Αγαπητοί Φίλοι,
Ένα ακόμη δυσάρεστο ανάμεσα στα πολλά δυσάρεστα αυτών των ημερών. Έφυγε από τη ζωή ο συμμαθητής μας Μιχάλης Τζανόγλου. Η εξόδιος ακολουθία θα πραματοποιηθεί τη Δευτέρα 30/7/2018, στις 1μμ, στο Κοιμητήριο του Βύρωνα.
Ζωή σε όλους μας
Συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
ekto1972
------
Ο Μιχάλης ασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου και για πολλά χρόνια συμμετείχε στα κοινά του αθλητικού σωματείου «Θριάμβος Νέου Κόσμου». Παραθέτουμε απόσπασμα από μια συνέντευξή του το 2008 στην εφημερίδα Ριζοσπάστης, στα πλαίσια έρευνας για την αθλητική βία και το ντόπινγ:
ΧΑΝΤΜΠΟΛ
«Τα πάντα ... υπό το μηδέν»
Μιλάει στον «Ρ» ο Μιχάλης Τζανόγλου, αντιπρόεδρος του σωματείου «Θρίαμβος»
Ο «Θρίαμβος» είναι ένα από τα παλαιότερα και ιστορικότερα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία του Δήμου της Αθήνας. Στον «Ρ» μιλάει ο Μιχάλης Τζανόγλου, που υπήρξε για πολλά χρόνια πρόεδρος του σωματείου και σήμερα είναι αντιπρόεδρος και υπεύθυνος του Τμήματος Χάντμπολ. Ο ίδιος μας εξηγεί την κατάσταση και πλέον δηλώνει απαισιόδοξος όσον αφορά στο μέλλον αφού δε φαίνεται να αλλάζει κάτι.
«Το άθλημα καταρρέει. Στην Ευρώπη είναι το πρώτο άθλημα σάλας, πολύ πάνω από το μπάσκετ. Δυστυχώς στη χώρα μας είναι απαξιωμένο, παρ' όλη την επιτυχία που είχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας με την 6η θέση, η οποία δεν προβλήθηκε καθόλου. Βρισκόμαστε κάτω από το μηδέν. Ο "Δούκας" διέλυσε το τμήμα γυναικών, όπως και ο "Θρίαμβος". Επίσης, μεγάλες ομάδες διαλύονται. Αθηναϊκός, Ηλυσιακός. Δεν υπάρχουν πια κίνητρα. Θα 'λεγα γενικότερα στον αθλητισμό μας. Για παράδειγμα, σ' όλο το Δήμο της Αθήνας, π.χ., υπάρχει ένα και μοναδικό γήπεδο, αυτό στο Μετς, για μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ, αλλά γίνεται πραγματικά χαμός αφού γυμνάζονται πολλές ομάδες μπάσκετ. Αναγκαστικά λοιπόν οι προπονήσεις των παιδιών του χάντμπολ ξεκινάνε μετά τις 10.30 το βράδυ. Αυτό γίνεται γιατί πρέπει να βγουν οι μπασκέτες και να μπουν τα τέρματα. Η προπόνηση τελειώνει περίπου 12.30 τη νύχτα. Τελείως ανύπαρκτη είναι και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη».
- Ο ρόλος της Ομοσπονδίας και της πολιτείας;
- Η Ομοσπονδία δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Η φιλοσοφία της είναι εντελώς λαθεμένη ενώ πολλές φορές τα πράγματα εγκλωβίζονται στα κομματικά συμφέροντα. Στην ίδια κατάσταση είναι και ο ρόλος της πολιτείας. Πολλοί λένε ότι το άθλημα κυνηγήθηκε από τους παράγοντες του μπάσκετ, ίσως, όμως, το ερώτημα είναι τι κάνει η πολιτεία, το θέλει το άθλημα ή όχι; Ιδια κατάσταση υπάρχει και στον οικονομικό τομέα. Τα οδοιπορικά αργούμε να τα πάρουμε και τις περισσότερες φορές τα βάζουμε από την τσέπη μας.
Σύμφωνα με τον συνομιλητή μας η ανυπαρξία σχολικού αθλητισμού με κύρια ευθύνη της πολιτείας είναι βασικός παράγοντας για την κατάσταση που επικρατεί.
«Θα έλεγα ότι είναι η βασικότερη αιτία. Τα παιδιά από τα 14 χρόνια εγκλωβίζονται στη λογική των φροντιστηρίων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πέρα όμως απ' αυτά και το υπουργείο Παιδείας με τη μίζερη πολιτική του δε βοηθάει καθόλου. Θα σου πω ένα παράδειγμα: Τη δεκαετία του '90 ο ΟΣΚ προκήρυξε διαγωνισμό για την κατασκευή 80 σχολικών γυμναστηρίων, μέσα στα οποία δεν προβλέπεται γήπεδο χάντμπολ παρά μόνο μπάσκετ και βόλεϊ. Πήγαμε στη ΓΓ Αθλητισμού και την Ομοσπονδία, όπου δεν έκαναν καν τον κόπο να το κουβεντιάσουν».