Χρόνια Πολλά
Καλά Χριστούγεννα
Ειρηνικό κι Εποικοδομητικό το 2019
24.12.18
16.11.18
Οι παλιοί Νοέμβρηδες
Τρεις παλαιότερες ektoαναρτήσεις για το Πολυτεχνείο (κλικ πάνω στους τίτλους):
του Βαγγέλη Σπινθάκη (ΣΤ' Γυμνάσιο 1970)
του Κώστα Κορωναίου (ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)
του Γαβριήλ Γαβριηλίδη (ΣΤ' Γυμνάσιο 1974)
κι ένα ποίημα
της Κωστούλας Μητροπούλου
28.10.18
ektoΙστορικά
Η άγνωστη αυγή
«Δευτέρα, 28.
Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: «Εχουμε πόλεμο». Τίποτε άλλο, ο κόσμος είχε αλλάξει. Η αυγή, που λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω από τον Υμηττό, ήταν άλλη αυγή: άγνωστη. Περιμένει ακόμη εκεί που την άφησα. Δεν ξέρω πόσο θα περιμένει, αλλά ξέρω πως θα φέρει το μεγάλο μεσημέρι.
Ντύθηκα κι έφυγα αμέσως. Στο υπουργείο Τύπου δυο-τρεις υπάλληλοι. Ο Γκράτσι είχε δει τον Μεταξά στις τρεις. Του έδωσε μια νότα και του είπε πως στις 6 τα ιταλικά στρατεύματα θα προχωρήσουν. Ο πρόεδρος του αποκρίθηκε πως αυτό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου, και όταν έφυγε κάλεσε τον πρέσβη της Αγγλίας.
Πρώτοι βομβαρδισμοί
Παρασκευή 1 Νοέμβρη
Πολύ πρωί, πριν από το γραφείο, πάνω στου Κωστάκη. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, μόλις γύρισε από την εξορία, πρόσωπο αδυνατισμένο, ρουφημένο, μια φλόγα στα μάτια. Λέει δυο σονέτα που έγραψε, μέσα σε λίγες στιγμές, προτού φύγει, κορόνα στο τέλος, αγαπά τη φωνή του, είναι ο άνθρωπος μιας φωνής. Καθώς μιλάμε, συναγερμός, είναι συγκινημένος που βρίσκεται με φίλους τέτοιες στιγμές. Κούφιοι κρότοι, μακριά, κατά τον Πειραιά, οι μπόμπες.
Δεν καταλαβαίνεις πώς περνά η μέρα, προχωρείς χωρίς να πάρεις ανάσα.
(…)
Επειτα στην «Μπριτάνια», που έχει μεταβληθεί σ’ ένα μεγάλο μελίσσι υπουργείων. Στο πάτωμα του υπουργείου Εξωτερικών, οι συνάδελφοι βγαίνουν σαν ποντικοί από τις πόρτες μέσα στους σκοτεινούς διαδρόμους. Εφαγα κάτω στο εστιατόριο. Στη μεγάλη σάλα, λίγοι αξιωματικοί, λίγοι διπλωμάτες, ένας-δυο υπουργοί, ο αρχιστράτηγος μόνος στο βάθος, ονειροπόλος, ο Αγγλος στρατιωτικός ακόλουθος με στολή εκστρατείας μαζί μ’ ένα στρατηγό που ήρθε σήμερα. Δημοσιογράφοι. Τα νέα: μπομπαρδίσαμε την Κορυτσά, υποψιάζουνται κινήσεις των Ιταλών για την Κέρκυρα, κάποιοι μιλούν, κιόλας, για νησιωτικό κράτος.
Εξω, μέσα στο σκοτάδι, ο ουρανός γεμάτος άστρα, τον κοιτάζω σαν ξένος.
(…)
Νίκες απρόσμενες και οι κακές μέρες μπροστά
Κυριακή, 10 Νοέμβρη
(…)
Νίκες όλες τούτες τις πρώτες μέρες του πολέμου. Απίστευτα πράγματα, που κανείς δεν τα περίμενε. Συλλογίζομαι τις κακές μέρες που δεν είναι απίθανο να ’ρθουν, αύριο, μεθαύριο, σε τρεις μήνες – δεν ξέρω πότε. Και τότε να μπορέσω να κάνω το χρέος μου, τίποτε άλλο.
Κυριακή, 17 Νοέμβρη
Ακατανόητη αναξιοσύνη των Ιταλών. Ρωτιέται κανείς τι λογάριαζαν όταν αποφάσισαν να πολεμήσουν με την Ελλάδα.*
[* Σημ. του 1950: Μετά τον πόλεμο έμαθα πως ο Γκράτσι τούς είχε δημιουργήσει την πεποίθηση πως δεν θα ρίχναμε μια τουφεκιά και πως η εισβολή τους θα ήταν απλός στρατιωτικός περίπατος].
(…)
Το ανώνυμο θαύμα του λαού και ο παλιός χαλασμένος κόσμος
Σάββατο, 14 Δεκέμβρη
Μόλις σταματήσω με πιάνει πλήξη. Η δουλειά είναι τέτοια που δεν μπορείς μήτε να αισθανθείς: όταν πάψει μια στιγμή, είσαι ολότελα άδειος. Ωστόσο γίνουνται μεγάλα πράγματα γύρω μου. Το γύρισμα του κύκλου έφερε τον ελληνικό λαό σε μια από τις πιο υψηλές στιγμές του. Χτες μου διηγήθηκαν τούτο: Ρωτούν έναν πατέρα τεσσάρων παιδιών, που δεν είχε στρατιωτική υποχρέωση και μολαταύτα ντύθηκε, γιατί πήρε τέτοιαν απόφαση: «Ντράπηκα τους συχωριανούς μου» αποκρίθηκε, «για το κρίμα που θα ‘πεφτε πάνω μου, αν τύχαινε κι έμπαιναν οι Ιταλοί στο χωριό».
Αίσθημα ευθύνης, που είχαμε ξεσυνηθίσει να βλέπουμε στους λαούς. Υπάρχει τριγύρω μου ένα ανώνυμο θαύμα, που κανείς πριν δεν το υποψιαζότανε. Ενα πράγμα που ξεμυτίζει και φυτρώνει σαν το φρέσκο χορτάρι. Πιο πάνω, ο κόσμος ο δικός μας δεν έχει αλλάξει: παλιές συνήθειες, παλιοί τρόποι, οι ανταποκρίσεις από το μέτωπο θυμίζουν ανταποκρίσεις των πολέμων του ’12. Ενας κόσμος χαλασμένος».
Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ', 16 Απρίλη 1934 - 14 Δεκέμβρη 1940, Εκδ. Ίκαρος.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
7.10.18
Οδός Φωτομάρα, αριθμός... 1955
Courtesy of C.Coroneos
His source: Hans Gerber
ETH-Bibliothek, Zürich
29.9.18
Τελευταία Παρασκευή του Σεπτέμβρη 2018
Αποτελέσματα 46ου Παγκόσμιου Συνεδρίου ΕΚΤΟ1972
Άπαντες παρόντες
ακόμη και οι απόντες!
(ως συνήθως)
(ως συνήθως)
25.9.18
46o Παγκόσμιο Συνέδριο ΕΚΤΟ1972
>
Αυτή την Παρασκευή
Τελευταία Παρασκευή του Σεπτέμβρη
διοργανώνεται το
46ο Παγκόσμιο Συνέδριο ΕΚΤΟ1972
46ο Παγκόσμιο Συνέδριο ΕΚΤΟ1972
Παρασκευή 28/9/2018, 9 μ.μ.
"Ό,τι καλύτερο", Πλ.Ανεξαρτησίας 9, Άνω Ηλιούπολη
Πληροφορίες - Οργάνωση
Χρυσόστομος Κύργιος
Γιάννης Τσαρπαλής
Γιάννης Τσαρπαλής
10.9.18
29.7.18
«Έφυγε» ο Μιχάλης Τζανόγλου
Αγαπητοί Φίλοι,
Ένα ακόμη δυσάρεστο ανάμεσα στα πολλά δυσάρεστα αυτών των ημερών. Έφυγε από τη ζωή ο συμμαθητής μας Μιχάλης Τζανόγλου. Η εξόδιος ακολουθία θα πραματοποιηθεί τη Δευτέρα 30/7/2018, στις 1μμ, στο Κοιμητήριο του Βύρωνα.
Ζωή σε όλους μας
Συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
ekto1972
------
Ο Μιχάλης ασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου και για πολλά χρόνια συμμετείχε στα κοινά του αθλητικού σωματείου «Θριάμβος Νέου Κόσμου». Παραθέτουμε απόσπασμα από μια συνέντευξή του το 2008 στην εφημερίδα Ριζοσπάστης, στα πλαίσια έρευνας για την αθλητική βία και το ντόπινγ:
ΧΑΝΤΜΠΟΛ
«Τα πάντα ... υπό το μηδέν»
Μιλάει στον «Ρ» ο Μιχάλης Τζανόγλου, αντιπρόεδρος του σωματείου «Θρίαμβος»
Ο «Θρίαμβος» είναι ένα από τα παλαιότερα και ιστορικότερα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία του Δήμου της Αθήνας. Στον «Ρ» μιλάει ο Μιχάλης Τζανόγλου, που υπήρξε για πολλά χρόνια πρόεδρος του σωματείου και σήμερα είναι αντιπρόεδρος και υπεύθυνος του Τμήματος Χάντμπολ. Ο ίδιος μας εξηγεί την κατάσταση και πλέον δηλώνει απαισιόδοξος όσον αφορά στο μέλλον αφού δε φαίνεται να αλλάζει κάτι.
«Το άθλημα καταρρέει. Στην Ευρώπη είναι το πρώτο άθλημα σάλας, πολύ πάνω από το μπάσκετ. Δυστυχώς στη χώρα μας είναι απαξιωμένο, παρ' όλη την επιτυχία που είχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας με την 6η θέση, η οποία δεν προβλήθηκε καθόλου. Βρισκόμαστε κάτω από το μηδέν. Ο "Δούκας" διέλυσε το τμήμα γυναικών, όπως και ο "Θρίαμβος". Επίσης, μεγάλες ομάδες διαλύονται. Αθηναϊκός, Ηλυσιακός. Δεν υπάρχουν πια κίνητρα. Θα 'λεγα γενικότερα στον αθλητισμό μας. Για παράδειγμα, σ' όλο το Δήμο της Αθήνας, π.χ., υπάρχει ένα και μοναδικό γήπεδο, αυτό στο Μετς, για μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ, αλλά γίνεται πραγματικά χαμός αφού γυμνάζονται πολλές ομάδες μπάσκετ. Αναγκαστικά λοιπόν οι προπονήσεις των παιδιών του χάντμπολ ξεκινάνε μετά τις 10.30 το βράδυ. Αυτό γίνεται γιατί πρέπει να βγουν οι μπασκέτες και να μπουν τα τέρματα. Η προπόνηση τελειώνει περίπου 12.30 τη νύχτα. Τελείως ανύπαρκτη είναι και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη».
- Ο ρόλος της Ομοσπονδίας και της πολιτείας;
- Η Ομοσπονδία δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Η φιλοσοφία της είναι εντελώς λαθεμένη ενώ πολλές φορές τα πράγματα εγκλωβίζονται στα κομματικά συμφέροντα. Στην ίδια κατάσταση είναι και ο ρόλος της πολιτείας. Πολλοί λένε ότι το άθλημα κυνηγήθηκε από τους παράγοντες του μπάσκετ, ίσως, όμως, το ερώτημα είναι τι κάνει η πολιτεία, το θέλει το άθλημα ή όχι; Ιδια κατάσταση υπάρχει και στον οικονομικό τομέα. Τα οδοιπορικά αργούμε να τα πάρουμε και τις περισσότερες φορές τα βάζουμε από την τσέπη μας.
Σύμφωνα με τον συνομιλητή μας η ανυπαρξία σχολικού αθλητισμού με κύρια ευθύνη της πολιτείας είναι βασικός παράγοντας για την κατάσταση που επικρατεί.
«Θα έλεγα ότι είναι η βασικότερη αιτία. Τα παιδιά από τα 14 χρόνια εγκλωβίζονται στη λογική των φροντιστηρίων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πέρα όμως απ' αυτά και το υπουργείο Παιδείας με τη μίζερη πολιτική του δε βοηθάει καθόλου. Θα σου πω ένα παράδειγμα: Τη δεκαετία του '90 ο ΟΣΚ προκήρυξε διαγωνισμό για την κατασκευή 80 σχολικών γυμναστηρίων, μέσα στα οποία δεν προβλέπεται γήπεδο χάντμπολ παρά μόνο μπάσκετ και βόλεϊ. Πήγαμε στη ΓΓ Αθλητισμού και την Ομοσπονδία, όπου δεν έκαναν καν τον κόπο να το κουβεντιάσουν».
16.5.18
22.2.18
9.2.18
1.1.18
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)