H ξεχασμένη εκδρομή - (ακόμα πιο) Νεότερη ανάρτηση

Μας έγραψε ο πρωταθλητής μας Νίκος Πολίτης ο οποίος αναγνώρισε τον εαυτό του στη ξεχασμένη φωτογραφία της ξεχασμένης εκδρομής μιας αξέχαστης εποχής. Διορθώνουμε λοιπόν το no.12.

Νεότερες έρευνες πιστοποιούν ότι πηγαίναμε Ε' Γυμνασίου (1970-71) και ότι η εκδρομή ήταν στους Αγίους Θεοδώρους, τη μία και μοναδική φορά που πήγαμε εκεί. Σιγά-σιγά θα το σταθεροποιήσουμε.

Χέρια ψηλά που μας χαιρετούν από το παρελθόν, πάνω στις γραμμές του τρένου προς ...τον Ωρωπό(;). Οι αξέχαστες ημερήσιες εκδρομές του Έκτου φημίζονταν για την "πρωτοτυπία" των επιλογών των παραθαλάσσιων χωριών της Αττικής που επισκεπτόμασταν. Φυσικά για εμάς το "πού" δεν είχε σημασία. Το σημαντικό ήταν η απόδραση.

Μας τις έφερε ο Γιάννης Ρήγας στο ετήσιο συνέδριο. Είναι δυο φωτογραφίες από ημερήσια εκδρομή αλλά κανείς δεν θυμάται ούτε το πότε, ούτε το πού. Προφανώς είναι μια από εκείνες τις περίφημες εκδρομές του Έκτου με την τεράστια ποικιλία προορισμών. Δηλαδή, είτε Ωρωπό, είτε Κάλαμο. (Άντε όταν είχαν φοβερή έμπνευση μάς πήγαιναν και σε κανένα Πόρτο: Πόρτο-Ράφτη, Πόρτο-Γερμενό). Λόγω των γραμμών του τρένου εκτιμούμε ότι και αυτή η εκδρομή ήταν προς ΒΑ Αττική και ότι μάλλον θα σταματήσαμε σε κανέναν Άγιο Στέφανο για το καφεδάκι των καθηγητών.

Μπορεί πάλι να πρόκειται για εκείνη τη φορά όταν πηγαίνοντας προς Κάλαμο, σταματήσαμε για λίγο στο Αμφιαράειο. Μάλιστα τότε, αν θυμάστε, ο "κουλός" μάς είχε κάνει μια πολύ ωραία ομιλία, ξεναγώντας μας στο χώρο και στο χρόνο. Την είχαμε πραγματικά χαρεί εκείνη την εμπειρία. Για πρώτη και (δυστυχώς) τελευταία φορά, μια εκδρομή μας είχε επιτέλους βιωματικό χαρακτήρα. Ίσως η μόνη άλλη βιωματική μας εμπειρία ήταν όταν κάποτε περάσαμε κοντά στις φυλακές πολιτικών κρατουμένων του Ωρωπού: "Αλικαρνασσός, Παρθένι, Ωρωπός, Κορυδαλλός". Γι αυτήν όμως την εμπειρία θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά. (Στο Αμφιαράειο πάντως αξίζει να πάτε και σήμερα. Ίσως έτσι θυμηθείτε και την εκδρομή εκείνη).

Βλέπουμε εδώ τη γνωστή παρέα των 3-4 τελευταίων θρανίων στο φυσικό της χώρο: σε μπαλκόνι καφετέριας! Ίσως να βλέπει προς τις γραμμές του τρένου και από εκεί να τραβήχτηκε η προηγούμενη φωτογραφία. Σε πρώτο πλάνο αριστερά ο Γιώργος Γεωργακόπουλος (με το σπινθηροβόλο βλέμμα) και δεξιά ο Κώστας Σακελλίου (Γίγαντα, πού είσαι;). Στο άλλο στρογγυλό τραπέζι από αριστερά οι Μάκης Ντέμος, Θανάσης Βανικιώτης,  Γιώργος Ανδρουλάκης, Γιάννης Ρήγας, Κώστας Λάγιος (με τσιγαράκι) και Κώστας Δανιάς. Στο βάθος πρέπει να είναι κάποια παιδιά από το πρακτικό. Όρθιος δεξιά με τα γυαλιά, πιθανότατα ο Αντώνης Ζαράνης.

Κοιτώντας τις φωτογραφίες στο συνέδριο, ο  Χρυσόστομος Κύργιος είπε ότι ήμασταν στη Β' Γυμνασίου. Εγώ μας κόβω για πιο μεγάλους. Ίσως στην Δ' ή ακόμα και στην Ε' Γυμνασίου. Δεν είναι μόνο η διάπλασή μας. Παρατηρείστε λίγο πιο προσεκτικά τις λεπτομέρειες. Γεωργακόπουλος και Λάγιος με τσιγάρο στο χέρι από τη Δευτέρα; Μάλλον όχι. Επίσης στο πίσω μέρος κάποιος έχει γράψει με μπλε στυλό τη λέξη "ΡΗΓΑΣ". Προφανώς ο φωτογράφος συμμαθητής μας έβγαλε μερικά αντίγραφα παραπάνω για να τα μοιράσει κι έγραψε από πίσω τα ονόματα για να ξέρει τι θα δώσει σε ποιόν. Ποιός μπορεί να ήταν όμως ο φωτογράφος; Ο γραφικός χαρακτήρας μοιάζει με τον δικό μου και τα γράμματα είναι κεφαλαία όπως το συνήθιζα τότε, αλλά πραγματικά δεν θυμάμαι να τις έχω τραβήξει εγώ. Αυτό που με κάνει όμως να "με" υποψιάζομαι είναι ότι ...δεν είμαι στις φωτογραφίες.  Η παρέα των τελευταίων θρανίων "από τη μεριά των παραθύρων", χωρίς εμένα; Δύσκολο. (Είμαι και μετριόφρων όπως βλέπετε). Άρα πολύ πιθανό να είμαι εγώ τελικά ο σκηνοθέτης. Πότε όμως είχα φωτογραφική μηχανή δική μου; Θυμάμαι μια πολλή φτηνή (αλλά τότε για μένα πανάκριβη) Kodak instamatic που μου είχε χαρίσει ο μεγαλύτερος αδελφός μου τα Χριστούγεννα του 1969, μετά από ταξίδι του στο εξωτερικό. Άρα αν είμαι εγώ ο φωτογράφος, ξέρουμε τουλάχιστον ότι οι φωτογραφίες είναι το λιγότερο του '70. 

Εννοείται ότι αν θυμάται κάποιος άλλος φίλος καλύτερα, θα περιμένουμε Email. Πολύ περισσότερο βέβαια αν υπάρχει υλικό από εκδρομές (και όχι μόνο αυτής της Ρόδου) ή άλλες εκδηλώσεις. Ψάχνουμε για παράδειγμα εδώ και καιρό υλικό από τη θεατρική παράσταση που ανεβάσαμε το 1971. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε βρει απολύτως τίποτα (1).

Ξαναγυρνώντας στην πρώτη φωτογραφία, ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε μαζί τα ονόματα των συμμαθητών μας. Κι επειδή είναι πολλά τα πρόσωπα, έχουμε βάλει "αριθμούς στις φανέλες". Δείτε λοπόν ξανά (κάντε και κλικ για μεγέθυνση, αν θέλετε):

1. Not sure (πού τον θυμηθήκαμε πάλι αυτόν;). Ίσως ο Γιώργος Νικολαϊδης.
2. Με μικρή επιφύλαξη, ο Σταύρος Νταλαχάνης.
3. Κώστας Λάγιος.
4. Χρυσόστομος Κύργιος.
5. Κώστας Γιανούκος.
6. Νίκος Χριστοδουλάκης.
7. Εδώ σας θέλω τώρα. Γνωστή φυσιογνωμία αλλά... Not sure.
8. Κώστας Δανιάς.
9. Μάκης Ντέμος (πού 'σαι ρε "citi";)
10. Γιάννης Ρήγας.
11. Δεν φαίνεται σχεδόν καθόλου αλλά υποψιαζόμαστε έναν από τους Βασίλη Ανδρεόπουλο ή Πέτρο Πετρίδη. Ίσως ο δεύτερος.
12. Νίκος Πολίτης.
13. Παναγιώτης Τσέγκας.
14. Γιώργος Ανδρουλάκης.
15. Γίγαντας.
16. Not sure. Ίσως ο συγχωρεμένος ο Τιμόθεος Τσακνάκης.
17. Από το χαμόγελο φαίνεται ότι είναι ο Δημήτρης Δορλής. Ήταν και φίλοι και γείτονες με τον Τσακνάκη, λογικό να είναι δίπλα-δίπλα στη φωτογραφία.
18. Με μικρή επιφύλαξη, ο Θανάσης Βανικιώτης. Στο σημείο αυτό η φωτογραφία είχε κάποια σκουπιδάκια τα οποία καθαρίσαμε με μεγάλη προσοχή.
19. Γιώργος Γεωργακόπουλος.

Αυτά σχετικά με τις φωτογραφίες του Γιάννη στο συνέδριο. Ελπίζω να τις χαρήκατε όσο κι εμείς. Θα περιμένουμε και τις δικές σας.

Να 'στε όλοι καλά!

Σωτ.Ροδόπουλος

ekto1972

------

(1) Για όσους δεν το θυμούνται, παρά τα πενιχρά μέσα της εποχής αλλά με τη συμπαράσταση της αξέχαστης Βενετσάνου, είχαμε καταφέρει να ανεβάσουμε στη μεγάλη τότε αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου, το "Να ζει το Μεσολόγγι", του Βασίλη Ρώτα. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζε ο Γιάννης Βασιλείου, ενώ είχα κι εγώ ένα μικρό μέρος. Στους γυναικείους ρόλους έπαιζαν κορίτσια από το Νυχτερινό Έκτο(!), τα οποία ασφαλώς θα είχαν χάσει αρκετά μεροκάματα για τις πρόβες και τις 2-3 παραστάσεις που δώσαμε συνολικά. Μια από τις παραστάσεις είχε γίνει μάλιστα στο ΙΒ'. Ναι, ναι, το θεατρικό του Έκτου είχε καταφέρει να μπει στα άδυτα των αδύτων. Η αίθουσα εκδηλώσεων γεμάτη μπλε ποδιές να παρακολουθούν τα τεκτενόμενα και μεις να το παίζουμε φτασμένοι ζαν πρεμιέ. Ο Βασίλης Ρώτας είχε έτσι βοηθήσει να γίνουν πολλές "ενδιαφέρουσες" γνωριμίες και να κλείσουμε τα πρώτα μας δειλά ραντεβού.