Τὰ δάκρυα ποὺ στὰ μάτια μας θὰ δεῖτε ν᾿ ἀναβρύζουν
ποτὲ μὴν τὰ πιστέψετε ἀπελπισιᾶς σημάδια.
Ὑπόσχεση εἶναι μοναχὰ γι᾿ Ἀγώνα ὑπόσχεση.
ποτὲ μὴν τὰ πιστέψετε ἀπελπισιᾶς σημάδια.
Ὑπόσχεση εἶναι μοναχὰ γι᾿ Ἀγώνα ὑπόσχεση.
Δυο λέξεις για δυο ήρωες. Το Λάκη Σάντα που «έφυγε» προχθές 30/4, αλλά και για τα 35 χρόνια από το ατύχημα(;) του Αλέκου Παναγούλη. Σε δυο ήρωες δυο διαφορετικών γενιών, δυο μόνο λέξεις από καρδιάς: Σας ευχαριστούμε.
Επίσης, σαν χθες 2 Μαϊου, η Σμύρνη γινόταν ξανά για λίγους μήνες ελληνική. Εδώ δεν ξέρουμε αν υπάρχουν λέξεις.
(Από τη σειρά του blog: «H ιστορία που δεν διδαχτήκαμε»).
1 σχόλιο:
Να προσθέσω δύο στίχους από ποίημα του Ρεντή.
Αυτό μούρχεται στο νου για όλους αυτούς που μας κάνουν υπερήφανους σαν έθνος και να ξεχνάμε την πρόσκαιρη κατάντια μας.
Σταματήστε την πορεία, να θάψουμε ένα νεκρό.
Βάλαμε κι ένα σταυρό
Ύστερα κι άλλον
Και πιο πέρα. Και παρακάτω
Κι άλλο σταυρό
Έτσι θα βρούνε το δρόμο εκείνοι που' ρχονται
Πολυχρόνης
Δημοσίευση σχολίου