Τελευταία Παρασκευή του Σεπτέμβρη

Αντίο Κώστα

Ένα ακόμη δυσάρεστο αγαπητοί φίλοι. Δυστυχώς έφυγε προχθές από τη ζωή χτυπημένος από την επάρατο νόσο, ένας παλιός συμμαθητής μας.

Ο Κώστας Παραλίκας που μας συντρόφευσε μέχρι την Τετάρτη Τάξη, αν θυμόμαστε καλά, δεν είναι πια κοντά μας. Πήγε να βρει τα υπόλοιπα αδέρφια μας που χάθηκαν άδικα πρόωρα. Ο Κώστας που προερχόταν από ταλαιπωρημένη πολιτικά οικογένεια και που η "κληρονομιά" αυτή τον είχε ταλαιπωρήσει και τον ίδιο στα χουντικά μαθητικά μας χρόνια, θα μείνει στη μνήμη μας ως ένας ωραίος ανένταχτος μικρός επαναστάτης του καιρού του.

Ειλικρινή Συλλυπητήρια στους οικείους του από όλους τους παλιούς συμμαθητές.

ekto1972

Un griego en Galicia

Καπετάν Βάρδα και Ιππώνακτος

Μια σπάνια φωτογραφία στην ταράτσα του φροντιστηρίου που ήταν στη γωνία Καπετάν Βάρδα και Ιππώνακτος και που μας έστειλε ο Οδυσσέας Κουτσοποδιώτης (ΣΤ' Γυμνάσιο 1972). Από αριστερά, Τιμόθεος-Θεόδωρος Τσακνάκης («Λούλης»), Οδυσσέας Κουτσοποδιώτης («Σούλης»), Νίκος Κωνσταντινόπουλος που είχε το φροντιστήριο, Μανώλης Πρατικάκης («ξύλινος»), Φάνης Αντωνόπουλος («τράγος»), Αντώνης Ζαράνης («κομπιούτερ»), Μιχάλης Παπαφακλής («Αλ Φατάχ») και καθιστός ο Μιχάλης Τζανόγλου (ή Τζάνογλος όπως θέλει να τον λέμε σήμερα και που τότε ήταν επίσης γνωστός ως «Μπόρμαν»). Δυστυχώς δυο από τα αδέρφια μας της φωτογραφίας δεν είναι πια κοντά μας αλλά τουλάχιστον βρίσκονται για πάντα στις καρδιές μας. Αν ο Θόδωρος κι ο Μιχάλης Π. διαβάζουν το blog από κει ψηλά, θα γελάνε ασφαλώς με τα καμώματά μας στην Ελλάδα του 2011.

Στη φωτογραφία βλέπουμε ακόμη τις πολυκατοικίες της Ιππώνακτος κοντά στη Φραντζή, αλλά και το καμπαναριό της Παναγίτσας που μόλις διακρίνεται στο βάθος, στην ευθεία πάνω από το κεφάλι του Πρατικάκη. Αριστερά, φαίνεται λίγο το μπαλκονάκι ενός διώροφου σπιτιού που έμενε ένα όμορφο κορίτσι του Δωδέκατου, με στρογγυλό πρόσωπο που το έλεγαν «Όλγα». Πήγαινε 1-2 τάξεις πιο κάτω από εμάς. Δεν θυμόμαστε το επώνυμό της και πιθανότατα να μην το ξέραμε ούτε και τότε, γιατί είχε θεωρηθεί μεγάλη προσωπική επιτυχία που είχαμε μάθει έστω το μικρό της.

Η απορία είναι βέβαια ποιος μπορεί να τράβηξε τη φωτογραφία. Ας το κάνουμε κουίζ, σαν κι αυτά που τρελαίνονται οι «70άρηδες»...

Η επικαιρότητα από ΤΑ ΝΕΑ

Γιορτάζει μέλος της Κυβέρνησης

Χρόνια Πολλά στον Υπουργό Εσωτερικών της Τάξης μας

Σταύρο Νταλαχάνη

εκ του Πρωθυπ.Γραφείου

121 κεράκια σήμερα

Γεννέθλια σήμερα για τον Ιστορικό κι εσείς μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ, ένα μικρό αφιέρωμα για το ποδοσφαιρικό τμήμα του αρχαιότερου ελληνικού Συλλόγου.

«Oh mia patria, sì bella e perduta!»

Καλό Φθινόπωρο!

Μας στείλατε τις προηγούμενες εβδομάδες αρκετά Emails με «ΣΤ'» και «μη-ΣΤ'» θέματα και είναι δύσκολο να βρεθεί χρόνος για να τα αξιοποιήσουμε όλα άμεσα. Θα δημοσιεύσουμε πάντως σιγά-σιγά όσα περισσότερα μπορούμε. Κι επειδή το blog των μακρινών μας μαθητικών χρόνων είναι ένα blog αναμνήσεων που δεν κλείνει όμως τα μάτια στη σημερινή πραγματικότητα (πώς θα μπορούσε άλλωστε;), αναδημοσιεύουμε για τους φίλους της όπερας και όχι μόνο, ένα εντυπωσιακό κείμενο που λάβαμε πρόσφατα και που κυκλοφορεί επίσης σε αρκετά ελληνικά και ξένα sites:

Τον περασμένο Μάρτιο, η Ιταλία γιόρτασε τα 150 χρόνια από την ενοποίηση των κρατιδίων της και με αυτή την ευκαιρία δόθηκε στη Ρώμη μια παράσταση όπερας, της πιο συμβολικής ίσως αυτής της ενοποίησης: Nabucco του Giuseppe Verdi, υπό τη διεύθυνση του περίφημου μαέστρου Riccardo Muti.

Η όπερα Nabucco είναι ένα έργο τόσο μουσικό όσο και πολιτικό: αφορά την ιστορία της σκλαβιάς των Εβραίων στη Βαβυλώνα και η περίφημη άρια «Va pensiero» τραγουδιέται από τους καταπιεσμένους σκλάβους. Στην Ιταλία, το τραγούδι αυτό είναι το σύμβολο της αναζήτησης της ελευθερίας του λαού, ο οποίος στα 1840 –όταν και γράφτηκε η όπερα- ήταν καταπιεσμένος από την αυτοκρατορία των Αψβούργων και πάλευε για τη δημιουργία της ενωμένης Ιταλίας.

Quiz

Ποιος συμμαθητής μας ετοιμάζει βαλίτσες για μόνιμη εγκατάσταση σε σμαραγδένιο νησί του Αιγαίου και γιατί;