Ναι ρε χαμένε εξηντάρη

του Βαγγέλη Σπινθάκη

ΣΤ' Γυμνάσιο 1970

Ναι ρε χαμένε εξηντάρη, σε σένα απευθύνομαι...

Ναι σε σένα, που προχτές σε μια παρέα πέταξες τη γνωστή καραμέλα των τελευταίων χρόνων «η γενιά του Πολυτεχνείου κατέστρεψε την Ελλάδα»!

Δεν μίλησα τότε, δεν μιλάω γενικώς όταν ακούω πανηγυρικούς, ή επικήδειους λόγους ακόμη και ύβρεις για το Πολυτεχνείο του 1973. 

Γράφω αυτές τις γραμμές για να φωνάξω «ΝΑΙ ήμουν και εγώ εκεί», αλλά η προσωπική μου ιστορία δεν ενδιαφέρει κανέναν. Ρωτάω τώρα εγώ εσένα «Εσύ που ήσουν τότε τον Νοέμβρη του 1973;»

Θα σου πω εγώ που ήσουν.

• Ήσουν σε κάποιο μακρινό χωριό, μάθαινες από την ΥΕΝΕΔ για «τα αναρχικά στοιχεία που διασαλεύουν την τάξη και την ασφάλεια της χώρας».
• Ήσουν ένας τακτοποιημένος της σιωπηλής πλειοψηφίας που μουρμούριζες «οι αλήτες, δεν κοιτάνε τα μαθήματά τους».
• Ήθελες να είσαι εκεί, αλλά οι γονείς σου σ’ το απαγόρεψαν και εσύ δεν τόλμησες, όταν κάποιοι άλλοι τόλμησαν.
• Ήσουν τσιράκι του Δρούτσα και του Ανδρικογιαννόπουλου. Μην κάνεις πως δεν θυμάσαι τώρα. Ο πρώτος ήταν πράκτορας της ΚΥΠ και ο δεύτερος ο πράκτορας της ασφάλειας στην Πάντειο τότε. Αυτός ο δεύτερος έπαιζε τον ρόλο του καλού μπάτσου στην Ασφάλεια της Μεσογείων, ο κακός ήταν ο Κραββαρίτης! Ξέρεις εσύ…
• Ήσουν στην ομάδα των εθνικοφρόνων τότε και παρήλαυνες με ασφαλίτες και άλλα εθνικόφρονα στοιχεία γύρω από την Πάντειο την ώρα που γινόταν οι φοιτητικές συνελεύσεις τραγουδώντας εμβατήρια «των εχθρών τα φουσάτα περάσαν» και τα ρέστα.
• Ή μήπως ήσουν στις ταράτσες και έριχνες στο ψαχνό;

Όπου και να ήσουν όμως, εγώ σε λυπάμαι. Σε λυπάμαι γιατί, όπως λέει και το τραγούδι «δεν έβαλες ποτέ σου λουλούδια στα μαλλιά, δεν ταξίδεψες ποτέ σου στο ηλιόλουστο Σαν Φρανσίσκο, δεν γνώρισες ευγενικούς ανθρώπους, μια ολόκληρη γενιά να δονείται». 

Ευάγγελος Σπινθάκης

61 χρόνων και κάτι μηνών

Δεκ.2013