Το σχόλιο της Παρασκευής

Πάνω από τα 120 το βαρέλι; Τα χιλιοτυπωμένα δολάρια θα φύγουν από την Κίνα για τη Σ.Αραβία.

ekto1972

Σαν αλκυόνα

Ένα υπέροχο τραγούδι από τον συμμαθητή μας Κώστα Παπαγιαννίδη (ΣΤ’ Γυμνάσιο 1970), ο οποίος είναι γνωστός πλέον κι ως Κώστας Μόνος. Οι πολύ όμορφοι στίχοι που δένουν με τη μουσική, η άψογη ενορχήστρωση και η ζεστή ερμηνεία, είναι του ιδίου.

Σαν αλκυόνα

Την κουβεντούλα μας ας κάνουμε κι απόψε.
Θα ‘ναι χαρούμενη, θλιμμένη, πώς θα βγει;
Άρχισε συ να λες και τη ρουτίνα κόψε
ν’ αδειάσει πάλι το μυαλό ως την αυγή.

Κι ακούγοντάς σε κάτι μέσα μου θ’ ανάβει
όλα τα φώτα της ψυχής μου για να δω
πως δώρο μού ‘κανε η ζωή μες στο χειμώνα
σαν αλκυόνα αγκαλιά να σε κρατώ.

Με τη σειρά μου θα σου πω και τα δικά μου
αφού τα μάτια που λατρεύω κι αγαπώ
ανοίγουν διάπλατα σαν πόρτα την καρδιά μου
και δεν φυλάγομαι γι΄ αυτά που θα σου πω.

Γιατί ‘σαι συ αυτή η δύναμη που ανάβει
όλα τα φώτα της ψυχής μου για να δω
πως δώρο μού ‘κανε η ζωή μες στο χειμώνα
σαν αλκυόνα αγκαλιά να σε κρατώ.

Κώστας Μόνος

Κωδικός: Αναζητώντας το παρελθόν

Θέλουμε να σας αναθέσουμε μια ειδική αποστολή. Ψάξτε στα σπίτια σας να βρείτε υλικό από εκδρομές, παρελάσεις ή άλλες εκδηλώσεις της τάξης μας. Εκτός από την πολυήμερη και πολυφωτογραφημένη εκδρομή της Ρόδου το ΄72, είχαμε επισκεφτεί άπειρες φορές διάφορα μέρη της Αττικής (Κάλαμος, Ωρωπός, Αμφιαράρειο, Πόρτο Ράφτη) και μια τουλάχιστον φορά τα νησιά του Αργοσαρωνικού, Ύδρα και Σπέτσες (ημερήσια εκδρομή - πρέπει να πηγαίναμε τότε στην Γ’ ή Δ’ Γυμνασίου). Περιττό να πούμε πόσες φορές πήγαμε με τα πόδια στου Φιλοπάππου. Για όλες αυτές τις εκδρομές, όλο και κάποιο υλικό θα υπάρχει.

Επίσης πιθανές φωτογραφίες από την καθημερινότητα στο σχολείο, τους εκκλησιασμούς σε Αη Γιάννη και Παντελεήμονα, ή ακόμη κι από βόλτες (κοπάνες) σε Εθν.Κήπο, Λυκαβηττό και θάλασσα. Μπορεί να βρείτε κάτι από τις «μάχες» στα γύρω γηπεδάκια, τις παιδικές χαρές

(Πρωτέα, Λεύκας, Κουκακίου), το γήπεδο του Φοίβου ή ακόμη κι από παράλληλες «εξωσχολικές» εκδηλώσεις πχ. αγγλικών Λιανού, Στρατηγάκη, Μπάσμπα(;), φροντιστηρίων Λιακάκου, Κόκοβα και Νίκου (Ιππώνακτος).

Μας ενδιαφέρουν όπως πάντα και οι φωτογραφίες της γειτονιάς γενικότερα. Υπάρχουν πολλά ξεχασμένη μέρη. Ανοίχτε τα κιτάπια σας. Ψάξτε στα πατάρια. Δεν μπορεί, όλο και κάποια παλιά φωτογραφία θα βρεθεί, αν όχι στο δικό σας, τουλάχιστον στο «σπίτι της μαμάς». Εκεί κάπου δίπλα από τις κούτες με τα ξεχασμένα Κλασσικά Εικονογραφημένα και τους Μικρούς Ήρωες.

Τέλος, θερμοπαρακαλούνται όλοι οι φίλοι (ή και οι φίλες του ΙΒ΄) να μας ενημερώσουν αν έχουν υλικό από την περίφημη θεατρική μας παράσταση «Να ζη το Μεσολόγγι» του Βασίλη Ρώτα, που είχαμε ανεβάσει στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την 25η Μαρτίου, το 1971.

ekto1972

Intimate interviews

Σκοπεύουμε πολύ σύντομα να ζητήσουμε συνεντεύξεις από τους αγαπητούς μας καθηγητές κκ Μπενάκη, Ξένου και Λάγιο, για λογαριασμό των blogs. Οι ερωτήσεις θα αφορούν κυρίως την περίοδο που ήμασταν μαθητές, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν κι αυτοί ως νέοι άνθρωποι τότε στην αρχή της σταδιοδρομίας τους, το πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου την περίοδο της χούντας κλπ., αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα εξαντληθούμε μόνο σε αυτά τα θέματα. Σε κάθε περίπτωση, στείλτε μας μέχρι την Τετάρτη 23/2, ένα Email με το τι θα θέλατε κι εσείς να τους ρωτήσετε, ούτως ώστε να συγκεντρώσουμε όλες τις ερωτήσεις και να τις ταξινομήσουμε έγκαιρα σε ενότητες. Επίσης αν θέλετε να συμμετάσχετε και προσωπικά στα interviews.

ekto1972

Το ταγκό του Φεβρουαρίου

του Σωτήρη Ροδόπουλου
(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)

Στην εποχή μας, η ξενόφερτη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου δεν ήταν ακόμη ευρέως γνωστή. Όσοι αλληλογραφούσαμε με κορίτσια του εξωτερικού - ιδίως με αυτά από την Καλιφόρνια που είχαμε γνωρίσει το καλοκαίρι του '69 μέσω των αγγλικών του Λιανού - λαμβάναμε με έκπληξη κάθε Φεβρουάριο κάτι κατακόκκινες κάρτες, με καρδούλες κλπ. Νομίζαμε ότι μας είχαν ερωτευτεί στα αλήθεια και έτσι επιδεικνύαμε τις κάρτες αυτές με καμάρι το βράδυ στα αγγλικά, κάνοντας τις πραγματικά ερωτευμένες μαζί μας συμμαθήτριές μας, να ζηλεύουν. Ζώντας τον μύθο μας, τρέχαμε λοιπόν κι εμείς να βρούμε αντίστοιχες κάρτες στου Πάλλη, στο Σύνταγμα και να τις στείλουμε στην Εσπερία, έστω και ετεροχρονισμένα.

Αργότερα κατάλαβα ότι η γιορτή αυτή είναι τόσο διαδεδομένη στη Β.Αμερική που όλος ο κόσμος, ακόμα και μικρά παιδιά, ανταλλάσσουν μεταξύ τους κάρτες και σοκολατάκια όπως επιβάλλει το έθιμο, χωρίς απαραίτητα να είναι όλοι αυτοί ερωτευμένοι μεταξύ τους. Είναι κάτι σαν γιορτή της εκτίμησης της αγάπης, με την ευρύτερη έννοια του όρου, χωρίς όμως να αναιρείται εντελώς ο Έρωτας. Ίσως αυτό να το επιδίωξε και το marketing των εταιριών, αυξάνοντας έτσι την πίτα των πωλήσεων των προϊόντων εκείνης της ημέρας. Μέσα στα πλαίσια αυτά, ήταν κάποτε μεγάλη η χαρά μου όταν η 3χρονη κόρη μιας φίλης μου, με ρώτησε με γλυκιά αθωότητα «Do you want to be my Valentine?» και μου χάρισε μια καρτούλα που είχε φτιάξει η ίδια. Ακόμη την έχω. Περιμένω τώρα που μεγάλωσε και παντρεύτηκε, να κάνει κι αυτή παιδιά και να τα ρωτήσω μόλις μεγαλώσουν λίγο, αν θέλουν να γίνουν «my Valentine», για να τους τη δώσω.

Σημασία έχει ότι η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, μάς κάνει πάντα να σκεπτόμαστε το άλλο μας μισό. Αυτό που έχουμε βρει, αυτό που είχαμε κάποτε βρει, αυτό που πάντα ψάχνουμε στο υποσυνείδητο, αυτό που τις περισσότερες φορές είναι εκεί δίπλα μας, ακόμα κι όταν το έχουμε πια μετά από τόσα χρόνια, τόσο πολύ συνηθίσει. Δυο εισιτήρια για το θέατρο, δυο φλυτζάνια καφέ στο νεροχύτη, οι οδοντόβουρτσες στο ποτηράκι του μπάνιου, οι παντόφλες στην άκρη του κρεβατιού, τα απλωμένα ρούχα στο πίσω μπαλκόνι που «πλύθηκαν μαζί κι έχουν γίνει ροζ». Η γλυκιά παρουσία του άλλου μας μισού γιορτάζει κάθε μέρα. Η ζεστή παρουσία του εμείς. Ιδιαίτερα τη σημερινή εποχή, κάτω από κρίσιμες και δύσκολες συγκυρίες, το ταγκό του Φεβρουαρίου επιβάλλεται.

Χρόνια μας Πολλά!

Σ.Ροδόπουλος

Φλεβάρης 2010

Για τη γιορτή του άλλου μας μισού, διαλέξαμε την καλύτερη ίσως μελωδία που γράφτηκε τα τελευταία 20 χρόνια, στον μακρινό και αγιοβαλεντινιασμένο Καναδά, το γνωστό «Tango to Evora» της σπουδαίας κελτοκαναδέζας, Loreena McKennitt. Μια μελωδία που έγινε πανέμορφο τραγούδι στην Ελλάδα από την -και- νεοκοσμίτισσα, Χαρούλα Αλεξίου. Εδώ ακούμε την αρχική ορχηστρική εκτέλεση που γράφτηκε στην πραγματικότητα για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ του National Film Board of Canada, το 1990.

ΕΚΤακτO Συνέδριο 28/1/2011 - Επίσημο video

Και το Δωδέκατο είναι εδώ!

Ένα νέο blog είναι έτοιμο εδώ και καιρό και καλεί τα κορίτσια του 12ου (του Έκτου επί Δυο, που λέει κι ο Αποστόλης) να βρεθούν μεταξύ τους. Να τις βοηθήσουμε όσο μπορούμε! Δεν μπορεί, όλο και κάποια σύζυγο, αδελφή, ξαδέλφη, φίλη θα έχουμε που πήγε στο ΙΒ' Θηλέων της Αθήνας, την ίδια περίπου εποχή με εμάς. Το blog τους είναι

http://ibthileon.blogspot.com

Έτσι και καταφέρουν και τα κορίτσια να οργανωθούν, προβλέπουμε σύντομα τη διοργάνωση ενός Φεστιβάλ «Νεολαίας» Seventies. Θα κλείσουμε εντελώς τον πεζόδρομο της Πυθέου και θα κάνουμε ένα ολοήμερο πάρτι, με βερμούτ και ξηρούς καρπούς, ενώ από μεγάφωνα θα ακούγονται τα τραγούδια που έπαιζαν τότε οι ερασιτεχνικοί σταθμοί («έλα, βγάζεις 8, με 10 τον αμερικάνικο»). Ταυτόχρονα, οι πιο θαρραλέοι, θα οργανώσουν τουρνουά ποδοσφαίρου στο γηπεδάκι πάνω στο λόφο Λαμπράκη, με μπάλες από οτιδήποτε, κάλτσες κλπ. (Για ευνόητους λόγους, δεν θα συμμετάσχουν μόνο οι γιατροί των blogs. Κάποιοι πρέπει να είναι διαθέσιμοι για τις πρώτες βοήθειες).

Στα κορίτσια μας λοιπόν, στη Μαρέλη, στη Μάγδα, στη Λίλιαν, στη Φλώρα, στην Άρτεμη που τελείωσαν το Δωδέκατο το 73-74 (πάνω-κάτω), στην παρέα της Βρεσθένης το χειμώνα του '71 και του '72, στη Βιβή του '70 και τα άλλα πανέμορφα κορίτσια που μας έκαναν να λιώνουμε έξω από τα αγγλικά του Λιανού τα καλοκαίρια, αλλά και σε όλα τα κορίτσια που γέμιζαν το προαύλιο του σχολείου μας και τους γύρω δρόμους με τους μπλε ποδιές τους (τι θέαμα κι αυτό!), εκτός από το "τραγούδι αυτής της εβδομάδας" που έχουμε πάντα στο blog, τους αφιερώνουμε και το παρακάτω που έπαιζαν τότε όλοι οι ερασιτεχνικοί της εποχής, με αφιερώσεις του τύπου «από τον … στην …» ή «από την … στον … » με πολλή-πολλή αγάπη…

------

Σημ. Παρακαλούνται οι συμπλογκίτες 1969 και 1970, να κάνουν γνωστό στις τάξεις τους, το blog των κοριτσιών μας.

Aephoria στη Ξάνθη

Από 4/2 έως 7/3/2011, διοργανώνεται στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης της Ξάνθης, εικαστική έκθεση 8 καλλιτεχνών, ενταγμένη στο πλαίσιο του γερμανικού DE-FORUM, με θέμα «Κλιματικές αλλαγές – Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας». Στην έκθεση, η οποία είναι υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη, συμμετέχει με έργα του και ο συμμαθητής μας Μανόλης Γιανναδάκης (ΣΤ Γυμνάσιο 1972), καθηγητής χαρακτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Όσοι βρεθείτε λοιπόν στην όμορφη Ξάνθη αυτό το διάστημα, ιδιαίτερα μάλιστα όσοι ζείτε εκεί κοντά, θα έχετε μια μοναδική ευκαιρία να επισκεφτείτε την πολύ ωραία αυτή έκθεση και να θαυμάσετε τα έργα του συμμαθητή μας.

Για τον Μανόλη, τι να πούμε;  Το ακαδημαϊκό του λειτούργημα και οι συνεχείς έπαινοι και βραβεύσεις για τα έργα του, μας έχουν κάνει τόσες πολλές φορές υπερήφανους που δεν έχουμε κάτι άλλο να προσθέσουμε. Ας θυμηθούμε μια παλαιότερη ανάρτηση που είχαμε κάνει τον Ιούνιο του 2009, λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη τότε του blog της τάξης μας. Ο τίτλος της ανάρτησης ήταν ΠεριΧαράξεις.