29.3.13

Όταν μιαν Άνοιξη χαμογελάσει


Αφιερωμένο στα παιδιά του Έκτου, τις φίλες του Δωδέκατου, σε όλους εμάς, τούτη την παράξενη Άνοιξη του 2013, που χαμογελά μόνο σε όσους μπορούν ακόμη, παρά τις δυσκολίες, να βλέπουν το χαμόγελό της, κοιτώντας πάνω από τα μπαλκόνια και τις ταράτσες μιας μουντής και άσχημης πόλης. Σε όσους φίλους παλιούς σφίγγουν μεταξύ τους τα χέρια, χωρίς απαραίτητα να προσμένουν ο ένας τον άλλον να γυρίσει, μα που νιώθουν έστω από μακριά τους χτύπους της καρδιάς κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη πικραμένη μνήμη τους

Το σχόλιο της Παρασκευής


Τα ριάλια, ριάλια, ριάλια 
τα σελίνια, μονά και διπλά 
τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πού ΄ντα;


24.3.13

Διαγωγή παρεκκλίνουσα

Συναντήσαμε εν ώρα μαθήματος τον Κακό Μαθητή της Τάξης, να κάνει σουτάκια στις μπασκέτες της παιδικής χαράς του Πρωτέα.

- Τι κάνεις εδώ; τον ρωτάμε. Δεν έχεις σχολείο τέτοια ώρα;
- Έχω, αλλά πήρα πάλι αποβολή…
- Πάλι;
- Πάλι!
- Γιατί; Tι έκανες;
- Δεν έκανα. Ρώτησα!
- Τι ρώτησες;
- Ρώτησα «μα καλά, δεν είχαν περάσει και οι κυπριακές τράπεζες εκείνο το περίφημο στρες τεστ;(κλικ)».


22.3.13

Μπίας, ένας αξέχαστος καθηγητής


Στις 31/1/2011 (κλικ) γράφαμε σε αυτό εδώ το blog:

«...Θυμόμαστε τη βαριά βραχνή φωνή του να μπαίνει στην τάξη λέγοντας «Όρθιοι!!! Εις φάλαγγα κατ’ άντρααα…» κι εμείς να προσπαθούμε να φορέσουμε γρήγορα-γρήγορα κάτι απαίσιες μπλε φόρμες γυμναστικής, μέσα σε μια αίθουσα γεμάτη με τη βαρβατίλα της ηλικίας μας. Αλλάζαμε βέβαια μέσα στην τάξη και οι πιο αργοί μπορεί να έπαιρναν απουσία. Εκτός κι αν έκανε καλό καιρό, οπότε χρησιμοποιήσουμε τα «υπαίθρια αποδυτήρια», τις κερκίδες δηλαδή του προαυλίου. Ο Μπίας προσπάθησε να μας μάθει να ρίχνουμε ακόντιο, σφαίρα, δίσκο, να τρέξουμε σκυταλοδρομίες και γενικά να αγαπήσουμε τον κλασικό αθλητισμό. Το πιο αξέχαστο ήταν ο «ανώμαλος δρόμος» που τρέχαμε με κάτι ελβιέλες της πλάκας, στο λόφο γύρω-γύρω από τις διπλανές φυλακές. Στην επιστροφή καθόταν στην Πυθέου, έξω από την πλαϊνή πόρτα του σχολείου κι έβαζε το αυτί του στο στήθος μας για να ακούσει τους παλμούς της καρδιάς. Έψαχνε συνέχεια για ταλέντα. ... Όταν έβρεχε και το υπόστεγο το είχε κάποιο άλλο τμήμα, ο Μπίας είχε επινοήσει μια παγκόσμια πρωτοτυπία: τα γραπτά διαγωνίσματα γυμναστικής! Βγάζαμε μια κόλα χαρτί και μας ρώταγε κάτι απίθανα πράγματα που έκαναν τους ποδοσφαιρόφιλους και τους μπασκετόφιλους της τάξης να ψάχνονται. Πχ. ποια είναι τα αθλήματα του υγρού στίβου ή να ονομάσουμε τις πόλεις που είχαν διοργανώσει χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες. Είχε φάει κι ένα κώλυμα με το Sapporo που θα διοργάνωνε τους αγώνες του 1972 και με τη Grenoble που είχε διοργανώσει τους προηγούμενους...»

Επίσης στις 9/5/2010 (κλικ), ο Κ.Κορωναίος(1972) έγραφε για μια πάρα πολύ «Επικίνδυνη ευθεία»:

«Χειμώνας, μέρα βροχερή με πολύ κρύο. Είχαμε γυμναστική με τον Μπία. Λόγω της βροχής, μας μαζεύει στο υπόστεγο και μας βάζει να κάνουμε βήμα. Πάνω-κάτω, πάνω-κάτω για πολλή ώρα. Κάθε φορά που φτάναμε στην άκρη, στον τοίχο, έδινε το σχετικό παράγγελμα και στρίβαμε. Κάποια στιγμή, δεν θυμάμαι για ποιo λόγο (ξεχάστηκε;), δεν μας έδωσε παράγγελμα να στρίψουμε. Χαβαλετζήδες του κερατά εμείς, αδράξαμε την ευκαιρία, συνεχίσαμε ευθεία και ... χωθήκαμε στ’ αποδυτήρια. Έρχεται ο Μπίας και με τη χαρακτηριστική φωνή του, λέει: «Οι 3 πρώτες τριάδες να 'ρθουν εδώ» (δυστυχώς, ήμουν κι εγώ μέσα). Και με τη σκυτάλη που κρατούσε (ναι, με τη σκυτάλη), μέσα στο ψoφόκρυο, μας τα ρήμαξε τα χέρια!!!»

9.3.13

Τόπο στα νιάτα!

Συγχαρητήρια σε δυο όμορφες σαν το μικρό τους όνομα, παιδικές φίλες! Την Ειρήνη Τσαρπαλή (του Ιωάννου βεβαίως-βεβαίως) και την Ειρήνη Ράπτη. Μεγάλωσαν στην ίδια γειτονιά και ήταν μαζί από το νηπιαγωγείο μέχρι και το πανεπιστήμιο. Μαζί λοιπόν και στην απονομή του πτυχίου τους, ανάμεσα στα παιδιά της παρέας τους. Από εμάς, Θερμά Συγχαρητήρια και καλή σταδιοδρομία!

ekto1972

Was Europa den Griechen verdankt


Μετάφραση από τα Γερμανικά από ομάδα συνεργατών της «Φιλοσοφικής Βιβλιοθήκης Έλλης Λαμπρίδη» της Ακαδημίας Αθηνών. Γενική επιμέλεια: 

Λίνος Γ. Μπενάκης, 
Κωνσταντίνος Γαρίτσης

Εκδόσεις Ακαδημίας Αθηνών, Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Φιλοσοφίας, Αθήνα 2012.