Το «λυσάρι» των Αρχαίων

του Χρόνη Κοϊμτσίδη

(Γυμνάσιο Καλλιθέας 1969)

Φαντάζομαι κι εσείς εκεί στο ΣΤ' τα είχατε πάρει χαμπάρι. Κυκλοφορούσαν άλλωστε αρκετά βοηθήματα, «λυσάρια» όπως τα λέγαμε. Για τα Μαθηματικά είχαμε τον Τόγκα, πρώτος κι αξεπέραστος, για τη Φυσική είχαμε τον Περιστεράκη κ.ο.κ. Είχαμε βέβαια και για τα Αρχαία Ελληνικά.

Θα σας πω λοιπόν μια σχετική ιστορία από το δικό μας γυμνάσιο. Ο καθηγητής των Αρχαίων Ελληνικών (Δασκαλάκης ή Δασκαλόπουλος) μας έβαλε εργασία στο σπίτι, να γράψουμε τους χρόνους ενός ρήματος. Δεν θυμάμαι ποιο ρήμα ήταν, αλλά αυτό το ρημάδι δεν είχε αόριστο. Το «λυσάρι» λοιπόν έδινε όλους τους χρόνους αλλά στον αόριστο είχε το άσχετο «ελλείπει». Την επομένη ο καθηγητής σηκώνει στον πίνακα συμμαθητή μας, ο οποίος κλείνει το ρήμα κανονικά, αλλά φτάνοντας στον αόριστο πετάει και το «ελλείπει». Την ψυλλιάστηκε ο καθηγητής και του ζήτησε να το κλείσει. Κι ο μαθητής:

ελλείπω

ελλείπεις

ελλείπει

.....

ΜΦΧ

Χρόνης Κοϊμτσίδης

Μάιος 2011