Χ Ε Ρ Ι Α

του Αργύρη Χιόνη

Οι άνθρωποι το πιο συχνά

δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν –τάχα χαιρετώντας– σ’ άλλους

Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή –το χειρότερο– τα ρίχνουνε στις τσέπες τους

και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.

(Από τη συλλογή Λεκτικά Tοπία, 1983)

------ 

«΄Ετσι, για τον Καινούργιο Χρόνο...», έγραψε η Μάρω που μας το έστειλε.