Απόψε!

Καλή Σαρακοστή

Πηγή: To Παρόν

Ψηλά οι χαρταετοί

Συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες που (δεν) έφυγε ο Κώστας Παπαγιαννίδης. Λίγο πριν ο Γιώργος Καρακώστας, ο Μιχάλης Παπαφακλής, ο Κώστας Παραλίκας. Φτωχύναμε πολύ μέσα σε λίγους μήνες. Φτώχυνε στο μεταξύ κι η Ελλάδα. Άλλος έμεινε άνεργος, άλλος ξενιτεύτηκε, άλλος περιμένει να πάρει μια κουτσουρεμένη σύνταξη. Aν την πάρει ποτέ. Άλλαξε το τοπίο μέσα σε λίγους μήνες. Τέτοιες μέρες ενός Φλεβάρη ήταν που (δεν) έφυγε κι ο Θόδωρος Τσακνάκης. Μια παρέα όλοι. Ο Γιάννης Λιάπης, ο Μιχάλης Μπέκας, ο αδελφός του Κυριακίδη, ο αδελφός του Δημητρόπουλου, ο Κώστας ο Ρήγας, ο Χρηστάκης ο Ευθυμίου, ο αδελφός του Χρόνη. Κι άλλα παιδιά. Παιδιά του Έκτου, παιδιά του Νέου Κόσμου. Έχουν στήσει το δικό τους προαύλιο εκεί ψηλά και κάνουν πλάκες με τον Απάτσι και τον Μπακάλη. Το βράδυ πάνε μαζί με τη Βενετσάνου στο θέατρο που παίζει ο Χρηστάκης και μετά βουρ για πενιές, στο κουτούκι του Κώστα. Ο Κορώνης έχει ήδη πάει από νωρίς και κατεβάζει το έκτο καρτούτσο παρέα με τον Τζάουλ που καπνίζει Κεράνη σαν μανιακός. Μια χαρούμενη παρέα είναι εκεί ψηλά και γελάνε μαζί μας. Έτσι όμως μας θέλουν κι εμάς. Γελαστούς. Αισιόδοξους. Σιγά μη μας ρίξουν κάτω τα μνημόνια. Σιγά μη κωλώσουμε με τη Μέρκελ και τις τρόικες. Σιγά μη μας μαραζώσει το υπουργείο εφορίας. Μασάνε ρε κάτι τέτοια τα Παιδιά του Έκτου; Εμπρός πάμε να αγοράσουμε ξυλάκια, κόλες, καλούμπες. Τη Δευτέρα φτιάχνουμε χαρταετό! Θα είναι ανοικτός κι ο Λαρόζας, αν μας λείψει κάποιο υλικό. Προσοχή στα ζύγια, να είναι σωστά. Η αλευρόκολλα πηχτή. Η ουρά κι αυτή από κόλες γυαλιστερές. Όχι από παλιές εφημερίδες. Είναι βαριές. Μόνο που φέτος αγοράστε λίγη καλούμπα παραπάνω κι αφήστε το σκοινί να πάει, να πάει, να πάει. Να ανέβουν ψηλά οι χαρταετοί, πολύ ψηλά. Να ακουμπήσουν όλοι τους τον ουρανό. Να μπορούν να τους αγγίξουν οι φίλοι μας. Τα αδέλφια μας εκεί ψηλά.

ekto1972

Απόκριες στου Ξυνού

Σερπαντίνες και κομφετί στο προαύλιο του Ξυνού (κλικ)

Αἰδώς Ἀργεῖοι

Αρχαία Ολυμπία

1986

Ένα ενδιαφέρον Email κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες στο internet συνοδευόμενο από σκαναρισμένο ημερολόγιο του 1986 με γελοιογραφίες του γνωστού σκιτσογράφου Κ.Μητρόπουλου, που αφήνουν όμως πικρή γεύση. Δεν ήταν ακριβώς η εποχή της αθωότητας. Ήταν η εποχή λίγο πριν την οριστική κατάρρευση των οραμάτων. Δημοσιεύουμε και το Email και το ημερολόγιο κι ευχαριστούμε τη Denise που μας το έστειλε. Στα σκίτσα μπορείτε να κάνετε «κλικ» για μεγέθυνση.

ekto1972

To σχόλιο της Παρασκευής

«…Έχουμε πολίτευμα που δεν αντιγράφει των άλλων τους νόμους, αλλά πιο πολύ είμαστε εμείς παράδειγμα σε μερικούς παρά μιμητές τους. Κι έχει τούτο το πολίτευμα το όνομα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, γιατί δε διοικούν οι λίγοι, αλλά οι περισσότεροι. Κι είναι όλοι οι πολίτες μπροστά στους νόμους ίσοι για τις ιδιωτικές τους διαφορές. Για την προσωπική όμως ανάδειξη και τις τιμές, καταπώς ξεχωρίζει καθένας σε κάτι προτιμείται στα δημόσια αξιώματα, πιο πολύ γιατί είναι ικανός παρά γιατί τον ανάδειξε ο κλήρος. Ούτε πάλι κάποιος, επειδή είναι φτωχός, κι ενώ μπορεί να κάμει κάτι καλό στην πολιτεία, εμποδίζεται απ’ αυτήν την ασήμαντη κοινωνική του θέση. Κι όχι μονάχα στη δημόσια ζωή μας ζούμε ελεύθεροι, αλλά και στις καθημερινές μας σχέσεις είμαστε λυτρωμένοι από την καχυποψία μεταξύ μας και δεν θυμώνουμε με το γείτονά μας, αν κάτι καταπώς τον ευχαριστεί, ούτε παίρνουμε απέναντί του το ύφος του ενοχλημένου, πράγμα που μπορεί βέβαια να μην τον βλάφτει, σίγουρα όμως τον στενοχωρεί. Κι ενώ στην ιδιωτική μας ζωή δεν ενοχλούμε ο ένας τον άλλο, στα δημόσια πράγματα δεν κάνουμε παρανομίες από εσωτερική προπάντων παρόρμηση, υπακούοντας στους κάθε φορά άρχοντες μας και στους νόμους, ιδιαίτερα σε κείνους απ’ αυτούς που έχουν ψηφιστεί για την προστασία των αδικημένων και σ’ όσους, αν κι άγραφοι, όμως φέρνουν ντροπή αναμφισβήτητη στους παραβάτες…»

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ «Ο επιτάφιος λόγος του Περικλή»

(απόσπασμα)

Ανάγκη η επιστροφή

14/2

Χαρούμενα γενέθλια σε δυο κούκλες της Τάξης μας. Στην Ειρήνη Ιωάννη Τσαρπαλή και στην Αφροδίτη Ιωάννη Ρήγα.

Χρόνια Πολλά, με Υγεία, να σας χαίρονται οι δικοί σας (κυρίως οι μπαμπάδες σας) και να επαληθευτούν όλα σας τα όνειρα!!!!!!

Με πολλή πολλή αγάπη

ekto1972

Το κουίζ του ΚΚ

Για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, θέλω κι εγώ να βάλω στο blog ένα κουίζ (από αυτά που αρέσουν του Κορωναίου).

Κουίζ (για πολύ προχωρημένους)

Πού είναι αυτό το παγκάκι; Και τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή (και κυρίως στην ψυχή) γνωστού ektoblogίτη, αυτού που θεωρείται ο "πατέρας" όλων των ektoblogs;

Κώστας Κορωναίος

ΣΤ' Γυμνάσιο 1972

«Τρώες»

Εἶν’ ἡ προσπάθειές μας, τῶν συφοριασμένων˙
εἶν’ ἡ προσπάθειές μας σάν τῶν Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε˙ κομμάτι
παίρνουμ’ ἐπάνω μας˙ κι ἀρχίζουμε
νἄχουμε θάρρος καί καλές ἐλπίδες.

Μά πάντα κάτι βγαίνει καί μᾶς σταματᾶ.
Ὁ Ἀχιλλεύς στήν τάφρον ἐμπροστά μας
βγαίνει καί μέ φωνές μεγάλες μᾶς τρομάζει.–

Εἶν’ ἡ προσπάθειές μας σάν τῶν Τρώων.
Θαρροῦμε πώς μέ ἀπόφασι καί τόλμη
θ' ἀλλάξουμε τῆς τύχης τήν καταφορά,
κ’ ἔξω στεκόμεθα ν’ ἀγωνισθοῦμε.

Ἀλλ’ ὅταν ἡ μεγάλη κρίσις ἔλθει,
ἡ τόλμη κ’ ἡ ἀπόφασίς μας χάνονται˙
ταράττεται ἡ ψυχή μας, παραλύει˙
κι ὁλόγυρα ἀπ’ τά τείχη τρέχουμε
ζητῶντας νά γλυτώσουμε μέ τή φυγή.

Ὅμως ἡ πτῶσις μας εἶναι βεβαία. Ἐπάνω,
στά τείχη, ἄρχισεν ἤδη ὁ θρῆνος.
Τῶν ἡμερῶν μας ἀναμνήσεις κλαῖν κ’ αἰσθήματα.
Πικρά γιά μᾶς ὁ Πρίαμος κ’ ἡ Ἑκάβη κλαῖνε.


K.Π. Kαβάφης (1905)

Κυριακή 12/2/2012

Το σχόλιο της Παρασκευής

Η Τάξη μας προτείνει

Με την ευκαιρία του αφιερώματος για να τιμήσουμε τις Κυρίες της Τάξης μας, θα ήθελα να προτείνω στους συμμαθητές μας να δουν την εξαιρετική παράσταση "Ο χορός του θανάτου" του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, που παίζεται στο Θέατρο Άλμα (Ακομινάτου 15 και Αγίου Κωνσταντίνου).

Η υπόθεση που αφορά την πάλη των φύλων, μία προαιώνια και αδιάλειπτη μονομαχία άνδρα και γυναίκας, είναι ένα αριστούργημα ψυχολογικής ανάλυσης. Παίζουν Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Κατερίνα Μαραγκού και Νίκος Αλεξίου.

Με αγάπη,

Νίκος Πολίτης

ekto1972

Μare Germanium

του Χρόνη Κοϊμτσίδη

(Γυμνάσιο Καλλιθέας 1969)

Αγαπητοί,

Αυτές τις μέρες διαβάζω ένα βιβλίο. Αντέγραψα ένα σημείο του και σας καλώ να το διαβάσετε. Υπόψη ότι το βιβλίο γράφτηκε το 1998:

«Αν νικούσε ο ναζισμός, θα γινόταν mare Germanium. Από τους γύρω της (της Μεσογείου) πληθυσμούς οι Ναζί θα κρατούσαν όσους χρειάζονταν για καλλιεργητές της γης, εργάτες και υπηρέτες τους και τους άλλους θα τους έστελναν στα ενδότερα της Αφρικής, ώστε οι περιοχές με το εύκρατο κλίμα, τον ήλιο και τη θάλασσα να γίνουν τα θέρετρά τους. Άλλωστε, και να μην μετώκιζαν, ήξεραν αυτοί μεθόδους να περιορίζουν τους ανθρώπους στον αριθμό που αυτοί χρειάζονταν ή και να τους εξαφανίζουν. Τους Έλληνες τους θεωρούσαν λαό δεύτερης κατηγορίας. Ο Γληνός στο «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» γράφει ότι μας κατηγορούσαν «γιατί είμαστε τεμπέληδες, καφενόβιοι και αεριτζίδες και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε».

...

Υπήρχε αληθινά τρομερός κίνδυνος αφανισμού της χώρας. Ο Πυρομάγλου αναφέρει (Ιστ. της Αντίστασης 1940-45, σελ. 433) ότι, όταν επισκέφτηκε την Ανατολική Γερμανία το 1961 (τότε είχαν έρθει εκεί τα γερμανικά αρχεία από Μόσχα), ένα ηγετικό στέλεχος του καθεστώτος εκείνου του έδειξε γερμανικό έγγραφο, που έγραφε ότι οι Γερμανοί μετά την νίκη τους και το τέλος του πολέμου είχαν σκοπό να διώξουν μαζικά τους Έλληνες και να τους μεταφέρουν στην Αφρική, για να εγκατασταθούν αυτοί στην Ελλάδα».

Γιάννη Δ. Σακκά

Η ΕΑΜική αντίσταση 1941-1944 – Μια κριτική προσέγγιση

Αθήνα 1998

σελ. 44

Φιλικά,

Χρόνης Κοϊμτσίδης

Φεβρουάριος 2012

------
Σημ. Ο φίλος Χρόνης είναι μελετητής της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου.

Σχόλιο για τις οικονομικές εξελίξεις

του Κώστα Κορωναίου

(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας, με το περίφημο PSI, τη νέα δανειακή σύμβαση κλπ.

 Όπως έχουμε διαπιστώσει, το πρόβλημα δεν έχει να κάνει μόνο με την χώρα μας, αλλά αγγίζει το σύνολο σχεδόν του δυτικού κόσμου. Η αιτία είναι πλέον προφανής. Eίναι η υπερσυγκέντρωση του πλούτου στα χέρια ολίγων. Ένα φαινόμενο παγκόσμιο, που ενυπήρχε πάντα στα οικονομικά μας συστήματα, αλλά πήρε εκρηκτικές διαστάσεις την τελευταία 20ετία. Η υπερσυγκέντρωση αυτή, επιτυγχάνεται με την ανοχή και τη βοήθεια των κυρίαρχων πολιτικών συστημάτων και σχηματισμών σε κάθε χώρα, κυρίως με την αποφυγή φορολόγησης του πλούτου. Αλλά τα κράτη χρειάζονται πόρους για να χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες μιας στοιχειώδους κοινωνικής οργάνωσης (παιδεία, υγεία, ασφάλεια, κοινωνική πολιτική, δημόσια έργα κλπ). Κι επειδή αρνούνται να αντλήσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια με την φορολόγηση του πλούτου, καταφεύγουν στον δανεισμό. Δανείζονται με όρους δυσβάσταχτους, από εκείνους που θα έπρεπε να είχαν φορολογήσει. Μπροστά στα αδιέξοδα που δημιουργούνται, κυρίως με την υπερχρέωση των κρατών και πάλι η επιλογή φαίνεται να είναι όχι η φορολόγηση του πλούτου, αλλά η μείωση των δαπανών και η λιτότητα για τους πολλούς. Με τις συνέπειες που όλοι πλέον βλέπουμε και ζούμε στις μέρες μας, την πορεία μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού προς την ανεργία, την φτώχια και την εξαθλίωση. Τα στοιχεία για την ανεργία και τους νεόπτωχους στην Ευρώπη είναι πλέον σοκαριστικά. Νομοτελειακά οδηγούμαστε σε κοινωνικές εκρήξεις, όχι μόνο τοπικού ή περιορισμένου χαρακτήρα, αλλά με χαρακτηριστικά παγκοσμιοποίησης.

Δεν ξέρω αν υπάρξουν δυνάμεις, συνιστώσες ή σχηματισμοί που αντιλαμβανόμενες την πορεία προς την καταστροφή, θα μπορέσουν, έστω στο παρά πέντε να αναστρέψουν αυτή την πορεία. Το εύχομαι και το ελπίζω. Διαφορετικά, είμαι περισσότερο από βέβαιος, ότι στο κοντινό μας μέλλον, μόλις σχηματιστεί η "κρίσιμη μάζα", όπως μας δίδαξε ο Τζάουλ, οι άθλιοι του Βίκτωρος Ουγκώ θα ξαναβγούν στους δρόμους, σαρώνοντας ό,τι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας. Με καταστροφικές συνέπειες για όλες τις δομές των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών. Αν η ιστορία δεν μας διδάσκει, είμαστε υποχρεωμένοι να την ξαναζούμε.

Κ.Κορωναίος

Φεβρουάριος 2012

Υ.Γ. Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αποτελέσουν άλλοθι στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου όλα όσα καταλογίζουμε (και μας καταλογίζουν) για κατασπατάληση και κακοδιαχείριση, ισχύουν στο ακέραιο. Άλλωστε είναι γνωστό πως ο πιο αδύναμος κρίκος είναι που σπάει πρώτος.

Сочи 2014

Σήμερα έχουμε ένα τρομερά δύσκολο Quiz:

Ποιος συμμαθητής μας ετοιμάζεται πυρετωδώς για τη χειμερινή ολυμπιάδα? Σε ποιο άθλημα έχουμε ως χώρα εξασφαλίσει από τώρα το χρυσό μετάλλιο; Ποιον περιμένουν με ανυπομονησία οι Ρώσοι στο Сочи το 2014;

Μια «στιγμή» του Δημήτρη Κωστελέτου (μέρος 2ο)

Αρχική ανάρτηση Μια «στιγμή» του Δημήτρη Κωστελέτου (κλικ)

O Δημήτρης ήταν υπέροχος. Κάποια στιγμή επειδή ξέφυγε από το χρόνο, το προεδρείο του είπε να κάνει πιο σύντομα και αμέσως το κοινό ξεσηκώθηκε και διαμαρτυρήθηκε γιατί ήθελε να τον ακούσει.

Ξεχώρισα σαν εικόνα, μια σκηνοθετική προσέγγιση από την Τραβιάτα, που δείχνει τη στιγμή που αυτή αποφασίζει να εγκαταλείψει τον αγαπημένο της και πώς αυτή ακριβώς τη χρονική στιγμή, μπορεί ένας αρχιτέκτονας να τη στηρίξει σκηνικά. Ο Δημήτρης την ονόμασε «το πέρασμα από τη μια στιγμή στην άλλη».

Γιάννης Τσαρπαλής

ΣΤ' Γυμνάσιο 1972

Επικαιρότητα