μπροστά στην ομοβροντία χιλιάδων φωνών που ακολουθούσαν την κηδεία του Γέρου, η χούντα σταμάτησε.

Ο Γέρος της Δημοκρατίας έφυγε την 1/11/1968 και η κηδεία του δυο μέρες αργότερα, ήταν η δεύτερη μετά από αυτή του Σεφέρη, που έγινε αφορμή για ένα μεγάλο λαϊκό συλλαλητήριο κατά του καθεστώτος. Γινόταν έτσι πράξη η περίφημη ρήση που είχε πει παραφράζοντας το γνωστό χουντικό σλόγκαν: Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών καθολικώς διαμαρτυρομένων!

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85_(%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B2%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82)

Επικαιρότητα Οκτωβρίου

Από το ΕΘΝΟΣ

Από ΤΑ ΝΕΑ

ektoΣινεμά

Love thriller?

Έχουμε καιρό να πάμε σινεμαδάκι. Μια οι δουλειές, μια οι εκλογές, άφησαν την αίθουσα σκοτεινή. Κάντε λοιπόν ένα διάλειμμα και δείτε μια όμορφη, νεανική, αισθηματική ταινία concept, γυρισμένη μαστορικά σε ατμόσφαιρα θρίλερ.

"Snow" του Kevin Shahinian

Η υπόθεση:

Σουηδία, Ουψάλα, χειμώνας, χιόνι, παιδιά μεταναστατών, το ταξίδι που πρέπει να καθυστερήσει. Η νεανική φύση ξεπερνά τα εμπόδια ή την όποια ασφάλεια μπορεί να προσφέρει μια καριέρα στη σουηδική αεροπορία και κάνει την πιο συνειδητή επιλογή ζωής. Αυτή του μοναδικού συντρόφου. "Πρέπει να γυρίσω σπίτι, στους δικούς μου", λέει το κορίτσι, αλλά πού είναι στην πραγματικότητα το σπίτι; Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της Megan και του Narbeh, δυο παιδιών καθημερινών, αρμενικής καταγωγής(;), λίγο αντισυμβατικών που εξελίσσεται ταυτόχρονα σε πραγματική αλλά και συνειδησιακή διάσταση. Στο τώρα και στο προηγούμενο. Στο χθες, στο σήμερα αλλά και στο έπειτα που υπονοείται.

Καλή διασκέδαση. Διαρκεί 12 λεπτά. Προσέξτε την καλή φωτογραφία, το μαστόρικο μοντάζ, αλλά και το τραγούδι των τίτλων.

Megan + Narbeh's Sweden Thriller Concept "Snow" from PACIFIC PICTURES on Vimeo.

Εκλογές!

Από ΤΑ ΝΕΑ

Class of 2009!

Το ετήσιο συνέδριο της "Τελευταίας Παρασκευής του Σεπτέμβρη" ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Η ατμόσφαιρα φθινοπωρινοκαλοκαιρινή, οι μεζέδες νόστιμοι, οι μπύρες στη σωστή θερμοκρασία, έλειπε και ο Χριστοδουλάκης, ήταν δηλαδή τέλεια! Η μόνη παραφωνία είναι ότι μας ανακάτεψε πάλι o "Big Ear" (καλά, πώς το μαθαίνει κι έρχεται μαζί κάθε φορά; χμμμ...), αλλά με ομαδική συμπαράσταση και ψυχοθεραπεία, ξεπεράστηκαν σύντομα τα τραύματα που του δημιουργεί η τρέχουσα προεκλογική περίοδος. Smooch, Big Ear!

Η κυριότερη απόφαση του συνεδρίου ήταν ότι θα πρέπει επιτέλους να πάμε και καμιά ημερήσια εκδρομούλα. Η τελευταία ήταν στου Φιλοπάππου πριν από 37 χρόνια! Έπεσε επίσης η ιδέα να πραγματοποιηθεί συνέδριο μετά οικογενειών στη Ρόδο(!!!), αλλά επειδή η Ρόδος -με ή χωρίς το πήδημα- είναι μακριά, θα μπει σε ψηφοφορία στο blog. (Τι μακριά ρε σ.Γιώργο; Δεν θα πάμε κολυμπώντας όπως το '72. Για κάποιο παρασκευοσαββατοκύριακο, αεροπορικώς, μιλάμε).

Ωραία (ξανα)ήταν στο συνέδριο. Ήρθε μετά από χρόνια και ο Πάνος που είχε πάρει τα βουνά (άτιμοι φοροφυγάδες, να δω πού θα κρυφτείτε τώρα που κάηκαν τα δάση). Μερικοί, μες στην καλή χαρά, καλά να' ναι οι άνθρωποι, ας χαρούν τώρα γιατί από τις 4/10 και μετά...

Είχαμε και διαγωνισμούς καλύτερης κοιλιάς!

Ιδού και μερικά προφίλ. Ο Μιχαλάκης προηγείται.
(Πάλι φωνάζει αυτός στο βάθος;)

Και λίγη διαφήμιση μαζί με λίγο στρατηγό.

Η καθιερωμένη πια σκηνή στα σκαλιά της εφηβικής ελαφρότητας του δήθεν διδάσκομαι. Ο Δημητράκης νόμιζε ότι έχουμε σχολείο και έφερε την τσάντα του!

Η ίδια πόζα στο πιο χαρούμενο. Ο κύριος αριστερά μοιάζει, αλλά δεν είναι τουρίστας.

"Πώς δουλεύει αυτό το πράγμα;"

"Θα του δώσω μια διαταγή με τη σκέψη".

Ουφ, τελείωσε! Να πηγαίνουμε τώρα...

Άντε γεια μας! Και του χρόνου με Υγεία.