4.11.13

ektoΣινεμά


Ένα από τα μικρά αριστουργήματα της έβδομης τέχνης. Το περίφημο "Γείτονες" του Norman McLaren (παραγωγή National Film Board of Canada) του 1952, βραβευμένο με το Oscar ταινίας μικρού μήκους της ίδιας χρονιάς. O McLaren, τον οποίο το ekto1972 είχε την τύχη να συναντήσει και να συνομιλήσει μαζί του λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του, ήταν ένας σπουδαίος ανθρωπιστής και από τους μεγαλύτερους δημιουργούς ταινιών μικρού μήκους και κινούμενων σχεδίων. Θεωρείται δε πρωτοπόρος στις τεχνικές του είδους αυτού. Το "Γείτονες" είναι μια κλασική πια ταινία και πολλές φορές προβάλλεται στα πλαίσια σεμιναρίων όχι μόνο σχολών κινηματογράφου, αλλά και σχολών πολιτικών και κοινωνικών επιστημών. Βλέποντάς το, θα καταλάβετε γιατί.


4 σχόλια:

Σοφιστής είπε...

Υπέροχο αν και νομίζω το Love αρκεί,χωρίς άλλους προσδιορισμούς. θα είναι μόνο ζητούμενο για πάντα (;)

Sot Rods είπε...

Είναι πρόλογος του "make love not war" που ακούστηκε μετά από 10 χρόνια περίπου.

Κ.Κor. είπε...

Εγώ τους γείτονές μου τους αγαπάω όλους, χωρίς εξαιρέσεις. Εκτός αν είναι μίζεροι, σπαστικοί, φωνακλάδες, αντιπαθητικοί, χωριαταραίοι, βρώμικοι, ηλίθιοι, αγενείς, ωχαδελφιστές και γαύροι.

Sot Rods είπε...

Εγώ αγαπάω πιο πολύ μια συγκεκριμένη γειτόνισσα.