-Τι είναι αριστερός; ρώτησε κάποτε τον Κο Θ. κάποιος
νεαρός φοιτητής.
Κι αυτός απάντησε:
«Αριστερός είναι αυτός που δίνει υποσχέσεις στους πολίτες
μόνο όταν έχει εξασφαλίσει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στις υποσχέσεις του».
-Και ο λαϊκιστής τι είναι; επέμεινε ο νεαρός φοιτητής.
-Σας έχω ήδη απαντήσει νεαρέ μου φίλε, ήρθε η απάντηση του Κου Θ.
Θ.Ζ.
4 σχόλια:
Μέχρι τώρα είχα την εντύπωση ότι η συνέπεια(πρέπεινα) αποτελεί απαραίτητο γνώρισμα όλων (ανεξάρτητα ιδεολογίας).
Όμως σαν συμβολή, επιτρέψτε μου να κάνω μια υπόθεση εργασίας.
Η εγκληματικότητα έχει γιγαντωθεί και λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις.
Αν (σαν υπόθεση εργασίας) η θανατική ποινή μπορεί να συμβάλλει στον περιορισμό της, θα συμφωνούσατε στην επαναφορά της;
Μην σας φαίνεται άσχετο το ερώτημα, παρακαλώ απαντήστε.
Το πιο πιθανό είναι ότι εγκληματικότητα θα μειωθεί μεν, αλλά όχι τόσο πολύ που να πούμε ότι το μέτρο πέτυχε. (Παράδειγμα, βλέπουμε τι γίνεται σε χώρες που υπάρχει ακόμα η θανατική ποινή (πχ ΗΠΑ).
Η πρόληψη είναι κι εδώ η καλύτερη "θεραπεία". Θα ήταν καλύτερα να θεραπευτούν τα αίτια της εγκληματικότητας (έστω και με χρονική καθυστέρηση μέχρι να φανούν τα αποτελέσματα). Προσωπικά εκεί θα "επένδυα".
(Καίγομαι να δω πώς θα το συνδέσεις, Σοφιστή, με το θέμα του Κου Θ.).
Δεν είμαι ειδικός εγκληματολόγος, αλλά με βάση την κοινή λογική, νομίζω υπάρχουν διαβαθμίσεις. Το "σκληρό" έγκλημα να τιμωρείται και σκληρά. Ναι λοιπόν στην θανατική ποινή. Οταν ο δικαστής δεν μπορεί να βρει ούτε ένα ελαφρυντικό, τότε ναι στη γκιλοτίνα. Το παράδειγμα των ΗΠΑ που επικαλείται ο Σωτήρης, έχει και δεύτερη ανάγνωση. Αν δεν ίσχυε η θανατική, ποιά θα ήταν η εγκληματικότητα; Γενικώς, ο καθ' έξιν δολοφόνος δεν σταματάει με τον φόβο της θανατικής ποινής. Συγκρατείται όμως ο περιστασιακός.
Ο σκοπός τουτ ερωτήματος δεν ήταν "εγκληματολογικός", αλλά συνδέεται με την προσωπική (ιδεολογιακή, φιλοσοφική και γενικά αξιακή) συγκρότηση του καθενός από μας, από την οποία προσδιορίζεται και το αριστερός ή δεξιός.
Το ερώτημα είναι ενδεικτικό και θα μπορούσαν να τεθούν ένας μεγάλος αριθμός σχετικών ερωτημάτων.
Από πλευράς εγκληματολογικής αντιμετώπισης, είναι βέβαιο, έχει αποδειχθεί στατιστικά, ότι η ποινή του θανάτου δεν μειώνει καθόλου την εγκληματικότητα, παράδειγμα οι Η.Π.Α.
Όμως το αντιπαρέρχομαι γιατί δεν έχει σχέση με το αρχικό ερώτημα, αντίθετα, σαν υπόθεση εργασίας, έθεσα την (αναληθή) παραδοχή ότι πράγματι συμβάλλει στη μείωση.
το κρίσιμο είναι αν και υπ΄ αυτές τις συνθήκες τη δεχόμαστε.
Υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα αν η θεσμισμένη πολιτεία μπορεί να αποδεχθεί την αφαίρεση της ζωής, έστω και αν τούτο θα είχε μία "αποτελεσματικότητα".
Το δεύτερο είναι αν αποδεχόμαστε να διατρέξουμε τον κίνδυνο (βεβαιότητα) της εξαιτίας δικαστικής πλάνης, επιβολής μιας μη επανορθώσιμης ποινής (αφαίρεσης μιας ζωής) στο όνομα της αντεγκληματικής αποτελεσματικότητας.
Πως τοποθετείται κάποιος στο ζήτημα, είναι αδιάψευστο κριτήριο του ιδεολογικού του προσανατολισμού.
Υπ΄ αυτή την έννοια και σύμφωνα με την απάντησή του θα τοποθετούσα το Σωτήρη στο χώρο της αριστεράς.
Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία τι ψηφίζει κάποιος, έχω δει πολλούς ψηφοφόρους της δεξιάς, οι οποίοι είναι προοδευτικοί και το αντίθετο.
Η στάση μας στη ζωή και η προσέγγισή μας σε παρόμοια ερωτήματα μας τοποθετούν στη μία ή την άλλη πλευρά.
Είναι κρίμα που το ερώτημα δεν απαντήθηκε ευρύτερα, ώστε να έχουμε μια άτυπη δημοσκόπηση.
Δημοσίευση σχολίου