Εν μέσω εκλογικής περιόδου και λίγο πριν από την τελευταία Παρασκευή του Σεπτέμβρη, η αίθουσα συνεχίζει με τις προβολές ποιοτικών ταινιών μικρού μήκους. Αυτή τη φορά μεταφερόμαστε με μια «Αντανάκλαση» στη Σουηδία που παρά τη δυσκολία της γλώσσας, έχει καταφέρει εδώ και δεκαετίες να αναπτύξει έναν καταπληκτικό κινηματογράφο και ένα θαυμάσιο –και τελείως άγνωστο σε εμάς- θέατρο.
Η υπόθεση της ταινίας είναι απλή. Σε κάποιο σταθμό τρένου ένας επαίτης, ίσως αλκολικός, ζητάει ψιλά από μια μικροαστή μεσήλικα για να αγοράσει καφέ. Μη πιστεύοντάς τον ότι όντως θέλει καφέ, εκείνη αρνείται και κάθεται μακριά του περιμένοντας το τρένο για τη Στοκχόλμη που έχει ολιγόλεπτη καθυστέρηση. Και τότε αρχίζουν τα θαύματα. Η αντανάκλαση μιας ηλιαχτίδας πρωταγωνιστεί. Τα βλέμματα συναντιούνται. Οι κοινωνικές τάξεις καταργούνται. Οι επιθυμίες αποκαλύπτονται. Υπάρχει πια ολοκληρωτική επικοινωνία. Πραγματική ή φαντασίωση; Στην απάντηση επεμβαίνει ο από μηχανής θεός. Το μεγάφωνο ανακοινώνει την άφιξη του τρένου για τη Στοκχόλμη. Του τρένου του οποίου η σκιά διακόπτει την ηλιακή και ηλικιακή πανδαισία. Ένα φτιάξιμο στο φόρεμα. Μια τελευταία ματιά στον κλοσάρ. Η πραγματικότητα όπως πάντα σκληρή. Το τρένο αναχωρεί. Ο ήλιος ξαναπλημμυρίζει την αίθουσα. Ολική επαναφορά.
Η ταινία Solkatten (Αντανάκλαση) είναι της Stina Bergman (δεν γνωρίζω αν έχει κάποια σχέση με τον μεγάλο δάσκαλο) και γυρίστηκε το 2003. Ομολογώ ότι όταν την είχα πρωτοδεί, είχα ζηλέψει. Είχα ζηλέψει την αυθεντικότητα μιας πραγματικής σχολής κινηματογράφου και ταυτόχρονα την απλότητά της. Με ελάχιστο budget (φαντάζομαι όλα τα έξοδα θα ήταν τα μεροκάματα των δυο ηθοποιών), καταφέρνει με απλές κινήσεις και σε ελάχιστο χρόνο, να καταπιαστεί, κρυφά ή φανερά, με πολύ δύσκολα θέματα. Η σεξουαλικότητα της τρίτης ηλικίας. Oι κοινωνικοί αποκλεισμοί. Tα αδιέξοδα μιας κοινωνίας που ζει με το χρονόμετρο. Το τέλος αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και θυμίζει έντονα, τηρουμένων πάντα των αναλογιών, το «Swept Away» της Lina Wertmuller, που στην Ελλάδα είχε μεταφραστεί από το πρακτορείο διανομής, χαζά ως συνήθως, «Η κυρία και ο ναύτης».
Η υπόθεση της ταινίας είναι απλή. Σε κάποιο σταθμό τρένου ένας επαίτης, ίσως αλκολικός, ζητάει ψιλά από μια μικροαστή μεσήλικα για να αγοράσει καφέ. Μη πιστεύοντάς τον ότι όντως θέλει καφέ, εκείνη αρνείται και κάθεται μακριά του περιμένοντας το τρένο για τη Στοκχόλμη που έχει ολιγόλεπτη καθυστέρηση. Και τότε αρχίζουν τα θαύματα. Η αντανάκλαση μιας ηλιαχτίδας πρωταγωνιστεί. Τα βλέμματα συναντιούνται. Οι κοινωνικές τάξεις καταργούνται. Οι επιθυμίες αποκαλύπτονται. Υπάρχει πια ολοκληρωτική επικοινωνία. Πραγματική ή φαντασίωση; Στην απάντηση επεμβαίνει ο από μηχανής θεός. Το μεγάφωνο ανακοινώνει την άφιξη του τρένου για τη Στοκχόλμη. Του τρένου του οποίου η σκιά διακόπτει την ηλιακή και ηλικιακή πανδαισία. Ένα φτιάξιμο στο φόρεμα. Μια τελευταία ματιά στον κλοσάρ. Η πραγματικότητα όπως πάντα σκληρή. Το τρένο αναχωρεί. Ο ήλιος ξαναπλημμυρίζει την αίθουσα. Ολική επαναφορά.
Η ταινία Solkatten (Αντανάκλαση) είναι της Stina Bergman (δεν γνωρίζω αν έχει κάποια σχέση με τον μεγάλο δάσκαλο) και γυρίστηκε το 2003. Ομολογώ ότι όταν την είχα πρωτοδεί, είχα ζηλέψει. Είχα ζηλέψει την αυθεντικότητα μιας πραγματικής σχολής κινηματογράφου και ταυτόχρονα την απλότητά της. Με ελάχιστο budget (φαντάζομαι όλα τα έξοδα θα ήταν τα μεροκάματα των δυο ηθοποιών), καταφέρνει με απλές κινήσεις και σε ελάχιστο χρόνο, να καταπιαστεί, κρυφά ή φανερά, με πολύ δύσκολα θέματα. Η σεξουαλικότητα της τρίτης ηλικίας. Oι κοινωνικοί αποκλεισμοί. Tα αδιέξοδα μιας κοινωνίας που ζει με το χρονόμετρο. Το τέλος αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και θυμίζει έντονα, τηρουμένων πάντα των αναλογιών, το «Swept Away» της Lina Wertmuller, που στην Ελλάδα είχε μεταφραστεί από το πρακτορείο διανομής, χαζά ως συνήθως, «Η κυρία και ο ναύτης».
Η ταινία στηρίζεται τεχνικά στην πολύ καλή φωτογραφία (Par Bengtsson) ενώ και η μουσική (Svante Bergman και Rune Sorgard) ταιριάζει απόλυτα με το ύφος της. H viola πάντα δένει καλά την κινούμενη εικόνα. Τέλος, οι δυο ηθοποιοί (Bjorn Soderback και Marika Lindstrom) είναι γνωστοί πρωταγωνιστές του θεάτρου στη Σουηδία. Καλή διασκέδαση. Η ταινία κρατάει 7 λεπτά και κάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου