Ένα υπέροχο τραγούδι από τον συμμαθητή μας Κώστα Παπαγιαννίδη (ΣΤ’ Γυμνάσιο 1970), ο οποίος είναι γνωστός πλέον κι ως Κώστας Μόνος. Οι πολύ όμορφοι στίχοι που δένουν με τη μουσική, η άψογη ενορχήστρωση και η ζεστή ερμηνεία, είναι του ιδίου.
Σαν αλκυόνα
Την κουβεντούλα μας ας κάνουμε κι απόψε.
Θα ‘ναι χαρούμενη, θλιμμένη, πώς θα βγει;
Άρχισε συ να λες και τη ρουτίνα κόψε
ν’ αδειάσει πάλι το μυαλό ως την αυγή.
Κι ακούγοντάς σε κάτι μέσα μου θ’ ανάβει
όλα τα φώτα της ψυχής μου για να δω
πως δώρο μού ‘κανε η ζωή μες στο χειμώνα
σαν αλκυόνα αγκαλιά να σε κρατώ.
Με τη σειρά μου θα σου πω και τα δικά μου
αφού τα μάτια που λατρεύω κι αγαπώ
ανοίγουν διάπλατα σαν πόρτα την καρδιά μου
και δεν φυλάγομαι γι΄ αυτά που θα σου πω.
Γιατί ‘σαι συ αυτή η δύναμη που ανάβει
όλα τα φώτα της ψυχής μου για να δω
πως δώρο μού ‘κανε η ζωή μες στο χειμώνα
σαν αλκυόνα αγκαλιά να σε κρατώ.
Κώστας Μόνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου