Milesi Guido da Bergamo

Στις αρχές του Οκτώβρη 2014, ο φίλος μας Χρόνης (Γυμνάσιο Καλλιθέας 1969) βρέθηκε σε μέρη που περιηγείται συχνά και πιο συγκεκριμένα στο χωριό Δοτσικό, στα βόρεια του νομού Γρεβενών. Στο τοπικό μπακαλο-φαρμακο-τοπικά είδη-… μαγαζί, έπιασε κουβέντα με τον κ. Δημήτρη. Μεγάλος σε ηλικία και γνώστης της Iστορίας της περιοχής του ο κ. Δημήτρης, όταν διαπίστωσε ότι ο Χρόνης ενδιαφέρεται πολύ για ιστορικά γεγονότα του Β' Παγκοσμίου, του έδειξε την παρακάτω πλάκα που βρήκε σ’ ένα χωράφι του. Εκεί λέει ήταν παλιά το Ιταλικό νεκροταφείο. 

[Στρατιώτης Milesi Guido από το Bergamo

γ.10.7.1913 - θ.22.10.1944]

Αν και δεν έχει άμεση σχέση με τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του ‘40, είναι πάντως η συνέχεια εκείνου με την τριπλή κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανο-Ιταλο-Βούλγαρους (για την ακρίβεια η Βουλγαρία προσάρτησε την Αν. Μακεδονία και Θράκη). Ο συγκεκριμένος στρατιώτης δεν παραδόθηκε στους συμμάχους όταν η χώρα του έφυγε από τον Άξονα το Σεπτέμβριο του ‘43, αλλά μαζί σίγουρα με τη μονάδα του, ενσωματώθηκε στις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Ο θάνατός του τον Οκτώβριο του ‘44 δείχνει ότι σκοτώθηκε ή πέθανε ως αιχμάλωτος, κατά την περίοδο που αποχωρούσαν τα στρατεύματα κατοχής των Ναζί προς τα βόρεια.

Ο κ. Δημήτρης επιθυμεί να βρεθεί κάποιος συγγενής του στρατιώτη για να του παραδώσει την πλάκα. Ο Χρόνης του υποσχέθηκε ότι θα ψάξει μέσω internet και θα επικοινωνήσει με τις τοπικές αρχές του Bergamo. Όμως και όποιος άλλος φίλος μπορεί να βοηθήσει, ας επικοινωνήσει με το ekto1972.

ΟΧΙ σε όλα

Όλοι οι λαοί της Ευρώπης γιορτάζουν τη λήξη του πολέμου. Την ειρήνη, την ελπίδα για καλύτερες μέρες. Εμείς γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου...

ekto1972

Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο (έφεδρο;) ανθυπολοχαγό της Αλβανίας

A´

Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος
Που με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρός
Kαθώς εχιόνιζε απ’ το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέρας
Kι άναβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες

Eκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλάτανου λεβέντικου
Kαι μια σημαία πλατάγιζε ψηλά γη και νερό
Που όπλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάραινε
Mα όλος ο κόπος τ’ ουρανού
Όλος ο κόσμος έλαμπε σαν μια νεροσταγόνα
Πρωί, στα πόδια του βουνού

Tώρα, σαν από στεναγμό Θεού ένας ίσκιος μεγαλώνει.

Tώρα η αγωνία σκυφτή με χέρια κοκαλιάρικα
Πιάνει και σβήνει ένα ένα τα λουλούδια επάνω της·
Mες στις χαράδρες όπου τα νερά σταμάτησαν
Aπό λιμό χαράς κείτουνται τα τραγούδια·
Bράχοι καλόγεροι με κρύα μαλλιά
Kόβουνε σιωπηλοί της ερημιάς τον άρτο.

Χειμώνας μπαίνει ώς το μυαλό. Κάτι κακό
Θ’ ανάψει. Αγριεύει η τρίχα του αλογόβουνου

Tα όρνια μοιράζουνται ψηλά τις ψίχες τ’ ουρανού.

Ἀμφίπολις

«...Κι ὁ ποιητὴς ἀργοπορεῖ κοιτάζοντας τὶς πέτρες κι ἀνάρωτιέται

ὑπάρχουν ἄραγε

ἀνάμεσα στὶς χαλασμένες τοῦτες γραμμὲς

τὶς ἀκμὲς τὶς αἰχμὲς τὰ κοῖλα καὶ τὶς καμπύλες

ὑπάρχουν ἄραγε

ἐδῶ ποὺ συναντιέται τὸ πέρασμα τῆς βροχῆς τοῦ ἀγέρα καὶ τῆς φθορᾶς

ὑπάρχουν, ἡ κίνηση τοῦ προσώπου τὸ σχῆμα τῆς στοργῆς

ἐκείνων ποὺ λιγόστεψαν τόσο παράξενα μὲς στὴ ζωή μας

αὐτῶν ποὺ ἀπόμειναν σκιὲς κυμάτων καὶ στοχασμοὶ μὲ τὴν ἀπεραντοσύνη τοῦ πελάγου

ἢ μήπως ὄχι δὲν ἀπομένει τίποτε παρὰ μόνο τὸ βάρος

ἡ νοσταλγία τοῦ βάρους μιᾶς ὕπαρξης ζωντανῆς

ἐκεῖ ποὺ μένουμε τώρα ἀνυπόστατοι λυγίζοντας

σὰν τὰ κλωνάρια τῆς φριχτῆς ἰτιᾶς σωριασμένα μέσα στὴ διάρκεια τῆς ἀπελπισίας

ἐνῶ τὸ ρέμα κίτρινο κατεβάζει ἀργὰ βοῦρλα ξεριζωμένα μὲς στὸ βοῦρκο

εἰκόνα μορφῆς ποὺ μαρμάρωσε μὲ τὴν ἀπόφαση μιᾶς πίκρας παντοτινῆς.

Ὁ ποιητὴς ἕνα κενό.

Ἀσπιδοφόρος ὁ ἥλιος ἀνέβαινε πολεμώντας

κι ἀπὸ τὸ βάθος τῆς σπηλιᾶς μία νυχτερίδα τρομαγμένη

χτύπησε πάνω στὸ φῶς σὰν τὴ σαΐτα πάνω στὸ σκουτάρι:

«Ἀσίνην τε Ἀσίνην τε...». Νἄ ῾ταν αὐτὴ ὁ βασιλιὰς τῆς Ἀσίνης

ποὺ τὸν γυρεύουμε τόσο προσεχτικὰ σὲ τούτη τὴν ἀκρόπολη

ἀγγίζοντας κάποτε μὲ τὰ δάχτυλά μας τὴν ὑφή του πάνω στὶς πέτρες».

Γιώργου Σεφέρη
Ὁ Βασιλιᾶς τῆς Ἀσίνης
1938

The mid-autumn moon in classical Chinese poetry

Τέσσερις κλασικοί Κινέζοι ποιητές (του 8ου έως τις αρχές του 12ου αιώνα), γράφουν για το φθινοπωρινό φεγγάρι.   Απολαύστε τους.

ekto1972

ektoΣινεμά

Class of 2014!

Για μια ακόμα χρονιά, την Παρασκευή 26/09/2014, την «Τελευταία Παρασκευή του Σεπτέμβρη» όπως έχει καθιερωθεί, οι παλιοί συμμαθητές της Tάξης του 1972 ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και συγκεντρώθηκαν στο γνωστό στέκι, απέναντι από την είσοδο του σχολείου. 

Παραβρέθηκαν οι Χρυσόστομος Κύργιος, Οδυσσέας Κουτσοποδιώτης, Κώστας Κορωναίος, Δημήτρης Κωστελέτος, Γιάννης Τσαρπαλής, Πάνος Ματινόπουλος, Θανάσης Δήμος, Κώστας Δανιάς, Αντώνης Λιόγας, Μανώλης Πρατικάκης και Μιχάλης Τζανόγλου, ενώ χαιρετισμό έστειλαν οι Νίκος Χριστοδουλάκης, Νίκος Πετρόπουλος, Γιάννης Αλούπης, Ανάργυρος Κιούσης και Σώτος Ροδόπουλος.

Κέφι και συγκίνηση επικράτησαν στη συνάντηση. Και το φαγοπότι πλούσιο και το κρασί άφθονο. Οι κοινές αναμνήσεις αλλά και οι διηγήσεις από την επαγγελματική και προσωπική ζωή του καθενός, κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον των συνδαιτημόνων μέχρι αργά το βράδυ.

Μια ακόμα συνάντηση ανήκει πιά στην ιστορία. Να είμαστε όλοι καλά να ξαναβρεθούμε του χρόνου. Όλο και πιο πολλοί, όλο και πιο κεφάτοι.

Κ.Κορωναίος

Καλό μήνα!

Ο τρομερός μήνας Οκτώβριος είναι εδώ! Με το νέο του πρόσωπο το blog θα πορευτεί τον επόμενο καιρό, μέχρι να το βαρεθεί κι αυτό και να το ξαναλλάξει. Ο Οκτώβρης είναι ιστορικά ο μήνας των μεγάλων αλλαγών. Ποιος να ξέρει τι μας επιφυλάσσει ο φετινός. Προς το παρόν, ας δούμε πώς σχολίασε ο Δημήτρης Χαντζόπουλος στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", έναν από κάθε άποψη ενδιαφέροντα Σεπτέμβρη 2014. 

Καλό Μήνα!

ekto1972