«Διπλός δρόμος προς την αλήθεια»

Ο π.Γεώργιος Αναγνωστόπουλος
(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)


μιλάει για την παράλληλη διακονία της επιστήμης και της Εκκλησίας
στην εφημερίδα
ΤΟ ΒΗΜΑ της 14/4/2012

– Πάτερ, είστε από τους λίγους ανθρώπους που διαγράφουν μια παράλληλη διαδρομή στην επιστήμη και στην Εκκλησία. Αυτή η «διπλή» πορεία αποτελεί για εσάς μια φυσική εξέλιξη;

«Ανατράφηκα ως παιδί στην Αθήνα του '60 σε ένα γνήσιο “πολυπολιτισμικό” περιβάλλον! Η μητέρα μου ήταν πιστή χριστιανή. Ο πατέρας μου πιστός τότε υλιστικής ιδεολογίας. Η συνύπαρξή τους ως τον θάνατό τους νομίζω ότι μου καλλιέργησε με φυσιολογικό τρόπο τόσο την έφεση προς την αναζήτηση της αλήθειας όσο και την αναζήτηση της σύνθεσης και της ολότητας. Έτσι και η ταυτόχρονη πορεία στην επιστημονική έρευνα (στη Φυσική του Διαστήματος και τελευταία στην έρευνα δορυφορικών προσεισμικών σημάτων) και στην αναζήτηση της γνώσης του Θεού, όπως και το ενδιαφέρον μου και για άλλες επιστήμες και την πολιτική, πηγάζουν με φυσικό και ενιαίο τρόπο στην ψυχή μου».

Ο επιτάφιος

του Γιάννη Τσαρπαλή

(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)

Ήταν 1969 ή 70. Γυρίζαμε από τις διακοπές του Πάσχα όταν συνάντησα στην Πυθέου στο ύψος του μπάσκετ του Πρωτέα, το Δημήτρη Σεφερλή με μια ζωγραφιά στο χέρι. Ήταν ένα επιτάφιος! Με ρώτησε πού ήταν ο δικός μου. Είχα ξεχάσει ότι μας είχε ζητήσει ένας καθηγητής, δεν θυμάμαι ποιος, να ζωγραφίσουμε έναν επιτάφιο. Είχα ένα παλιό, λίγο λαδωμένο, μπλοκ ιχνογραφίας μαζί μου. Έψαξα μήπως είχε κανένα επιτάφιο αλλά τίποτα. Είχε όμως μια εκκλησία. Την έδειξα. Ο καθηγητής –ο Μουζάκης πρέπει να ήταν- μου λέει «και πού είναι ο επιτάφιος;». Του λέω «δεν έχει βγει ακόμα». Γέλασε και μου είπε να μη ζωγραφίζω στην κουζίνα όταν μαγειρεύουμε λαδερά.

Χρόνια Πολλά!

Γιάννης Τσαρπαλής
Απρίλης 2012

Εκδήλωση

«Το ημερολόγιο της ευτυχίας»

Η Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου σας προσκαλεί στην εκδήλωση Μ’ ένα βιβλίο συζητώ, που διοργανώνει την Τρίτη, 24 Απριλίου, 7 μ.μ. στην αίθουσα «Κωστής Παλαμάς» του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», Πλατεία Αγ. Γεωργίου, Καρύτση 8, Αθήνα ( Τηλ. 210 3221917). 

Ο αρχιτέκτων Δημήτρης Κωστελέτος (ΣΤ' Γυμνάσιο 1972), θα μιλήσει με θέμα την παρουσίαση κεντρικών νοημάτων από το βιβλίο “Το ημερολόγιο της ευτυχίας”, του Νικολάε Στάϊνχαρτ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μαΐστρος.

«Δευτέρα του Θωμά» ...του Γιώργου

Μας έπιανε κρύος ιδρώτας μόνο που τη σκεπτόμασταν: Δευτέρα του Θωμά! Μετά από 15 μέρες κραιπάλης ερχόταν αυτή η καταραμένη Δευτέρα που έπρεπε να επιστρέψουμε σχολείο. Συνήθως μάλιστα με κάποια πολυσέλιδη εργασία που μας είχε βάλει «για τις διακοπές του Πάσχα» το σαδιστικό εκπαιδευτικό μας σύστημα. Πολλές φορές μάλιστα ήταν από μια σε κάθε μάθημα! Λες και την ώρα που θα πηγαίναμε στον Επιτάφιο ή όταν θα ξεκοκαλίζαμε κανένα παϊδάκι μετά την Ανάσταση ή έστω όταν βρίσκαμε ευκαιρία για καμιά τσάρκα στο κέντρο, εμείς θα έπρεπε να προετοιμαστούμε για τις εν οίκω εργασίες της Δευτέρας του Θωμά. Ακόμη και σήμερα, μετά από σαραντατόσα χρόνια, τη Δευτέρα του Θωμά δεν θέλω να κάνω τίποτα. Θέλω να μείνω σπίτι. Πώς λέμε «Θωμά είσαι σπίτι;». Κάπως έτσι.

21 Απριλίου 1967: 45 χρόνια

(ήμουνα νιος και γέρασα...)

του Κώστα Κορωναίου

(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)

Για την 21η Απρίλη και τη Χούντα, έχουμε γράψει πολλά κι έχουμε πει περισσότερα. Είναι κι αυτή ένα βασικό κομμάτι της πολιτικής και "πολιτιστικής" μας κληρονομιάς. Η επταετία 1967-1974 έδρασε σαν καταλύτης στις πολιτικές συνειδήσεις των νεαρών τότε μαθητών του Έκτου, διαμορφώνοντας ευνοϊκές συνθήκες για την ριζοσπαστικοποίηση των ιδεών των περισσοτέρων από εμάς.

Ας θυμηθούμε λίγο όμως τα γεγονότα. Σας συνιστούμε να δείτε μαζί μας το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου "Ανατομία μιας δικτατορίας" που περιγράφει με χιουμοριστική διάθεση το χρονικό εκείνης της 7ετίας.

Κ.Κορωναίος
21/4/2012

«Αληθώς Ανέστη»

Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο κάτοικο αυτής της όμορφης χώρας, αλλά και από τα αδέλφια της διασποράς μέχρι τα blogs του Έκτου, μια ήταν η ευχή αυτές τις μέρες:

Καλή Ανάσταση και στην Πατρίδα!

Δεν μπορεί παρά οι ευχές 15εκ. Ελλήνων να πιάσουν τόπο. Φτάνει να μην μείνουν μόνο ευχές, αλλά να τις κάνουμε έργα. Στο χέρι μας είναι. «Αληθώς Ανέστη» λοιπόν και συνεχίζουμε!

ekto1972

------

Σκίτσο της Ιωάννας Καρυστιάνη από το βιβλίο του Δημήτρη Παπαχρήστου «Εκ των Υστέρων» (εκδόσεις Λιβάνη).

Το Πάσχα των μαθητικών μας χρόνων

του Κώστα Κορωναίου

(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)

Το Πάσχα των μαθητικών μας χρόνων είναι από τις πιο γλυκές αναμνήσεις που έχουμε όλοι να θυμόμαστε. Μεγαλωμένοι σε μια εποχή και σ' ένα περιβάλλον όπου οι παραδόσεις έπαιζαν ακόμη σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, το Πάσχα κατείχε μια από τις υψηλότερες θέσεις στην ιεραρχία αυτών των παραδόσεων. Το θρησκευτικό τελετουργικό κυριαρχούσε όλη την Μεγάλη Βδομάδα στην καθημερινότητά μας. Ήταν συνυφασμένο με την καθημερινή μας δραστηριότητα. Η Παναγίτσα στη γειτονιά μας, για μας τους Νεοκοσμίτες του Κυνοσάργους, ήταν το επίκεντρο του δικού μας μικρόκοσμου. Ό,τι και να κάναμε στη διάρκεια της μέρας, όπου κι αν τριγυρίζαμε ανέμελα, χάρις στο 15νθήμερο καθισιό μας απ’ το σχολείο, στο τέλος εκεί καταλήγαμε. Κι οι περισσότεροι συμμετείχαμε στα δρώμενα, όχι σαν απλοί θεατές, αλλά έχοντας κάποιο μικρό ρόλο στην εξέλιξη του Θείου δράματος. Θυμάμαι πως τα παιδιά της γειτονιάς κανονίζαμε μεταξύ μας το που θα πάμε και τι θα κάνουμε, έχοντας πάντα κατά νου ότι κάποια στιγμή θα ’πρεπε να βρεθούμε στην εκκλησία. Όχι γιατί μας το επέβαλαν οι γονείς μας, αλλά γιατί εμείς το θέλαμε.

Η Αθήνα της δεκαετίας του 60 και 70, μπορεί να βίωνε μια οργιώδη ανοικοδόμηση με την αντιπαροχή, αλλά διατηρούσε ακόμα αρκετές αυλές όπου ανθούσε τ' αγιόκλημα και το γιασεμί. Κι η περιφορά του επιταφίου στα στενά της γειτονιάς μας, με τις νεανικές χορωδίες να ψάλλουν το "αι γεννεαί πάσαι" και τις μυρωδιές απ' τις αυλές να ανακατεύονται μ' αυτές του λιβανιού, με τους πιστούς μιας εποχής λιγότερο υλιστικής απ' τη σημερινή, οικογένειες ολόκληρες, να συνοδεύουν την περιφορά κρατώντας αναμμένα κεριά και λαμπάδες, δημιουργούσε εικόνες μιας μυσταγωγίας μαγικής, που ίσως μόνο ένας ζωγράφος της αναγέννησης θα μπορούσε να αποδώσει με ζωντάνια.

Αυτά τα βιώματα κουβαλάμε μέσα μας μέχρι σήμερα. Είναι η κουλτούρα μας κι ο πολιτισμός μας. Κι είναι μέρος της κληρονομιάς που θα 'θελα ν' αφήσουμε στα παιδιά μας.

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε όλους.

Κ.Κορωναίος

M.Παρασκευή 2012

Μεγαλοβδομάδα

Καλή Ανάσταση!

(γενικώς)

Πασχαλινές Ευχές

Σε όλους τους αγαπημένους φίλους και συμμαθητές, εύχομαι

Χρόνια Πολλά και Καλή Ανάσταση!

Γιάννης Ρήγας

(διπλανάκι)

Πασχαλινές Ευχές

Εύχομαι σε όλους τους συμμαθητές

Καλό Πάσχα και Χρόνια Πολλά

Γιάννης Τσαρπαλής

π.Δήμαρχος Αργυρούπολης

Πασχαλινές Ευχές

Euxomai egardia KALO PASXA se olo to ΕΚΤΟ!
Na eiste oloi panta kala!

Themis PAPAIOANNOU

Ispania

To σχόλιο της Παρασκευής

Αντίο «κουκουβάγια»

(κλικ)

ektoΚασσιανή και φέτος

Όπως κάθε χρόνο, η τετραφωνική χορωδία των παιδιών του Έκτου (1970), θα συγκεντρωθεί στον Ιερό Ναό των Παμμέγιστων Ταξιαρχών, της οδού Στησιχόρου (παράλληλη της Ρηγίλλης), τη Μεγάλη Τρίτη στις 8 το βράδυ, για να ψάλλει το Δοξαστικό της Κασσιανής σε σύνθεση Σακελλαρίδη, για ορθόδοξη πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική.

Όσοι σκοπεύετε να πάτε εκκλησία τη Μ.Τρίτη, είναι μια καλή ευκαιρία να ξαναβρεθείτε ανάμεσα σε φίλους και να ακούσετε το "εν παλλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή" από δικούς σας ανθρώπους.

6 Απριλίου

Σαν σήμερα 6 Απριλίου, δεν κάναμε μάθημα! Μας πήγαιναν σχεδόν κάθε χρόνο «εκδρομή» στο γειτονικό Παναθηναϊκό Στάδιο, λόγω του εορτασμού της Ολυμπιακής Ημέρας. Ιδίως όταν τύχαινε να είμαστε απογευματινοί. Τη γιορτή αυτή που έχει πια καταργηθεί, διοργάνωνε εκείνα τα χρόνια η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και φυσικά για εμάς ήταν μια καταπληκτική ευκαιρία πλάκας και χαβαλέ. Όχι μόνο γλιτώναμε μάθημα, αλλά συναντιόμασταν και με τα άλλα σχολεία της περιοχής, ιδίως με αυτά του ωραίου φύλλου. Μάλιστα με το Τρίτο Θηλέων (Κουκάκι) είχαμε συχνά το ίδιο ωράριο κι όπως ήταν φυσικό αυτό διευκόλυνε πολύ τις μεταξύ μας γνωριμίες. Κι ενώ πηγαίναμε συντεταγμένοι σαν στρατιωτάκια προς το Στάδιο, στο τέλος της γιορτής η αποχώρησής μας ήταν χωρίς περιορισμούς και είχε πάντα αυτή την ωραία ανεμελιά της ηλικίας μας.

Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι για πολλούς συμμαθητές ήταν ξαφνικό «δώρο» αυτή η απρόσμενη αργία, καθώς δεν ήταν ευρύτερη γνωστή ως σχολική γιορτή. Πολλοί λοιπόν την προηγούμενη μέρα, διάβαζαν κανονικά όπως κάθε μέρα, είτε γιατί δεν ήξεραν περί Ολυμπιακής Ημέρας, είτε γιατί δεν ήταν σίγουρο ότι δεν θα είχαμε καθόλου σχολείο.

Την πρώτη φορά που η Τάξη μας βρέθηκε στο Στάδιο για την Ολυμπιακή Ημέρα, ήταν το μεσημεράκι της 6/4/1967. Η ατμόσφαιρα στο γεμάτο Παναθηναϊκό Στάδιο ήταν ηλεκτρισμένη με πολιτικά συνθήματα λόγω των επικείμενων εθνικών εκλογών. «Κανελλόπουλος ΕΡΕ» φώναζαν οι μεν, «1 1 4» απαντούσαν οι δε και γενικά γινόταν ένα ψιλομπάχαλο που για εμάς τα πιτσιρίκια τότε της Α’ Γυμνασίου ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Προσέξτε λίγο την ημερομηνία όμως. Ήταν οι εκλογές που δεν έμελλε να γίνουν ποτέ…

ekto1972

ektoQuiz

Ένα ektoQuizάκι από αυτά που αρέσουν στον «you know who».

Στα παραλειπόμενα της πρόσφατης εθνικής μας γιορτής της 25ης Μαρτίου, ποιοί γνωστοί ektικοί εθεάθησαν σε πολυφημισμένη παραθαλάσσια ταβέρνα της Καισαριανής, να προετοιμάζουν νέα ektoφιλική εταιρία;

Εδώ σας θέλουμε!

Τέλος εποχής

Όλα τα ωραία έχουν κάποτε ένα τέλος. Από μια ολόκληρη χώρα μέχρι ένα τόσο δα μικρό blogάκι παλιών συμμαθητών. Το ekto1972 θα είναι σε λίγο ένα μέρος κι αυτό των αναμνήσεών μας. Tο παλιό συρτάρι με τις κιτρινισμένες από το χρόνο «φωτογραφίες» της τάξης, κλείνει και πάλι. Δυστυχώς οι ανειλημμένες οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις όλων σχεδόν των συντελεστών, δεν επιτρέπουν να το συνεχίσουμε έτσι όπως εμείς θα θέλαμε. Αυτή είναι η τελευταία ανάρτησή μας…

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους συμμαθητές μας, τους φίλους και φίλες που πλούτυναν τις αναρτήσεις μας με τα όμορφα σχόλιά τους (τα είχαμε πραγματικά ανάγκη), τους λίγους αλλά φανατικούς αναγνώστες μας που δεν ήταν στο Έκτο και τέλος, όλους τους συνεργάτες μας. Αυτό το blog ήταν μια ωραία περιπέτεια που θέλουμε να πιστεύουμε ότι την χαρήκαμε όλοι μας.

Ευχόμαστε σε όλους ό,τι καλύτερο και…