40 χρόνια πριν

Το τέλειωμα του φετινού Ιούνη σηματοδότησε 40 χρόνια από τότε που κατεβήκαμε για τελευταία φορά, όλοι μαζί, τη μεγάλη σκάλα του Έκτου από τη μεριά της οδού Ζεύξιδος και βγήκαμε στη ζωή. Ήταν τότε που πάρθηκαν οι μεγάλες αποφάσεις και χώρισαν οριστικά οι δρόμοι μας. Μερικοί είχαν σχεδιάσει καιρό, ίσως και χρόνια πριν, τι θα γινόταν. Έτσι οι τελευταίοι μήνες στο Έκτο είχαν για αυτούς καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα: «Να πάρουμε το χαρτί και να την κάνουμε τρέχοντας». Άλλοι προετοιμαζόντουσαν εντατικά, έως και με τάσεις λιποθυμίας, για τις ανώτατες σχολές. Μερικοί απλά περίμεναν να περάσει ο καιρός και «ό,τι ήθελε προκύψει», με την κλήση στο στρατό να καιροφυλακτεί στη γωνία. Λίγοι άτυχοι έπρεπε να κάτσουν λίγο παραπάνω και να δώσουν τα μαθήματα που έχασαν, τον επόμενο Σεπτέμβριο ή και να επαναλάβουν τη χρονιά. Catastrophe!

Δεν θυμόμαστε ποιο ήταν το τελευταίο διαγώνισμα που γράψαμε τον Ιούνιο του '72. Ούτε ποια μέρα βγήκαν τα αποτελέσματα. Ο Ιούλιος πάντως μας βρήκε είτε στις παραλίες, είτε με τα διαβατήρια στο χέρι, είστε στα φροντιστήρια. Ποτέ όμως πάλι όλους μαζί. Λίγο καιρό πριν είχε κυκλοφορήσει ο «Αραμπάς» της Μαρίζας Κωχ. Ένας δίσκος σταθμός κατά τη γνώμη μας γιατί έφερε το ροκ αγκαλιά με την παράδοση και μας έκανε να δούμε με άλλο μάτι το δημοτικό τραγούδι. Ας ακούσουμε δυο αποσπάσματα. Το «Σκέψεις» που μας είχε κάνει να απορούμε για το πώς πέρασε από τη λογοκρισία και το «Κάτω απ’ τη Βροχή» που νιώσαμε κι εμείς στο πετσί μας με εκείνη την καλοκαιρινή μπόρα του Ιουλίου του '72, έξω από το πρακτορείο ταξιδίων («...Ανεβαίνω τη Σταδίου και παρακαλώ, όλο τούτο το ταξίδι να 'βγει σε καλό...Το σπίτι μου το ξέγραψα από καιρό...»).

Τέλος, «Άλλος για Χίο τράβηξε»(κλικ), ένα χαρακτηριστικό σουξέ της εποχής με τον νεαρότατο τότε Δημ. Μητροπάνο, σε μουσική Δήμου Μούτση και στίχους Μάνου Ελευθερίου, που χρωμάτισε και τη δική μας αποχώρηση από το Γυμνάσιο, 40 ολόκληρα χρόνια πριν…

Καλά να είμαστε! Καλό καλοκαίρι!

 ekto1972