Εικοστή πρώτη: έτσι κρυφογελάγαμε!

Χωρικός, νεοφερμένος στην πρωτεύουσα, κυκλοφορεί στην πηγμένη από κόσμο οδό Σταδίου και φωνάζει:

- Μωρή! Πού είσαι, μωρή; Μωρή! Ε, μωρή...

Τον πλησιάζει αυστηρά ένας αστυφύλακας:

- Τι κάνεις, εδώ, εσύ;

Απορεί ο χωρικός:

- Δε βλέπεις; Ψάχνω τη γυναίκα μου. Μωρή! Πού είσαι, μωρή;

Αγριεύει ο αστυφύλακας:

- Δεν έχει όνομα η γυναίκα σου;

- Αμ, πώς δεν έχει...

- Τότε, να τη φωνάξεις με τ’ όνομά της.

Τον κοιτάζει αφοπλιστικά ο χωρικός:

- Άσε, κυρ αστυφύλακα. Ξέρω εγώ, τι κάνω...

Ο αστυφύλακας είναι ανένδοτος:

- Όχι. Θα κάνεις αυτό, που σου λέω, τώρα. Αλλιώς θα σε πάω στο τμήμα. Επιμένω να φωνάξεις τη γυναίκα σου με τ’ όνομά της, αυτή τη στιγμή.

Ο χωρικός έχει μουδιάσει:

- Ό,τι πεις.

Ανοίγει το στόμα του, το μετανιώνει, ο αστυφύλακας τον κοιτάζει βλοσυρός, δεν μπορεί να ξεφύγει. Παίρνει βαθιά ανάσα κι, ενώ το όργανο της τάξης τον κοιτάζει έντρομο, αρχίζει να φωνάζει:

- Ελευθερία! Ελευθερία! Πού είσαι, μωρή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

* * * * * *

ΕΣΑτζήδες σπρώχνουν μπροστά στον βασιλικό επίτροπο τέσσερις λαϊκούς τύπους, μια νεαρά γυναίκα κι έναν ακόμα που μιξοκλαίει. Ο επικεφαλής των ΕΣΑτζήδων αναφέρει:

- Λαμβάνω την τιμήν ν’ αναφέρω ότι οι κατηγορούμενοι συνελήφθησαν στο λεωφορείο της γραμμής Πατήσια - Αμπελόκηποι, διότι, άνευ ουδεμιάς αφορμής, επέπεσαν, ομού και οι πέντε και έδειραν ανύποπτον αξιωματικόν, ο οποίος και νοσηλεύεται στο 401.

Εξαγριώνεται ο βασιλικός επίτροπος:

- Είπες, ετόλμησαν να χτυπήσουν αξιωματικό;

Στρέφεται στους τέσσερις και καλεί τον πιο μεγάλο:

- Τι έχεις να πεις για την βαρύτατη αυτή κατηγορία;

Ο κατηγορούμενος κοιτάζει τον βασιλικό επίτροπο αφοπλιστικά:

- Το Σουλάκι, το καμάρι μου. Είμαστε στο λεωφορείο. Κόσμος πολύς, πατείς με, πατώ σε. Και, τότες, να σου ο λεγάμενος. Ο αξιωματικός. Μέσα στο στριμωξίδι, απλώνει τη χερούκλα του και χραπ, πατάει μια τσιμπιά στο Σουλάκι.

Ο βασιλικός επίτροπος καλεί τον δεύτερο να του πει, τι έγινε. Εκείνος αρχίζει:

- Η τιμή της αδερφής μου...

Τον σταματά ο βασιλικός επίτροπος:

- Κατάλαβα. Έλα ο επόμενος. Γιατί χτύπησες τον αξιωματικό;

Ο τρίτος της παρέας απολογείται:

- Η τιμή της βαφτισιμιάς μου...

Τον κόβει ο βασιλικός επίτροπος και καλεί τον τέταρτο:

- Το Σουλάκι μου, κορώνα στο μέτωπο. Αρραβωνιάρα να 'ούμε κι ο λεγάμενος...

Τον σταματά ο βασιλικός επίτροπος:

- Εντάξει, κατάλαβα. Για έλα δω εσύ;

Πλησιάζει μουδιασμένος ο τελευταίος από τους συλληφθέντες. Ο επίτροπος τον ρωτά:

- Εσύ, ποια συγγένεια έχεις με την κοπέλα;

Ψελλίζει ο άνθρωπος:

- Ούτε που την ξέρω.

Εκνευρίζεται ο επίτροπος:

- Δεν την ξέρεις και χτύπησες τον αξιωματικό; Για ποιον λόγο;

Καταρρέει ο κατηγορούμενος:

- Παρεξήγηση, κύριε, επίτροπε. Τραγική παρεξήγηση. Τους είδα όλους αυτούς να τον βαράνε και νόμισα πως έπεσε η χούντα.

* * * * * *

Όρθιος, στριμωγμένος στο λεωφορείο, ρωτά ευγενικά τον μπροστινό του:

- Με συγχωρείτε, κύριε. Μήπως κατά τύχην είστε αξιωματικός;

Απορεί ο ερωτηθείς:

- Όχι, κύριε. Πως σας ήρθε;

Πάντα ευγενικά, ο πρώτος:

- Καμιά σχέση με το στρατό, το ναυτικό, την αεροπορία;

- Σας είπα: ΟΧΙ.

Σε έντονο ύφος ξεσπάει ο πρώτος:

- Τότε πάρε το βρομοπόδαρό σου από πάνω μου, γιατί με ξενύχιασες!

* * * * * *

- Τι κάνετε; Πώς είστε;

- Ησυχία, Τανκς και Ασφάλεια!

* * * * * *

Ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε βγει ολυμπιονίκης στην ιστιοπλοΐα, στους Ολυμπιακούς της Ρώμης. Κατά το αποτυχημένο βασιλικό αντιπραξικόπημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967, κυκλοφόρησε και το σλόγκαν: «1896: Ένας Λούης γίνεται ολυμπιονίκης - 1967: Ένας ολυμπιονίκης γίνεται λούης».

* * * * * *

Τη μέρα του αντιπραξικοπήματος, ουλαμός ΕΣΑτζήδων χιμά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, ρίχνει την πόρτα και ζώνει το διαμέρισμα του ισογείου. Ο επικεφαλής βροντά την πόρτα, που την ανοίγει ένας έντρομος ένοικος. Πριν να προλάβει ο επικεφαλής να διατάξει τη σύλληψή του, ο ένοικος του ισογείου τον σταματά:

- Σας παρακαλώ, κύριε. Πρόκειται για τρομερή παρεξήγηση. Εμείς είμαστε φιλήσυχοι κομμουνιστές. Οι βασιλόφρονες μένουν στο δεύτερο.

* * * * * *

ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ ήταν τα δυο ασπρόμαυρα κανάλια, που λειτουργούσαν επί χούντας. Ταλαίπωρος τηλεθεατής ανοίγει την τηλεόραση, στην ΥΕΝΕΔ, και πέφτει πάνω στον θεωρητικό της δικτατορίας, Γεωργαλά, που εξηγεί την αναγκαιότητα της «επαναστάσεως». Μπαφιασμένος, γυρνά στο κανάλι του ΕΙΡΤ. Στην οθόνη, ένας ΕΣΑτζής τον σημαδεύει με όπλο και τον διατάσσει:

- Γύρνα, αμέσως, στην ΥΕΝΕΔ!

* * * * * *

Πρώτη επέτειος της 21ης Απριλίου και στη Γυάρο έχουν γιορτή. Από νωρίς, τα μεγάφωνα καλούν τους εκτοπισμένους στο χώρο συγκέντρωσης, όπου, κατά την ανακοίνωση, θα μιλήσει ένας από τους συντρόφους τους, που «είδε το φως της αλήθειας». Την ορισμένη ώρα, όλοι έχουν συγκεντρωθεί στον συνήθη τόπο. Μια εξέδρα έχει στηθεί, για την περίσταση. ΕΣΑτζήδες σέρνουν έναν ταλαιπωρημένο κρατούμενο με φανερά σημάδια βασανισμού και κακοποίησης. Ο δυστυχής παίρνει ανάσα κι αρχίζει να ψελλίζει:

- Σύντροφοι ...σύντροφοι, ...σφάλαμε. Σύντροφοι, κάναμε μεγάλο λάθος... Η εθνική μας κυβέρνηση, σύντροφοι, είναι μεγαλόθυμη και πρόθυμη να μας συγχωρήσει. Αρκεί να δούμε το φως της αλήθειας, να καταλάβουμε το σφάλμα μας και να το αναγνωρίσουμε. Γιατί η εθνική κυβέρνηση είναι πανίσχυρη. Τώρα, μάλιστα, που πήραμε και την αμερικανική...

Παίρνει ανάσα και ουρλιάζει:

- ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑ!...

* * * * * *

Στο δημοτικό σχολείο, η δασκάλα απευθύνεται στα παιδιά:

- Είπαμε χθες ότι θα εξηγήσουμε στους γονείς μας πως οι πρωτεργάτες της 21ης Απριλίου έσωσαν τη χώρα από τον κομμουνισμό. Και ότι θα συστήσουμε στους δικούς μας να αναρτήσουν τα πορτρέτα τους σε περίοπτα σημεία του σπιτιού. Το κάναμε;

Απαντούν όλα μαζί:

- Μάλιστα.

Ενθουσιάζεται η δασκάλα:

- Ωραία. Πες μας, Κωστάκη. Τι κάνατε εσείς στο σπίτι σας;

Περήφανα ο Κωστάκης:

- Εμείς, κυρία, κρεμάσαμε στο σαλόνι τη φωτογραφία του κυρίου Παπαδόπουλου!

- Μπράβο, Κωστάκη. Εσύ, Γιάννη;

- Εμένα ο μπαμπάς μου κρέμασε στο σαλόνι μια φωτογραφία και με τον κύριο Πατακό!

- Μπράβο, Γιαννάκη. Εσύ Ελενίτσα;

- Εμείς κυρία μια με τον κύριο Μακαρέζο!

- Μπράβο Ελενίτσα. Εσύ, Σπύρο; Κρέμασες καμιά φωτογραφία;

Ντροπαλά, ο Σπύρος:

- Όχι, κυρία.

Επιτιμητικά, η δασκάλα:

- Όχι; Μήπως το ξέχασες;

Πάντα ντροπαλά, ο Σπύρος:

- Το θυμήθηκα, κυρία. Όμως... Η μαμά είπε να μην ανησυχώ και πως όταν γυρίσει ο μπαμπάς από το νησί, θα τους κρεμάσουμε όλους.

* * * * * *

Σε μια περιοδεία του, ο Παττακός μιλά σε συγκέντρωση, όπου εξηγεί τους λόγους, για τους οποίους έγινε η «επανάστασις της 21ης Απριλίου». Καθώς μιλά, αντιλαμβάνεται, στις πρώτες σειρές, τον Μήτρο να τον κοιτάζει χαζά. Σταματά την αγόρευση και τον ρωτά:

- Με καταλαβαίνεις, τι λέω;

Με κάθε ειλικρίνεια, ο Μήτρος:

- Όχι.

Ο Παττακός προσπαθεί να του εξηγήσει:

- Αν δεν γινόταν η επανάσταση, θα έρχονταν οι κομμουνιστές και θα καίγανε το σπίτι σου.

Πάντα χαζά, ο Μήτρος:

- Δεν έχω σπίτι.

Στωικά, ο Παττακός:

- Θα σφάζανε τη μάνα σου και τον πατέρα σου.

- Ξέρετε, ...είμαι ορφανός.

Μπερδεύεται ο Παττακός:

- Δεν έχεις κανένα συγγενή;

- Τη Χάιδω, την αρραβωνιαστικιά μου.

Θριαμβευτικά, ο Παττακός:

- Ωραία, λοιπόν. Αν δεν γινόταν η επανάστασις, θα έρχονταν οι κομμουνιστές και θα βιάζανε την αρραβωνιαστικιά σου. Κατάλαβες;

Και ο Μήτρος:

- Αμέ! Η επανάσταση έγινε για το μ%&#ί της Χάιδως!

* * * * * *

Βραδάκι και κάποιος περπατά σιγοσφυρίζοντας ένα από τα απαγορευμένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Τον ακούει ένας χαφιές και τον παίρνει από πίσω. Μπρος ο ένας, πίσω ο χαφιές, που παρακολουθεί, προχωρούν και φτάνουν ως ένα αστυνομικό τμήμα. Περνώντας μπροστά από το φυλάκιο, ο πρώτος σταματά να σιγοσφυρίζει, δείχνει τον χαφιέ και λέει στον αστυφύλακα φρουρό:

- Πιάσ’ τον αυτόν: Ακούει Θεοδωράκη.

* * * * * *

Ως γνωστόν οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Λαϊκής Δημ. της Κίνας και της χούντας, ήταν άριστες. Έρχεται λοιπόν ο νέος Κινέζος πρέσβης να επιδώσει τα διαπιστευτήρια του. Πηγαίνει πρώτα στον Αντιβασιλέα [Παπαδόπουλος]

Τον Πρωθυπουργό [Παπαδόπουλος]

Τον υπουργό εξωτερικών [Παπαδόπουλος]

Τον''Προεδρο της βουλης'' [Παπαδόπουλος]

Στο τέλος ο Κινέζος...Μπιγει τα γέλια...

-Γιατί γελάτε, κύριε πρέσβη, απορεί ένας παριστάμενος.

-Γιατί...εσείς, λέτε ότι εμείς οι Κινέζοι μοιάζουμε, αλλα σεις, όχι μόνο μοιάζετε, αλλά έχετε και τα ίδια επώνυμα...

* * * * * *

Ο Παττακος, ρωτάει τον Κινέζο πρέσβη...

-Πόσους αντιφρονούντες έχετε;;;

-Περίπου 8 000 000, απαντά εκείνος...

-Α, να δει τε που και εμείς τόσους περίπου έχουμε...

* * * * * *

Μετά τα εγκαίνια μιας μεγάλης έκθεσης αυτοκινήτων, ο αντιπρόσωπος - επιχειρηματίας απευθύνεται στο Πατακό (Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της χούντας), που έκανε ως συνήθως τα σχετικά εγκαίνια:

- Κύριε Αντιπρόεδρε, ήταν μεγάλη τιμή για μας που εγκαινιάσατε την έκθεσή μας, σας ευχαριστώ, αυτό το αυτοκίνητο, τελευταίο μοντέλο της φίρμας που αντιπροσωπεύουμε, είναι ένα δώρο για σας.

- Αποκλείεται, απαντά ο Πατακός, δεν το δέχομαι σαν δώρο, πρέπει να πληρώσω.

- Εντάξει Κύριε Αντιπρόεδρε, δώστε μας 500 δραχμές.

Και ο Πατακός βγάζοντας από το πορτοφόλι του 1 χιλιάρικο (δραχμές) απαντά:

- Ευχαριστώ πολύ, θα πάρω ... δύο.

* * * * * *

Ο Πατακός παρευρίσκεται σε συνέδριο επιστημόνων, που προσπαθούν να προσδιορίσουν την ηλικία ενός δεινόσαυρου.

O πρώτος επιστήμονας κάνει μια εκτίμηση:

- Πρέπει να είναι ηλικίας 100.000 ετών περίπου.

Ο δεύτερος επιστήμονας κάνει μια καλύτερη προσέγγιση :

- Πρέπει να είναι ηλικίας 110.000 ετών περίπου.

Ο επόμενος επιστήμονας, μια πιο ακριβή προσέγγιση:

Πρέπει να είναι ηλικίας 113.000 ετών περίπου.

Ο Πατακός:

- Είναι ηλικίας 114.452 ετών, 7 μηνών και 14 ημερών.

Όλοι οι επιστήμονες τον κοιτάζουν έκπληκτοι και με απορία τον ρωτούν:

- Μα πως τα καταφέρατε κύριε πρόεδρε και προσδιορίσατε με τόση ακρίβεια την ηλικία του;

Και η απάντηση του Πατακού:

- Απλούστατα ... ομολόγησε !!!

* * * * * *

Ο Πατακός, σε άλλο συνέδριο επιστημόνων: "Μπορεί να μην ξέρω να τετραγωνίσω τον κύκλο,

όμως ξέρω πολύ καλά, πως να κυκλώσω το τετράγωνο".

* * * * * *

Φωνάζει ένας στην Πανεπιστημίου:

Κάτω ο Παπαδόπουλος! Κάτω ο Παπαδόπουλος!

Έλα εδώ εσύ, του λέει ένας πόλισμαν, τι είναι αυτά που φωνάζεις;

Κι ο φωνασκών:

Μα μπισκότα είναι αυτά που βγάζει!

* * * * * *

Περνάει ένα βράδυ ο Πατακός μπροστά ένα άγαλμα του Ελ.Βενιζέλου κι ακούει το άγαλμα να του ψιθυρίζει:

- Ψιτ, Στελάκι, θέλω ένα άλογο!

Τρελαίνεται ο Πατακός και τρέχει στον Παπαδόπουλο.

- Το και το, του λέει, το άγαλμα μου ζήτησε ένα άλογο!

Δεν τον πιστεύει ο Παπαδόπουλος ότι μιλάει ένα άγαλμα, αλλά μετά από πίεση του Πατακού αποφασίζουν να πάνε μαζί. Πλησιάζουν κοντά και τότε ακούνε το άγαλμα να λέει:

- Στελάκι, άλογο σου είπα, όχι γάιδαρο.

* * * * * *

Πέφτει η χούντα, αλλά οι χουντικοί την σκαπουλάρουν και μεταμφιέζονται να μην αναγνωρίζονται.

Πάει ο Παττακός ντυμένος χίπυς (της μόδας εκείνη την εποχή) σε μια καφετέρια λοιπόν να πιει καφέ και να διαπιστώσει την αποτελεσματικότητα της μεταμφίεσης του.

- Έναν ελληνικό βαρύ γλυκό, λέει ο Παττακός.

- Αμέσως κύριε Στέλιο, λέει η γκαρσόνα.

"Ω, ρε π&%#στη μου, με αναγνωρίζουνε", σκέφτηκε.

Αλλάζει μεταμφίεση σε παπά, ξαναπάει.

- Τι να σας φέρω κύριε Στέλιο; λέει η γκαρσόνα.

Ξανα-μανα αλλάζει, τα ίδια.

- Πως με καταλαβαίνεις, βρε κοπέλα μου, ρωτάει ο Παττακός.

- Σσσσσσ, πιο σιγά Στέλιο, λέει η σερβιτόρα, ο Μακαρέζος είμαι...