Το Πάσχα των μαθητικών μας χρόνων

του Κώστα Κορωναίου

(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)

Το Πάσχα των μαθητικών μας χρόνων είναι από τις πιο γλυκές αναμνήσεις που έχουμε όλοι να θυμόμαστε. Μεγαλωμένοι σε μια εποχή και σ' ένα περιβάλλον όπου οι παραδόσεις έπαιζαν ακόμη σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, το Πάσχα κατείχε μια από τις υψηλότερες θέσεις στην ιεραρχία αυτών των παραδόσεων. Το θρησκευτικό τελετουργικό κυριαρχούσε όλη την Μεγάλη Βδομάδα στην καθημερινότητά μας. Ήταν συνυφασμένο με την καθημερινή μας δραστηριότητα. Η Παναγίτσα στη γειτονιά μας, για μας τους Νεοκοσμίτες του Κυνοσάργους, ήταν το επίκεντρο του δικού μας μικρόκοσμου. Ό,τι και να κάναμε στη διάρκεια της μέρας, όπου κι αν τριγυρίζαμε ανέμελα, χάρις στο 15νθήμερο καθισιό μας απ’ το σχολείο, στο τέλος εκεί καταλήγαμε. Κι οι περισσότεροι συμμετείχαμε στα δρώμενα, όχι σαν απλοί θεατές, αλλά έχοντας κάποιο μικρό ρόλο στην εξέλιξη του Θείου δράματος. Θυμάμαι πως τα παιδιά της γειτονιάς κανονίζαμε μεταξύ μας το που θα πάμε και τι θα κάνουμε, έχοντας πάντα κατά νου ότι κάποια στιγμή θα ’πρεπε να βρεθούμε στην εκκλησία. Όχι γιατί μας το επέβαλαν οι γονείς μας, αλλά γιατί εμείς το θέλαμε.

Η Αθήνα της δεκαετίας του 60 και 70, μπορεί να βίωνε μια οργιώδη ανοικοδόμηση με την αντιπαροχή, αλλά διατηρούσε ακόμα αρκετές αυλές όπου ανθούσε τ' αγιόκλημα και το γιασεμί. Κι η περιφορά του επιταφίου στα στενά της γειτονιάς μας, με τις νεανικές χορωδίες να ψάλλουν το "αι γεννεαί πάσαι" και τις μυρωδιές απ' τις αυλές να ανακατεύονται μ' αυτές του λιβανιού, με τους πιστούς μιας εποχής λιγότερο υλιστικής απ' τη σημερινή, οικογένειες ολόκληρες, να συνοδεύουν την περιφορά κρατώντας αναμμένα κεριά και λαμπάδες, δημιουργούσε εικόνες μιας μυσταγωγίας μαγικής, που ίσως μόνο ένας ζωγράφος της αναγέννησης θα μπορούσε να αποδώσει με ζωντάνια.

Αυτά τα βιώματα κουβαλάμε μέσα μας μέχρι σήμερα. Είναι η κουλτούρα μας κι ο πολιτισμός μας. Κι είναι μέρος της κληρονομιάς που θα 'θελα ν' αφήσουμε στα παιδιά μας.

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε όλους.

Κ.Κορωναίος

M.Παρασκευή 2012