Η άλλη πλευρά

Το μεγάλο “ΌΧΙ” στους Ιταλούς που έγινε το μεγάλο “ΝΑΙ” μου στους Έλληνες

της Cosmina Furchi Gliatas

Όπως είναι γνωστό την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Έτσι έγινε και με αυτή τη λαμπρή σελίδα της Ελλάδας, την 28η Οκτωβρίου του 1940: η ημέρα του μεγάλου “ΌΧΙ” στην Ιταλία. Δε θυμάμαι να είχα διαβάσει πολλά γι αυτόν τον πόλεμο όταν βρισκόμουν στα θρανία, στην Ιταλία… Παρ’ ότι ήμουν άριστη μαθήτρια, δε μου είχε μείνει «κάτι» στη μνήμη. Θυμάμαι περισσότερο τα λόγια και τις ιστορίες που μου έλεγε ένας θείος μου, ότι οι Ιταλοί πολέμησαν στα βουνά της Αλβανίας και στην Ελλάδα. Μου διηγούταν όλη εκείνη τη φρίκη του πολέμου, που αντίκρισε με τα μάτια του, όταν τον έστειλαν, ως φαντάρο, να πολεμήσει σε ξένο έδαφος.

Όλα ακούγονταν τόσο μακρινά, τα έβλεπα σαν ασπρόμαυρη ταινία. Όταν όμως γνώρισα τον σύζυγό μου, που είχε έρθει για σπουδές στην Ιταλία, τότε έμαθα ότι ο παππούς του είχε πεθάνει σε εκείνον το φρικτό πόλεμο, αφήνοντας πίσω δύο μικρά παιδιά και τη γυναίκα του έγκυο. Γνώρισα την γιαγιά του και έμαθα όλα τα δυσάρεστα γεγονότα, τις τεράστιες δυσκολίες, τον πόνο, τον αγώνα για επιβίωση, τις συνέπειες εκείνου του πολέμου… Όλα από «πρώτο χέρι».

Άρχισα και να διαβάζω πολλά βιβλία, από άλλη σκοπιά πλέον, να μαθαίνω και ν’ ανακαλύπτω ακόμα περισσότερα. Ένοιωσα ένα περίεργο βάρος, λες και επειδή είμαι Ιταλίδα ευθυνόμουν εγώ για το δυσάρεστο γεγονός, χωρίς, όμως, να υπάρξει ποτέ πρόβλημα με την οικογένεια του συζύγου μου. Ίσα – ίσα, με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Ήταν κάτι «δικό μου», σκεφτόμουν. Κι αναρωτιόμουν τι θα μπορούσα να κάνω για να διορθώσω αυτό το άσχημο συναίσθημα, γιατί το κακό, το γεγονός, δυστυχώς δε διορθώνεται από κανέναν. Ως λύση, βρήκα να ζωγραφίσω και να χρωματίσω μαζί με τον γιο μου μία ελληνική σημαία για να τη χαρίσουμε στον παππού του, που δε γνώρισε ποτέ τον πατέρα του, αφού έμεινε ορφανός. Φρόντισα πάντα να μιλήσω με τα παιδιά μου γι’ αυτό, να γνωρίσουν την Ιστορία, τα γεγονότα εκείνα, να ξέρουν ότι «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» και φώναζαν περήφανοι «Ελευθερία ή θάνατος». Συμμετείχα στις σχολικές γιορτές μαζί με τα παιδιά μου και τον σύζυγό μου, κρατώντας ελληνική σημαία, για να τιμήσουμε όσους χάθηκαν στον πόλεμο και για να στείλω μήνυμα ενότητας, αδελφοσύνης, ειρήνης. Ένοιωσα μεγάλη συγκίνηση όταν πρωτάκουσα τραγούδια του 1940 και ειδικά αυτό, της Μαρινέλλας: «Μελαχρινέ Ναπολιτάνε», μέχρι που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου…

“Μελαχρινέ Ναπολιτάνε, ο πόλεμος είναι φριχτός, εσύ μαχαίρωσες τον Πάνο μετά σε σκότωσε κι αυτός. Τώρα, κοιμάστε αγκαλιασμένοι όπως το θέλησε ο Θεός, νά ‘ναι οι λαοί αδελφωμένοι, μαύροι, λευκοί, ένας λαός, εσύ στη Νάπολη μπαρμπέρης κι αυτός ψαράς στο Αιτωλικό, να μάθεις δεν θα καταφέρεις πώς φτάσατε στο φονικό”.

Πιστεύω ότι μέσα σ’ αυτόν τον στίχο κρύβεται όλο το συναίσθημα των Ιταλών και των Ελλήνων. Ένας ολόκληρος λαός σύρθηκε σ’ έναν φρικτό πόλεμο. Γι’ αυτό, πάντα θα καταδικάζω το φασισμό, από οποιαδήποτε σάπια μυαλά κι αν προέρχεται. Κάποιοι από εμάς είμαστε τυχεροί που βλέπουμε τον πόλεμο ως «άγνωστη λέξη», αλλά δυστυχώς για πάρα πολλά άτομα, σε όλον τον πλανήτη, ακόμα και σήμερα, αυτή η τρομερή λέξη είναι πολύ οικεία και πολύ «κόκκινη», βαμμένη από το αίμα αθώων ζωών και οφείλουμε όλοι να συμβάλουμε να έχουμε πάντα ειρήνη, να διώξουμε τους πολέμους από την καρδιά μας πάνω από όλα. Μόνο έτσι δε θα βρίσκει αλλού γόνιμο έδαφος να σπέρνει το θάνατο.

Μία μεγάλη επιθυμία μου υπήρξε – και παραμένει - να παρελάσω. Και αφού δεν γίνεται ως μαθήτρια, ή άλλο, σκεπτόμουν να γραφτώ σ’ έναν σύλλογο Ποντίων, που βλέπω ότι παρελαύνουν πάντα με μεγάλη υπερηφάνεια μέσα στις όμορφες παραδοσιακές στολές, ώστε να εκπληρώσω αυτή την επιθυμία μου, που για μένα θα ήταν φόρος τιμής προς την Ελλάδα. Ελπίζω ότι θα τα καταφέρω, γιατί πιστεύω βαθύτατα ότι ποτέ δεν είναι αργά.

Μοιράζομαι μαζί σας αυτά τα πολύ προσωπικά, για έναν μονάχα λόγο: να σας μεταφέρω αυτό που έχω βιώσει και έχω αισθανθεί… Ότι η αγάπη δηλαδή είναι η μεγαλύτερη δύναμη, που όλα τα μπορεί. «Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη, τότε ο κόσμος θα γνωρίσει τελικά την ειρήνη» (Jimmie Hendrix). Τίποτα δεν αντιστέκεται στο πέρασμά της. Όλα τα εμπόδια, οι τοίχοι, οι έχθρες, το μίσος, ο πόλεμος, όλα τα κακά, γκρεμίζονται όταν υπάρχει αγάπη. Ούτε σύνορα, ούτε φυλές γιατί όπως έλεγε ο δολοφονηθείς Ιταλός ακτιβιστής, Βιττόριο Αριγκόνι, πρέπει «να παραμένουμε άνθρωποι» (Restiamo umani). Αυτή είναι η απάντηση στους πολέμους, στο φασισμό, στο ρατσισμό. Και να θυμόμαστε πάντα τα λόγια του Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Η μόνη φυλή που γνωρίζω είναι η ανθρώπινη φυλή. (L’unica razza che conosco è quella umana)».

Εύχομαι να επικρατήσει πάντα η αγάπη και η λογική ώστε να καταδικάσουμε το φασισμό από οιαδήποτε σάπια μυαλά κι αν προέρχεται. Να πούμε πάντα «ΟΧΙ» στον πόλεμο, στο θάνατο, «ΝΑΙ» στην ειρήνη, στη ζωή. Ένα απόσπασμα από ένα ποίημά μου, προκειμένου να τιμήσω την 28η Οκτωβρίου του 1940, το μεγάλο «Όχι» στους Ιταλούς, που έγινε το μεγάλο «Ναι» μου στους Έλληνες. «Θα γράψω για την ελπίδα, που δεν πρέπει ποτέ να λείπει, ακόμα κι αν η ειρήνη αργήσει να φτάσει. Αυτό που επιθυμώ στον κόσμο πιο πολύ είναι να τελειώνει ο πόλεμος. Πες μου ότι το θες κι εσύ!»

(*Αφιερωμένο σε όλους του αδικοχαμένους, Έλληνες και Ιταλούς, στον Πόλεμο του ’40, μα και σε κάθε θύμα πολέμου).

Η Cosmina Furchi γεννήθηκε στην Ιταλία (Vibo Valentia) και ζει μόνιμα στην Ελλάδα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Messina. Στα πλαίσια του Προγράμματος Εrasmus φοίτησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια της Ιταλικής Γλώσσας σε Φροντιστήρια Ξένων Γλωσσών και στο Ε.Κ.Ε.Μ. (Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών). Επίσης εργάστηκε ως μεταφράστρια, διερμηνέας και συνεργάτρια του Εκδοτικού οίκου Grivas, αντιπροσωπεύοντας τον Ιταλικό Εκδοτικό οίκο Bonacci Editore γράφοντας Βοηθήματα για Έλληνες. Το καλοκαίρι του 2007 κυκλοφόρησε στην Ιταλία το πρώτο της βιβλίο, "Avvincenti avventure ... da prendere al volo", Εκδόσεις MEF L' Autore Libri Firenze. Στην Ελλάδα έχουν εκδοθεί και κυκλοφορούν από τις "Εκδόσεις Παρρησία" το βιβλίο "Μια καθαρή φιλία" και η σειρά "Μια φορά και έναν καιρό άκου τι έχω να σου πω..." που αποτελείται από εικονογραφημένα βιβλιαράκια με διδακτικά ποιήματα για μικρούς και μεγάλους. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

Πηγή: aixmi.gr

ektoΣινεμά

26 Οκτωβρίου 1912

Με την ευκαιρία της σημερινής (26/10) εορτής για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, o Κώστας Κορωναίος με ιδιαίτερη χαρά μάς παραχώρησε μερικές σελίδες από το προσωπικό ημερολόγιο του θείου του Παναγιώτη Κορωναίου, ο οποίος έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13, υπηρετώντας στο ανιχνευτικό «Λέων». Το ημερολόγιο αυτό έφτασε κατά τύχη στα χέρια του Κώστα, ανάμεσα σε διάφορα άλλα οικογενειακά κειμήλια, μέσω συγγενών που ζουν στην Αμερική. 

Ο Παναγιώτης Ιωάννου Κορωναίος, πρώτος εξάδελφος του πατέρα του Κώστα, γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1890 και σε μικρή ηλικία, το 1905, πηγαίνει στην Αλεξάνδρεια. Επιστρέφει κάποια στιγμή στην Ελλάδα και επιστρατεύεται στις 17/9/1912. Πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις των Βαλκανικών Πολέμων (όπου ως γνωστόν ο ελληνικός στόλος με αρχηγό τον υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη κυριάρχησε σε ολόκληρο το Β.Αιγαίο, αναγκάζοντας τον Τουρκικό να βρει καταφύγιο στα Στενά) και τελικά απολύθηκε από το βασιλικό τότε Ναυτικό στις 19/5/1916, λόγω συμμετοχής του σε «κίνηση βελτίωσης της θέσης των Υπαξιωματικών». Αποτυγχάνοντας στο να βρει αμέσως εργασία στον Πειραιά, έφυγε μετά από λίγες εβδομάδες για την Αμερική, όπου αυτός, ένας βετεράνος του πολέμου, άρχισε να εργάζεται σε διάφορες ταπεινές χαμηλόμισθες εργασίες. Δεν έκανε ποτέ δική του οικογένεια και είναι άγνωστη η ακριβής ημερομηνία θανάτου του. 

To ekto1972 θα επεξεργαστεί τις σελίδες του ημερολογίου και θα τις συμπεριλάβει μελλοντικά σε κάποια από τις αναρτήσεις της σειράς ektoΙστορικά που έχει κινήσει το ενδιαφέρον πολλών συμμαθητών. Σήμερα δημοσιεύουμε τη σελίδα εκείνη που με ημερομηνία 26/10/1912, ο Παναγιώτης Κορωναίος καταχωρεί στο ημερολόγιό του την είσοδο του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη. Στην ίδια σελίδα βλέπουμε διάφορες αναφορές επιχειρήσεων κλπ. στα νησιά Θάσος, Λήμνος (Μούδρος), Τένεδος καθώς και για τη Χαλκιδική.

Κώστα, ευχαριστούμε!

Το Έκτο στην Αλεξάνδρεια

Φίλες και Φίλοι μου 

Σας στέλνω τη σχετική ενημέρωση για την αναμενόμενη από καιρό έκθεση στην Αλεξάνδρεια (καθυστέρησε λόγω των εξελίξεων εκεί), στην οποία συμμετέχω με τρία μονότυπα έργα. 

Με πολλούς χαιρετισμούς 

Μανόλης Γιανναδάκης 

Ακολουθούν τα τρία έργα του Μανόλη και το δελτίο ενημέρωσης:

«Βαδίζοντας με τον Καβάφη» είναι ο τίτλος της έκθεσης, που διοργανώνει το Παράρτημα Αλεξανδρείας του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού σε συνεργασία με την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, τη Σχολή Καλών Τεχνών του τοπικού Πανεπιστημίου, το Εικαστικό Επιμελητήριο Τεχνών της Κύπρου και την αίθουσα τέχνης «Τεχνοχώρος» των Αθηνών. Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια.

Ακολουθώντας τα χνάρια του Κωνσταντίνου Καβάφη κι αναζητώντας τη μορφή του σε μονοπάτια τέχνης εμπνευσμένης από το έργο του - 150 χρόνια από τη γέννηση και 80 από τον θάνατό του - η Bibliotheca Alexandrina φιλοξενεί, από τις 20 Οκτωβρίου, στην αίθουσα τέχνης της, μια μεγάλη εικαστική έκθεση για τον Αλεξανδρινό ποιητή.

Συμμετέχουν, με περισσότερα από 100 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, μεικτής τεχνικής, χαρακτικής και φωτογραφίας συνολικά 45 καλλιτέχνες, από τους οποίους 10 είναι από την Αλεξάνδρεια, 21 από την Κύπρο και 14 από την Ελλάδα με την επιμέλεια της Safaa Abdel Salam καθηγήτριας της Σχολής Καλών Τεχνών της Αλεξανδρείας.

Πολλά από τα έργα δημιουργήθηκαν κατά το τρέχον έτος, μέσα από μια πολύμηνη διαδικασία εργαστηρίων, που λειτούργησαν στον χώρο του Παραρτήματος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού. Καθ' όλη τη διάρκειά τους, καλλιτέχνες από τις τρεις χώρες συναντήθηκαν, συνεργάστηκαν, περιηγήθηκαν στην Οικία - Μουσείο Καβάφη, παρακολούθησαν ντοκιμαντέρ αφιερωμένα στον ποιητή, λογοτεχνικές βραδιές σε ποίηση του Καβάφη, που διαβάστηκε σε διαφορετικές γλώσσες και παρήγαγαν, σε ένα περιβάλλον ισότιμου διαπολιτισμικού διαλόγου, καινούριο καλλιτεχνικό έργο, εμπνευσμένο από τη μορφή και το έργο του τιμώμενου ποιητή.

Στην πόλη, όπου πέρασε τη ζωή του ο Καβάφης, δεν τιμάται απλά η οικουμενική διάσταση του έργου του με μια επετειακού τύπου εκδήλωση, αλλά με την (πρώτο)παρουσίαση στο κοινό ενός αξιόλογου αισθητικά και ποσοτικά πρωτότυπου πολιτισμικού προϊόντος στον τομέα της εικαστικής αναπαράστασης που προσθέτει μια σύγχρονη πολυπολιτισμική ερμηνευτική προσέγγιση στην ήδη πλούσια κληρονομιά.

Ταυτόχρονα, η ευγενική χειρονομία των καλλιτεχνών να προσφέρουν τμήμα των έργων τους στην Οικία -Μουσείο Καβάφη εμπλουτίζει ακόμη περισσότερο τη συλλογή της και την κάνει ελκυστικότερη για τον επισκέπτη, προσελκύοντας παράλληλα τους καλλιτεχνικούς κύκλους ανά την οικουμένη.

Από την Ελλάδα συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Δημοσθένης Αγραφιώτης, Ζαχαρίας Αρβανίτης, Δημοσθένης Γαλλής, Μανόλης Γιανναδάκης, Μαρία Γιαννακάκη, Σαράντης Γκάγκας, Τζίνα Δελλασούδα, Πέτρος Ζουμπουλάκης, Βασίλης Καρακατσάνης, Χάρης Κοντοσφύρης, Απόστολος Κωτούλας, Θωμάς Μακινατζής, Αντιγόνη Μανωλίδου, Δήμητρα Σιατερλή, Νίκος Τερζής και Χρήστος Τσώτσος.

Lest we forget

Να μη ξεχάσουμε ότι απόψε Πέμπτη 17/10, στις 7μμ., ο Δημήτρης Κωστελέτος "αποδομεί την αντίθεση" στον πολυχώρο Διεύλευσις (Λέσβου 15, Κυψέλη) και ότι το Σάββατο 19/10 στις 4.30μμ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20), μιλάει ο π.Γιώργος Αναγνωστόπουλος στα πλαίσια εκδήλωσης που διοργανώνει η εφημερίδα Χριστιανική. Να πάμε και στις δυο εκδηλώσεις, να ακούσουμε τους αγαπημένους μας συμμαθητές και φίλους.

ektoΙστορικά 2

Συνεχίζουμε το ξεφύλλισμα της ελληνικής ιστορίας επικεντρώνοντας σε γεγονότα και κείμενα τα οποία θα μπορούσαν να αντιστοιχηθούν ευθέως με τη σημερινή εποχή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε είναι να βρούμε γεγονότα που ΔΕΝ μπορούν να συσχετιστούν με το σήμερα. Είναι τέτοια η μακρά και πολύπλοκη Ιστορία του τόπου που η ρήση «οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους» βρίσκει την τέλεια εφαρμογή της στην Ελλάδα.

Γυρνώντας περίπου 16 χρόνια πιο πριν από το «Γουδί» το οποίο είχε ως θέμα η προηγούμενη ανάρτηση των ektoΙστορικών, φτάνουμε στο 1893 και στην κορύφωση ενός ανεπανάληπτου μέχρι εκείνη τη στιγμή πολιτικο-οικονομικού δράματος. Το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» ενώπιον της Βουλής ως φράση, πολλοί ιστορικοί αμφισβητούν ότι το είπε πράγματι ο Τρικούπης, αλλά σίγουρα δεν αμφισβητούν την πραγματικότητα της οδυνηρής εσωτερικής πτώχευσης της χώρας που οδήγησε μοιραία και στην εξωτερική. «Σημειώνεται ότι παρόμοια επίσης φράση, ελαφρά παραλλαγμένη, χρησιμοποίησε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν με την φράση του «τελικώς επτωχεύσαμεν» τον Μάιο του 1932, η κυβέρνησή του θα κηρύξει για άλλη μια φορά πτώχευση της Ελλάδας, κάτω από το υψηλό χρέος του εξωτερικού δανεισμού, επικαλούμενος ακόμη και τη Μικρασιατική Καταστροφή, που είχε σημειωθεί δέκα χρόνια πριν, αλλά και τη διεθνή οικονομική ύφεση από το Κραχ του 1929, ενώ στην πραγματικότητα ήταν συσσώρευση πολλών χρεών μαζί από την αρχή του αιώνα» (πηγή: Wikipedia).

Βραδιά στοχασμού

Η ομιλία του Δημήτρη Κωστελέτου (ΣΤ' Γυμνάσιο 1972) στον πολυχώρο πολιτισμού «Διέλευσις»  θα αναφερθεί σε μία ευφυΐα, που αντιλαμβάνεται τα «πράγματα» όχι αναγκαστικά ως αντίπαλα, στέκεται κυρίως στο μεταξύ τους χώρο, πάρα στα πιθανώς εμφαινόμενα αντιθετικά τους πρόσημα.  Μας φέρνει σε επαφή με έναν πιο ζωντανό κόσμο καθώς είμαστε εκεί, μαζί με το «όλο πράγμα», στο μέσο ενός στοχαστικού βιώματος, μιας στάσης που εμπεριέχει ένα είδος παρατηρητικότητας – αντίληψης χωρίς «συνθήκες», δηλαδή χωρίς σκοπιμότητα εξαγωγής ίδιων ωφελειών και συμπερασμάτων. 

Ομιλία π.Γεωργίου Αναγνωστόπουλου

Ενδιαφέρουσα εκδήλωση με συμμετοχή και ομιλία του συμμαθητή μας π. Γιώργου Αναγνωστόπουλου, καθηγητή Τηλεπικοινωνιών και Διαστημικής του Πανεπιστημίου Θράκης.

ektoΙστορικά

Συντ/ρχης Ν. Ζορμπάς

«Tα προκαλέσαντα την επανάστασιν αίτια ήσαν, ως είναι γνωστόν, κυρίως τα εξής:

H Bουλευτοκρατία και η συναλλαγή.

H οικονομική δυσπραγία ένεκα της πλημμελούς φορολογίας, επιβαρυνούσης ιδίως τας λαϊκάς τάξεις.

H κακή απονομή της δικαιοσύνης και η έλλειψις δημοσίας ασφαλείας.

O ατυχής πόλεμος του 1897.

Tο Kρητικόν ζήτημα και το απαράσκευον του Kράτους προς οιανδήποτε πολεμικήν δράσιν.

O Λαός, πληρώνων φόρους βαρυτάτους και στερούμενος δικαιοσύνης, διοικήσεως, ασφαλείας, εκπαιδεύσεως κλπ., είχεν επανειλημμένως εκδηλώσει την δυσφορίαν του δι’ αναφορών και ψηφισμάτων(1) άνευ πρακτικού τινός αποτελέσματος, μη δυνάμενος δε να προβή εις δραστικώτερα μέτρα, εφαίνετο εφησυχάζων, αι δε αγροτικαί τάξεις ετράπησαν προς την μετανάστευσιν, ήτις κατά τα τελευταία ιδίως έτη, κατέστη επικίνδυνος και δι’ αυτήν την υπόστασιν του Kράτους...».

(1) Ψήφισμα των Συντεχνιών Αθηνών της 3 Δεκεμβρίου 1908, προς την Βουλήν και την κυβέρνησιν δι' ου εδηλούτο ότι αδυνατούσι να δεχθώσι νέους φόρους. - Υπόμνημα των Συντεχνιών προς τον Βασιλέα, της 18 Φεβρουαρίου 1909, κατά της συναλλαγής και της φορομανίας και αίτησις αλλαγής συστήματος διοικήσεως.

Νικόλαος Ζορμπάς (1844-1920)

Αρχηγός του Στρατιωτικού Συνδέσμου και του κινήματος στο Γουδί (1909)

Απομνημονεύματα 

Φωτ. Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο

------
Εγκαινιάζουμε μια νέα σειρά, τα ektoΙστορικά. Το ekto1972 (ξανα)διαβάζοντας Ελληνική Ιστορία, υπενθυμίζει γεγονότα και κείμενα τα οποία θα μπορούσαν να αντιστοιχηθούν ευθέως με τη σημερινή εποχή. Λυπούμαστε μόνο που για τεχνικούς λόγους, δεν μπορεί να διατηρηθεί το πολυτονικό σύστημα γραφής στα παραθέματα που είναι γραμμένα στην καθαρεύουσα.

Η σημασία των reunions στη νεώτερη ελληνική ιστορία

υπό του κ. Κώστα Κορωναίου

Προϊσταμένου Εκδηλώσεων ΣΤ' Γυμνασίου

Είναι φανερό ότι τα τελευταία χρόνια, η μόδα των reunions αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς. Στη διάδοση αυτή, πρωτεύοντα ρόλο παίζουν οι σύγχρονες τεχνολογίες και δη το διαδίκτυο και τα social media (blogs, facebook, tweeter κλπ). 

Όλα όμως ξεκινούν από την εσωτερική παρόρμηση του ανθρώπου να επιστρέφει στις ρίζες του. Και το σχολείο που φοιτήσαμε είναι «ρίζες» και μάλιστα από τις πιο δυνατές. Επιστροφή στις ρίζες σημαίνει για τον καθένα μας, πως είναι και πάλι μαζί με όλους εκείνους που απαρτίζανε τη ρίζα του δέντρου μας, του δέντρου της δικής μας γενιάς, του δικού μας μικρόκοσμου. 

Είναι αλήθεια ότι κάποιοι κοινωνικοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι τα reunions εφευρέθηκαν για να ξεφεύγουν οι άντρες από τις γυναίκες τους. Ανοησίες! Προσωπικά πιστεύω πως και ήπειρο ν’ αλλάξεις, απ’ τη γυναίκα σου δεν ξεφεύγεις. Πάρτε παράδειγμα γνωστό συμμαθητή μας. Σε απόσταση 8.500 χιλιομέτρων έφυγε, αλλά απ’ τη γυναίκα του δεν γλύτωσε. Πως να γλυτώσεις με 3 ώρες σε μια ταβέρνα; 

Στα δικά μας reunions το ευτύχημα είναι ότι είμαστε μόνο άντρες. Έτυχε βλέπετε να πηγαίνουμε σχολείο την εποχή που τα γυμνάσια ήταν χωριστά, αρρένων και θηλέων. Κι ευτυχώς! Για σκεφτείτε, πόσοι θα 'ρχονταν αν η συγκέντρωση ήταν «μικτή», άντρες και γυναίκες; Κανένας γεροντοκόρος ή κανένας ζωντοχήρος μόνο. Οι υπόλοιποι στη στρούγκα. Άλλος σε επαγγελματικό ταξίδι δήθεν κι άλλος τέζα στο κρεβάτι τάχα μου. Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν θα πάταγε. Σιγά μη βγαίναμε ραντεβού με εξηντάρες!!! 

Τελικά, έχουν καμιά αξία τα reunions των συμμαθητών στις μέρες μας; Φυσικά και έχουν. Και μεγάλη μάλιστα. Βλέπεις τους άλλους και σκέφτεσαι: «κάνε το σταυρό σου μαλάκα μου, μια χαρά κρατιέσαι εσύ...!!!» 

Δείτε τώρα μερικά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από το τελευταίο μας reunion...

Λιθογραφώντας στη Σαλονίκη

 ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟΥ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ

ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

(Γ. Βαφοπούλου 3-Τηλ.: 2310.424-132/133)

   

                            ΕΚΘΕΣΗ ΛΙΘΟΓΡΑΦΙΑΣ

Εγκαίνια έκθεσης με περιεχόμενο την παρουσίαση του Μουσείου Λιθογραφίας του Δήμου Ούντιγκε της Σουηδίας, θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 4/10 και ώρα 20:00, στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο.

Θα εκτεθούν παλιές λιθογραφίες από το αρχείο του Μουσείου, λιθογραφίες της Σεσίλια Φρίσενταλ, αφίσες πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου του Έλληνα καλλιτέχνη της Διασποράς Νίκου Τερζή και λιθογραφιών των καθηγητών της Σχολής Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, Μανόλη Γιανναδάκη (ΣΤ' Γυμνάσιο 1972), Γιώργου Τσακίρη και Ξενή Σαχίνη και των σπουδαστών τους ως μια συνεργασία με τη Σ.Κ.Τ Θεσσαλονίκης του Α.Π.Θ. και το Μουσείο.

   Διάρκεια Έκθεσης: από 4 έως 31 Οκτωβρίου 2013                               

   Αίθουσες Εικαστικών Εκδηλώσεων 5^ου ορόφου

Επικαιρότητα

Ένας Μητρόπουλος και τρεις Χαντζόπουλοι...