Χρόνια Πολλά

As time goes by

Ευχές

Στους αγαπημένους φίλους και συμμαθητές

Από βάθους καρδιάς, τις θερμότερες ευχές μου και κάθε ευτυχία για το 2014.

 Γιάννης Ρήγας

Νέο βιβλίο του καθηγητού μας κ. Λίνου Μπενάκη

Με πολύ μεγάλη χαρά έχουμε την τιμή να σας παρουσιάσουμε το νέο βιβλίο του κ. Λίνου Μπενάκη «Βυζαντινή Φιλοσοφία Β» (εκδ. Παρουσία, Αθήνα 2013, 544 σελ).

Την εποχή των άκρων και των ακροτήτων, την εποχή της ισοπέδωσης των άξιων και των αξιών, την εποχή της κρίσης και της ακρισίας, έρχεται ξανά ο Δάσκαλός μας να μας θυμίσει ότι η κληρονομιά μας δύσκολα μπορεί να μετρηθεί με όρους φορολογικών νομοσχεδίων, αγορών κι επιτοκίων. Έρχεται ξανά όπως έκανε τότε, τον καιρό της απόλυτης σιωπής, να ανοίξει μια μόνο σελίδα Ιστορίας για μας θυμίσει ποιοι είμαστε και γιατί κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει να ισοπεδώσει την ψυχή μας. Με απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση, Δάσκαλε, ευχαριστούμε.

Βιβλία του κ. Μπενάκη μπορείτε να βρείτε σε κεντρικά βιβλιοπωλεία και στα γνωστά ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία του εξωτερικού (Amazon, Barnes & Noble, Indigo κλπ).

Η παρακάτω παρουσίαση είναι από το site Goodreads (κλικ):

Κάρτα

Λάβαμε μια όμορφη κάρτα από εκπαιδευτικό οργανισμό «Ρόμβος» του Γιάννη Τσαρπαλή.

Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης

Μέσα στο χαρούμενο πνεύμα των ημερών θα πρέπει δυστυχώς να αναφέρουμε μια δυσάρεστη είδηση σχετικά με έναν πολύ μεγάλο Έλληνα της διασποράς, για τον οποίον δεν είπαν λέξη τα ελληνικά ηλεκτρονικά μέσα μαζικής αποχαύνωσης, τα οποία προφανώς τον αγνοούσαν. «Έφυγε» λοιπόν σήμερα τα ξημερώματα στη Μόσχα σε ηλικία 84 χρόνων, ο κορυφαίος Έλληνας αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης. Το blog των συμμαθητών σκύβει σιωπηλά το κεφάλι κι αποχαιρετά τον πολύ σπουδαίο αυτό επιστήμονα και άνθρωπο.

Δείτε σχετικό άρθρο στην Καθημερινή (κλικ).

 

«Να σου πω τα Κάλαντα;»

Με αυτό το μήνυμα, στέλνω τις ευχές μου για να χαράξουν μέρες γιορτινές και στη δική σου γειτονιά και στο δικό σου σπίτι. Ας αφεθούμε στη διάθεση για γνώση, στις εκλάμψεις της φαντασίας μας. Aς απομακρυνθούμε από την νοσηρότητα της καθημερινότητας.

 χΡΟνΙ Α  σΑς   πΟ ΛλΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Μανόλης Γιανναδάκης

Ευχές

Μαθήτρια του 12ου και πολύ καλή αδελφική φίλη του Σώτου Ροδόπουλου, του «Άγιου» κατά τα παιδικά μας λευκώματα, εύχομαι σε όλους εσάς καλά Χριστούγεννα, με υγεία και καλή χρονιά. Να είσαστε όλοι καλά. 

Με αγάπη, 

 Άρτεμις Βάλβη - Χορτιάτη

Ευχές

Αγαπητοί φίλοι,

Σας εύχομαι εγκάρδια ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και με υγεία, ευτυχία και κάθε καλό το Νέο Έτος 2014.

Με αγάπη,

Θέμης Παπαϊωάννου

Πρόσκληση

Τα παιδιά (λέμε τώρα) της Τάξης του 1970, προσκαλούν τους συμμαθητές όλων των Τάξεων, στο Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν που διοργανώνουν το Σάββατο 21/12/2013, στις 9μμ., στην "Κυρά Ροδιά" (Ζεύξιδος 12, το γνωστό στέκι απέναντι από το σχολείο). Ευκαιρία να τα πούμε  ξανά μεταξύ μας όλοι μαζί. Καλή διασκέδαση!

Μια ζωή στην απέξω

του Γαβριήλ Γαβριηλίδη

ΣΤ' Γυμνάσιο 1974

Μέρες τώρα κρατά η κατάληψη. Δεν κοτάω να ζυγώσω κι ας είναι δυο βήματα απ’ το φροντιστηρίο. Ρίχνω μια φοβισμένη, φευγαλέα ματιά από μακριά, πριν κρυφτώ πάλι πίσω απ’ το στόχο των εισαγωγικών. Όλη νύχτα ξάγρυπνος με τ’ αφτί κολλημένο στο ράδιο. Μια φωνή επαναλαμβάνει απεγνωσμένα: «Εδώ Πολυτεχνείο…». Πετάγομ’ όρθιος απ’ τον εφιάλτη του τανκ που βιάζει την πύλη. Θύματα. Τ’ άλλο πρωί στην τάξη η ατμόσφαιρα βαριά σαν δακρυγόνο που σκάει σκορπώντας θολούρα και πανικό. Μάτια πρησμένα, βλέμματα τρομαγμένα, μυαλά φευγάτα. Κι όμως υπάρχουν θαρραλέοι. Απ’ τα τελευταία θρανία σιγοτρέμει ένα σύνθημα: «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!» Ολόκληρη «Πλύστρα» κώλωσε στο αυθόρμητο ξέσπασμα του Άγγελου και του Ζώρζ, ψάχνει για λέξεις. Δε βγάζω άχνα. Μια ζωή άχρους και άοσμος... 

Πρωτοετής μπροστά στο θαμπόγυαλο που ξεχειλίζει απ’ το παραλήρημα του κόσμου. Ένας κόμπος με σφίγγει στο λαιμό. Παραμένω θεατής, απόμακρος, ξένος. Στο χρόνο απάνω χαζεύω την πορεία απ’ το πεζοδρόμιο. Κάποιο χέρι με τραβάει απ’ το μανίκι. Ανατριχιάζω καθώς δένομαι στα μπράτσα της Μαργαρίτας και του Μάκη. Την κάνω λίγο πριν φτάσουμε στην πρεσβεία από ένστικτο. Στιγμές φρίκης για όσους πιάνονται στον κλειό. Το βάζω στα πόδια για να γλιτώσω το ξύλο. Μια ζωή χέστης... 

Αργότερα επετειακές εκδηλώσεις, αντάρτικα τραγούδια, γιορτές στο εξωτερικό, επαναστάσεις εκ του ασφαλούς. Μνήμες ένοχες, εικόνες ξεφτισμένες, ελπίδες τσαλαπατημένες, ευκαιρίες χαμένες που καίνε. Ανάγκη για εξιλέωση. 17 Νοέμβρη 1985. Εστιάζω βουρκωμένος πάνω σ’ ένα μπουκέτο κόκκινα γαρίφαλα κρεμασμένα στα κάγκελα. Με πνίγουν τύψεις για κείνους που τόλμησαν. Μια ζωή στην απέξω... 

Σαράντα χρόνια πάν’ από τότε. Ταμπουρωμένος καλά πίσω απ’ το βόλεμα της απόστασης και την εύκολη καραμέλα της καθημερινότητας την προσπερνάω αδιάφορα. Η ημερομηνία που σημάδεψε τη γενιά μου μοιάζει να ’χει σβήσει μέσα μου σα φωτεινή επιγραφή που ’πεσε θύμα της κρίσης. Έπαψα ακόμη και να την σκέφτομαι. Μια ζωή συντήρα... 

Σ’ εκείνους που τόλμησαν, σ’ αυτούς που τολμούν, σ’ όσους θα τολμήσουν.

Γαβριήλ Γαβριηλίδης

Δεκ.2013

Έως 11/1

Μανόλης Γιανναδάκης μαζί με άλλους καλλιτέχνες στην Artis Causa Gallery Θεσ/κης.

Φτωχύναμε κι άλλο

Μαριέτα Ριάλδη 
(1941 - 2013)

Ναι ρε χαμένε εξηντάρη

του Βαγγέλη Σπινθάκη

ΣΤ' Γυμνάσιο 1970

Ναι ρε χαμένε εξηντάρη, σε σένα απευθύνομαι...

Ναι σε σένα, που προχτές σε μια παρέα πέταξες τη γνωστή καραμέλα των τελευταίων χρόνων «η γενιά του Πολυτεχνείου κατέστρεψε την Ελλάδα»!

Δεν μίλησα τότε, δεν μιλάω γενικώς όταν ακούω πανηγυρικούς, ή επικήδειους λόγους ακόμη και ύβρεις για το Πολυτεχνείο του 1973. 

Γράφω αυτές τις γραμμές για να φωνάξω «ΝΑΙ ήμουν και εγώ εκεί», αλλά η προσωπική μου ιστορία δεν ενδιαφέρει κανέναν. Ρωτάω τώρα εγώ εσένα «Εσύ που ήσουν τότε τον Νοέμβρη του 1973;»

Θα σου πω εγώ που ήσουν.

• Ήσουν σε κάποιο μακρινό χωριό, μάθαινες από την ΥΕΝΕΔ για «τα αναρχικά στοιχεία που διασαλεύουν την τάξη και την ασφάλεια της χώρας».
• Ήσουν ένας τακτοποιημένος της σιωπηλής πλειοψηφίας που μουρμούριζες «οι αλήτες, δεν κοιτάνε τα μαθήματά τους».
• Ήθελες να είσαι εκεί, αλλά οι γονείς σου σ’ το απαγόρεψαν και εσύ δεν τόλμησες, όταν κάποιοι άλλοι τόλμησαν.
• Ήσουν τσιράκι του Δρούτσα και του Ανδρικογιαννόπουλου. Μην κάνεις πως δεν θυμάσαι τώρα. Ο πρώτος ήταν πράκτορας της ΚΥΠ και ο δεύτερος ο πράκτορας της ασφάλειας στην Πάντειο τότε. Αυτός ο δεύτερος έπαιζε τον ρόλο του καλού μπάτσου στην Ασφάλεια της Μεσογείων, ο κακός ήταν ο Κραββαρίτης! Ξέρεις εσύ…
• Ήσουν στην ομάδα των εθνικοφρόνων τότε και παρήλαυνες με ασφαλίτες και άλλα εθνικόφρονα στοιχεία γύρω από την Πάντειο την ώρα που γινόταν οι φοιτητικές συνελεύσεις τραγουδώντας εμβατήρια «των εχθρών τα φουσάτα περάσαν» και τα ρέστα.
• Ή μήπως ήσουν στις ταράτσες και έριχνες στο ψαχνό;

Όπου και να ήσουν όμως, εγώ σε λυπάμαι. Σε λυπάμαι γιατί, όπως λέει και το τραγούδι «δεν έβαλες ποτέ σου λουλούδια στα μαλλιά, δεν ταξίδεψες ποτέ σου στο ηλιόλουστο Σαν Φρανσίσκο, δεν γνώρισες ευγενικούς ανθρώπους, μια ολόκληρη γενιά να δονείται». 

Ευάγγελος Σπινθάκης

61 χρόνων και κάτι μηνών

Δεκ.2013

Το σχόλιο της Παρασκευής

" It always seems impossible until it's done. "

Nelson Mandela 

(1918 - 2013)

3 Δεκεμβρίου

" Επιστρέφω σε 5 λεπτά "