Θερμά συγχαρητήρια στη ZDF και στην εκπομπή Anstalt που σε πείσμα των καιρών, ένθεν κακείθεν, αποδίδει «τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι».
Σχετικό άρθρο: news.in.gr
30.3.15
27.3.15
Αλληλογραφία
Καλοτάξιδο το περιοδικάκι που επιμελείται η παρέα των συμμαθητών και φίλων του Α΄ Γυμνασίου Αρρένων Λαμίας (1966-1972). Σχετικές πληροφορίες στο τηλ. 6977972991 ή στο thkaragia@gmail.com
ekto1972
25.3.15
Στρατηγός Μακρυγιάννης
«...Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο. Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω: ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα, κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν oι χαραμήδες, και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία, όσο έχω τ’αμανέτι του Θεού στο σώμα μου. Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου, να τη λευτερώσει από την τυραγνία των Τούρκων, αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη, λιγότερον από τον χερότερο πατριώτη μου Έλληνα. Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι, και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα. Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω: ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Και στο εξής να μάθομε γνώση, αν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν’ αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε: «Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες -αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας- ότι θα είναι καλά δικά τους. Όχι όμως να φαντάζονται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν το νόμο, και να 'χουν την επιρροή για ικανότη».
Απομνημονεύματα
19.3.15
14.3.15
Η στιγμή του...
3,14159265358...
3/14 του 15, στις 9 και 26 πρώτα λεπτά, 53 δευτερόλεπτα και 58 εκατοστά του δευτερολέπτου, ήταν η στιγμή που έγινε αυτή η ανάρτηση. Δηλαδή η στιγμή του π.
3.3.15
Πρόσκληση
Την Παρασκευή 13 Μαρτίου, στο φιλόξενο χώρο των εκδόσεων Γαβριηλίδη (Αγ.Ειρήνης 17, Μοναστηράκι), θα γίνει η παρουσίαση του συγκλονιστικού βιβλίου της Αντωνίας Ζεβόλη - Νταουντάκη «Η Φαμέγια».
Πρόκειται για μια ηθογραφία με λαογραφικά στοιχεία σε χρονική εξέλιξη, από τις αρχές του 20ου αιώνα έως τις μέρες μας. Η ιστορία μιας οικογένειας από τα βουνά της νότιας Κρήτης στην Αθήνα και παράλληλα η ιστορία της χώρας της ίδιας. Η Ελλάδα που κλαίει και πονάει, η Ελλάδα που χαίρεται και γελάει, η Ελλάδα που γλείφει τις πληγές της και προχωράει σε πείσμα των αντιξοοτήτων. Αυτή που ονειρεύεται, που δικαιώνεται, που απογοητεύεται, που ξαναρχίζει και δεν σταματά. Ο άνθρωπος, η οικογένεια, το σύνολο, εμείς. Εμείς που ακούσαμε για την ένωση της Κρήτης, τους Βαλκανικούς, το μεγάλο πόλεμο, την Μικρασιατική καταστροφή, την κατοχή, την πείνα, τον εμφύλιο και τα μετέπειτα χρόνια, τις εξορίες, τους αγώνες. Εμείς που ζήσαμε τη χούντα, τη μεταπολίτευση, την πτώχευση. Εμείς που είδαμε την εσωτερική μετανάστευση χωρίς να υποψιαζόμαστε το πρόβλημα της διπλανής πόρτας. Εμείς είμαστε αυτό το βιβλίο. Τα μέλη της οικογένειας της Φαμέγιας.
Πρόκειται για μια ηθογραφία με λαογραφικά στοιχεία σε χρονική εξέλιξη, από τις αρχές του 20ου αιώνα έως τις μέρες μας. Η ιστορία μιας οικογένειας από τα βουνά της νότιας Κρήτης στην Αθήνα και παράλληλα η ιστορία της χώρας της ίδιας. Η Ελλάδα που κλαίει και πονάει, η Ελλάδα που χαίρεται και γελάει, η Ελλάδα που γλείφει τις πληγές της και προχωράει σε πείσμα των αντιξοοτήτων. Αυτή που ονειρεύεται, που δικαιώνεται, που απογοητεύεται, που ξαναρχίζει και δεν σταματά. Ο άνθρωπος, η οικογένεια, το σύνολο, εμείς. Εμείς που ακούσαμε για την ένωση της Κρήτης, τους Βαλκανικούς, το μεγάλο πόλεμο, την Μικρασιατική καταστροφή, την κατοχή, την πείνα, τον εμφύλιο και τα μετέπειτα χρόνια, τις εξορίες, τους αγώνες. Εμείς που ζήσαμε τη χούντα, τη μεταπολίτευση, την πτώχευση. Εμείς που είδαμε την εσωτερική μετανάστευση χωρίς να υποψιαζόμαστε το πρόβλημα της διπλανής πόρτας. Εμείς είμαστε αυτό το βιβλίο. Τα μέλη της οικογένειας της Φαμέγιας.
Η Αντωνία Ζεβόλη - Νταουντάκη (σύζυγος του Δημήτρη Ζεβόλη - ΣΤ' Γυμνάσιο), έγραψε ένα καταπληκτικό κείμενο 500 σελίδων που δεν σε αφήνει να το αφήσεις. Η αφήγηση μεστή, κινηματογραφική, με κάθε κεφάλαιο να το αφηγείται διαφορετικό μέλος της οικογένειας, να συναρπάζει και να καθηλώνει. Οι εικόνες να διαδέχονται η μια την άλλη και παράλληλα να «ακούμε» τις μουσικές μιας βιωματικής αφήγησης με μυστικές ή λιγότερο μυστικές προεκτάσεις. Η Φαμέγια μάς συγκλόνισε. Δεν διαβάσαμε βιβλίο. Ξαναείδαμε τον Θίασο. Αν ζούσε ο Θ.Αγγελόπουλος πιθανότατα να είχε ήδη αρχίσει να γράφει το νέο σενάριο.
Ευχόμαστε σύντομα η Αντωνία να μας εκπλήξει και πάλι με κάποιο νέο κείμενο, το ίδιο δυνατό με αυτό. Προς το παρόν, θα την ακούσουμε με ιδιαίτερη χαρά στην επίσημη παρουσίαση της Φαμέγιας, στις 13/3, 8.30μμ, Αγ.Ειρήνης 17, κοντά στο μετρό Μοναστηράκι.
Ευχόμαστε σύντομα η Αντωνία να μας εκπλήξει και πάλι με κάποιο νέο κείμενο, το ίδιο δυνατό με αυτό. Προς το παρόν, θα την ακούσουμε με ιδιαίτερη χαρά στην επίσημη παρουσίαση της Φαμέγιας, στις 13/3, 8.30μμ, Αγ.Ειρήνης 17, κοντά στο μετρό Μοναστηράκι.
ekto1972
ektoInfo:
http://www.culturenow.gr/33553/h-famegia-antwnia-zevolh-ntaoyntakh
http://www.gavrielidesbooks.gr/showtitle.aspx?vid=1890
https://www.ianos.gr/i-famegia.html
http://www.gavrielidesbooks.gr/showtitle.aspx?vid=1890
https://www.ianos.gr/i-famegia.html
1.3.15
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)