Σχόλιο για τις οικονομικές εξελίξεις

του Κώστα Κορωναίου

(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας, με το περίφημο PSI, τη νέα δανειακή σύμβαση κλπ.

 Όπως έχουμε διαπιστώσει, το πρόβλημα δεν έχει να κάνει μόνο με την χώρα μας, αλλά αγγίζει το σύνολο σχεδόν του δυτικού κόσμου. Η αιτία είναι πλέον προφανής. Eίναι η υπερσυγκέντρωση του πλούτου στα χέρια ολίγων. Ένα φαινόμενο παγκόσμιο, που ενυπήρχε πάντα στα οικονομικά μας συστήματα, αλλά πήρε εκρηκτικές διαστάσεις την τελευταία 20ετία. Η υπερσυγκέντρωση αυτή, επιτυγχάνεται με την ανοχή και τη βοήθεια των κυρίαρχων πολιτικών συστημάτων και σχηματισμών σε κάθε χώρα, κυρίως με την αποφυγή φορολόγησης του πλούτου. Αλλά τα κράτη χρειάζονται πόρους για να χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες μιας στοιχειώδους κοινωνικής οργάνωσης (παιδεία, υγεία, ασφάλεια, κοινωνική πολιτική, δημόσια έργα κλπ). Κι επειδή αρνούνται να αντλήσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια με την φορολόγηση του πλούτου, καταφεύγουν στον δανεισμό. Δανείζονται με όρους δυσβάσταχτους, από εκείνους που θα έπρεπε να είχαν φορολογήσει. Μπροστά στα αδιέξοδα που δημιουργούνται, κυρίως με την υπερχρέωση των κρατών και πάλι η επιλογή φαίνεται να είναι όχι η φορολόγηση του πλούτου, αλλά η μείωση των δαπανών και η λιτότητα για τους πολλούς. Με τις συνέπειες που όλοι πλέον βλέπουμε και ζούμε στις μέρες μας, την πορεία μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού προς την ανεργία, την φτώχια και την εξαθλίωση. Τα στοιχεία για την ανεργία και τους νεόπτωχους στην Ευρώπη είναι πλέον σοκαριστικά. Νομοτελειακά οδηγούμαστε σε κοινωνικές εκρήξεις, όχι μόνο τοπικού ή περιορισμένου χαρακτήρα, αλλά με χαρακτηριστικά παγκοσμιοποίησης.

Δεν ξέρω αν υπάρξουν δυνάμεις, συνιστώσες ή σχηματισμοί που αντιλαμβανόμενες την πορεία προς την καταστροφή, θα μπορέσουν, έστω στο παρά πέντε να αναστρέψουν αυτή την πορεία. Το εύχομαι και το ελπίζω. Διαφορετικά, είμαι περισσότερο από βέβαιος, ότι στο κοντινό μας μέλλον, μόλις σχηματιστεί η "κρίσιμη μάζα", όπως μας δίδαξε ο Τζάουλ, οι άθλιοι του Βίκτωρος Ουγκώ θα ξαναβγούν στους δρόμους, σαρώνοντας ό,τι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας. Με καταστροφικές συνέπειες για όλες τις δομές των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών. Αν η ιστορία δεν μας διδάσκει, είμαστε υποχρεωμένοι να την ξαναζούμε.

Κ.Κορωναίος

Φεβρουάριος 2012

Υ.Γ. Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αποτελέσουν άλλοθι στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου όλα όσα καταλογίζουμε (και μας καταλογίζουν) για κατασπατάληση και κακοδιαχείριση, ισχύουν στο ακέραιο. Άλλωστε είναι γνωστό πως ο πιο αδύναμος κρίκος είναι που σπάει πρώτος.