CHE FECE... IL GRAN RIFIUTO (*)
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
Κ.Καβάφης
1901
------
(*)«Εκείνος που έκανε... τη μεγάλη άρνηση» στίχος από την Κόλαση του Δάντη.
2 σχόλια:
Καλημέρα σε όλους.
Ο Καβάφης είναι ο μεγαλύτερος ελληνικός ποιητής (ο μεγαλύτερος Έλληνας είναι ο Σολωμός)κάθε επίσκεψη σ΄ αυτόν (εννοώ φυσικά σε όσα έγραψε) είναι αιτία προβληματισμού και πηγή σοφίας.
Φοβούμαι όμως ότι (τον τελευταίο καιρό) τείνει να καταστεί κάτι σαν τον Παϊσιο.
Ο Καβάφης δεν πρέπει να καταστεί συρμός (θυμάμαι και τις πρόσφατες αναρτήσεις στο τρόλεϋ και ανατριχιάζω).
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ας προβληματισθούμε ποιά από τις δύο στάσεις ζωής προκρίνει;
Όταν γύρω μας επικρατεί ατέλειωτη παρλαπίπα, η προσφυγή στους παππούδες μας (ποιητές) είναι διέξοδος. Ιδιαίτερα σε αυτόν που εν μέσω οχλαγωγίας και ανόητων φωνασκιών, επιμένει να σου ψιθυρίζει συνωμοτικά στο αυτί "βλάπτουν όλοι τους τη Συρία το ίδιο".
Όσο για τη στάση ζωής που προκρίνει, δεν προκρίνει. Προτιμά αλλά δεν προκρίνει. Και η μια επιλογή έχει συνειδησιακά προβλήματα και η άλλη τεράστιο τίμημα. Εξ ου και ο ευρηματικός τίτλος από την Κόλαση του Δάντη.
ekto1972
Δημοσίευση σχολίου