Ψηλά οι χαρταετοί

Συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες που (δεν) έφυγε ο Κώστας Παπαγιαννίδης. Λίγο πριν ο Γιώργος Καρακώστας, ο Μιχάλης Παπαφακλής, ο Κώστας Παραλίκας. Φτωχύναμε πολύ μέσα σε λίγους μήνες. Φτώχυνε στο μεταξύ κι η Ελλάδα. Άλλος έμεινε άνεργος, άλλος ξενιτεύτηκε, άλλος περιμένει να πάρει μια κουτσουρεμένη σύνταξη. Aν την πάρει ποτέ. Άλλαξε το τοπίο μέσα σε λίγους μήνες. Τέτοιες μέρες ενός Φλεβάρη ήταν που (δεν) έφυγε κι ο Θόδωρος Τσακνάκης. Μια παρέα όλοι. Ο Γιάννης Λιάπης, ο Μιχάλης Μπέκας, ο αδελφός του Κυριακίδη, ο αδελφός του Δημητρόπουλου, ο Κώστας ο Ρήγας, ο Χρηστάκης ο Ευθυμίου, ο αδελφός του Χρόνη. Κι άλλα παιδιά. Παιδιά του Έκτου, παιδιά του Νέου Κόσμου. Έχουν στήσει το δικό τους προαύλιο εκεί ψηλά και κάνουν πλάκες με τον Απάτσι και τον Μπακάλη. Το βράδυ πάνε μαζί με τη Βενετσάνου στο θέατρο που παίζει ο Χρηστάκης και μετά βουρ για πενιές, στο κουτούκι του Κώστα. Ο Κορώνης έχει ήδη πάει από νωρίς και κατεβάζει το έκτο καρτούτσο παρέα με τον Τζάουλ που καπνίζει Κεράνη σαν μανιακός. Μια χαρούμενη παρέα είναι εκεί ψηλά και γελάνε μαζί μας. Έτσι όμως μας θέλουν κι εμάς. Γελαστούς. Αισιόδοξους. Σιγά μη μας ρίξουν κάτω τα μνημόνια. Σιγά μη κωλώσουμε με τη Μέρκελ και τις τρόικες. Σιγά μη μας μαραζώσει το υπουργείο εφορίας. Μασάνε ρε κάτι τέτοια τα Παιδιά του Έκτου; Εμπρός πάμε να αγοράσουμε ξυλάκια, κόλες, καλούμπες. Τη Δευτέρα φτιάχνουμε χαρταετό! Θα είναι ανοικτός κι ο Λαρόζας, αν μας λείψει κάποιο υλικό. Προσοχή στα ζύγια, να είναι σωστά. Η αλευρόκολλα πηχτή. Η ουρά κι αυτή από κόλες γυαλιστερές. Όχι από παλιές εφημερίδες. Είναι βαριές. Μόνο που φέτος αγοράστε λίγη καλούμπα παραπάνω κι αφήστε το σκοινί να πάει, να πάει, να πάει. Να ανέβουν ψηλά οι χαρταετοί, πολύ ψηλά. Να ακουμπήσουν όλοι τους τον ουρανό. Να μπορούν να τους αγγίξουν οι φίλοι μας. Τα αδέλφια μας εκεί ψηλά.

ekto1972