Αναπολώντας το έργο του, ο μικρός μας κόσμος γίνεται πάλι μέγας. Tην παρακαταθήκη του για τις επόμενες γενιές. Ιδιαίτερα αν τον έχεις γνωρίσει και ζήσει από κοντά όπως η φίλη Μαρία Ανδρεάδου (ΙΒ' Θηλέων 1971) από την οποία λάβαμε τις προάλλες το παρακάτω Email:
Συνοδοιπόροι Νεοκοσμίτες, καλημέρα !
Παρακολουθώντας τόσο καιρό το blog σας, έχω καταλάβει τις ευαισθησίες και τους προβληματισμούς ζωής που σας (μας) απασχολούν αλλά και τα ενδιαφέροντά σας! Στα πλαίσια αυτά ήθελα να σας στείλω την είδηση (μπορεί και σεις να τη μάθατε ήδη) του θανάτου του Γιάννη Σακελλαράκη, ενός από τους κορυφαίους αρχαιολόγους - φιλοσόφους της Ελλάδας. Είχα την τιμή και την τύχη να τον γνωρίσω το 1995 και έκτοτε τον συναντούσα τακτικά όποτε δημοσίευε κάτι καινούργιο ή ταξίδευε το ακροατήριό σε ταξίδια σε άλλους χρόνους και καιρούς. ΄Ηταν ένας απίστευτος άνθρωπος που, όπως συστηνόταν ο ίδιος, έκανε "έμψυχες καταγραφές, όπως αυτές κερδήθηκαν σε μια αλλότροπη καλλιέργεια του ελληνικού χώματος από κάποιον που απαγγέλλεται τον αρχαιολόγο, αν και ταξιδιώτης σε άλλους χρόνους και καιρούς με μοναδικό παραστάτη την τέχνη".
Εκτός από τα αμιγώς επιστημονικά του βιβλία, εξαιρετικά είναι τα: "Ανασκάπτοντας το παρελθόν" (εκδόσεις Αμμος 1995), "Γεύση μιας προϊστορικής ελιάς" (εκδόσεις ΄Ικαρος), "Η ποιητική της ανασκαφής" (εκδόσεις ΄Ικαρος), κλπ. Είχε έναν παραμυθένιο, χαρισματικό λόγο και πέραν του σεβασμού και της συγκίνησης που νοιώθω, θεωρώ τον εαυτό μου (υπερφίαλα) άτυχο, γιατί είχαμε κανονίσει - μέσω κοινών γνωστών- να μας ξεναγήσει, προσωπικά, 4 φίλους στις Αρχάνες.... Μας πρόλαβε η αρρώστια και ο θάνατός του...Τελευταία του επιθυμία, να μεταφερθούν τα οστά του στη Ζώμινθο, στον Ψηλορείτη, σε ύψος 1500 μ., όπου έζησε και ανέσκαψε.
Εκτός από τα αμιγώς επιστημονικά του βιβλία, εξαιρετικά είναι τα: "Ανασκάπτοντας το παρελθόν" (εκδόσεις Αμμος 1995), "Γεύση μιας προϊστορικής ελιάς" (εκδόσεις ΄Ικαρος), "Η ποιητική της ανασκαφής" (εκδόσεις ΄Ικαρος), κλπ. Είχε έναν παραμυθένιο, χαρισματικό λόγο και πέραν του σεβασμού και της συγκίνησης που νοιώθω, θεωρώ τον εαυτό μου (υπερφίαλα) άτυχο, γιατί είχαμε κανονίσει - μέσω κοινών γνωστών- να μας ξεναγήσει, προσωπικά, 4 φίλους στις Αρχάνες.... Μας πρόλαβε η αρρώστια και ο θάνατός του...Τελευταία του επιθυμία, να μεταφερθούν τα οστά του στη Ζώμινθο, στον Ψηλορείτη, σε ύψος 1500 μ., όπου έζησε και ανέσκαψε.
Σας χαιρετώ και λυπάμαι που Κυριακή πρωί μίλησα για απώλειες
Μαρία Ανδρεάδου
ΤO ΒΗΜΑ online
Δάσκαλός μας στην αρχαιολογία, μας συνεπήρε με το πάθος του, μας έβγαλε από τους τέσσερεις τοίχους της Φιλοσοφικής. Έκανε το μάθημά του στο Εθνικό και Αρχαιολογικό μουσείο, μας άνοιγε τις προθήκες να αγγίξουμε τα ευρήματα. Θυμάμαι με τι λαχτάρα είχα δοκιμάσει ένα μυκηναϊκό δαχτυλίδι και πως εκείνος το προστάτευε μη μου πέσει.
Καλό ταξίδι δάσκαλε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου