Ο 25χρονος πρόεδρος του αθλητικού συλλόγου του Νέου Κόσµου µιλάει για τα όνειρα και τα σχέδιά του.
Του Σταύρου Θεοδωράκη από ΤΑ ΝΕΑ του Σαββάτου 12/3/2011
Η ξενάγησή µου έγινε νύχτα. Μπήκα στη Βουλιαγµένης και µετά τη διασταύρωση του Α’ Νεκροταφείου έκανα δεξιά. ∆εν ήξερα ότι ο Πρωτέας ήταν τόσο κοντά. Ένα σχολείο, ένα γήπεδο, ένα πάρκο. Στη σκιά ενός δέντρου ένα ζευγαράκι αντάλλασε φιλιά και υποσχέσεις. Στο βάθος φαινόταν η Ακρόπολη. Πιο κοντά όµως ήταν τα φώτα του νυχτερινού σχολείου. Ενα προαύλιο φυλακή. Σε αυτό τον λόφο, άλλωστε, κάποτε ήταν φυλακές. Στην αρχαιότητα γυµνάζονταν εδώ οι νόθοι Αθηναίοι. Ο ∆ηµήτρης Κυριακόπουλος θυµάται ακόµη τις µονοκατοικίες. Και είναι µόνο 25 ετών. Τώρα ο λόφος έχει τόσες πολυκατοικίες όσες και η Κυψέλη. Εκτός από τον ∆ηµήτρη, στην ξενάγησή µου συµµετέχει όλη η διοίκηση του Πρωτέα. Ο πιο µεγάλος 25 ετών, ο πιο µικρός 22. Μαζί και ο προπονητής των εφήβων. Η ιστορία τους είναι ασυνήθιστη. Ο Πρωτέας υπήρχε από το 1965. Το ‘80 µάλιστα νίκησε και τον ΠΑΟΚ, µε τον νεαρό τότε Παναγιώτη Φασούλα. Το φύλλο του θρυλικού αγώνα το έχουν σε κορνίζα στα γραφεία τους. Τα τελευταία χρόνια όµως ο σύλλογος είχε καταντήσει καφενείο συνταξιούχων. Ώσπου το καλοκαίρι ο ∆ηµήτρης αποφάσισε ότι δεν θέλει να ξυπνάει δυστυχής στη γειτονιά του. Να κλωτσάει σύριγγες, να ακούει ιστορίες µε τσαντάκηδες και να βλέπει τα παιδιά να σέρνονται από καφετέρια σε καφετέρια. Πήρε λοιπόν πραξικοπηµατικά τον σύλλογο, φώναξε δίπλα του τους παλιούς του φίλους και αποφάσισαν να γίνουν η εξαίρεση. Να φτιάξουν ξανά τη γειτονιά τους – για 100.000 κόσµο µιλάµε – µε κέντρο τον ιστορικό Πρωτέα. «Μια παρέα - µια οµάδα- µια γειτονιά», που λένε και οι νέες φανέλες της οµάδας. Ο σουβλατζής πλήρωσε τις εµφανίσεις. Το φροντιστήριο έβαλε τις φόρµες. Η καφετέρια πρόσφερε τις µπάλες. Η ταβέρνα κερνάει µετά τις νίκες. Οι«αλήτες» του λόφου αστάρωσαν και έβαψαν τα γήπεδα. Και ο ∆ηµήτρης και το ∆.Σ. του άνοιξαν τα ΚΑΦΑΟ της ∆ΕΗ και φώτισαν τα γήπεδα. Με χρονοδιακόπτη όµως – να µη γίνονται και σπατάλες. Μπάσκετ, τένις, βόλεϊ, σκάκι. Και τάβλι για τους γονείς που περιµένουν να τελειώσουν οι προπονήσεις, σε λίγες ηµέρες και αερόµπικ για τις µανάδες. Ένα «γαλατικό χωριό» στην έρηµο της Αθήνας.
Εδώ µεγάλωσες;
Εδώ γεννήθηκα, εδώ έπαιξα µπάσκετ, εδώ µένω. Επτά χρονών µε πήγε η µάνα µου και γράφτηκα στον σύλλογο. Ο Πρωτέας µάς µεγάλωσε όλους.
Από µπάσκετ µέχρι και έρωτες.
Όλα. «Πού πάµε για σχολείο», «στον Πρωτέα», «πού πάµε αγγλικά;», «στον Πρωτέα», «πού πάµε για καφέ;», «στον Πρωτέα».
...Διαβάστε (κλικ) το άρθρο και όλη τη συνέντευξη του Δημήτρη Κυριακόπουλου στον Σταύρο Θεοδωράκη.
Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο και κάθε δυνατή βοήθεια στην προσπάθεια των νέων αυτών ανθρώπων. Από εμάς, θερμά συγχαρητήρια, καλή επιτυχία και είμαστε στη διάθεσή τους για ό,τι χρειαστούν.
Το link της ομάδας είναι: http://proteasabc.org
ekto1972
2 σχόλια:
Είναι πραγματικά απίστευτη η προσπάθεια του Δ. Κυριακόπουλου. Κόντρα στο ρεύμα. Μου θυμίζει, έναν άλλο, απίστευτο άνθρωπο και "παράγοντα" του ΠΡΩΤΕΑ, την εποχή που πέρασα κι εγώ για λίγο, από την εφηβική ομάδα, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 60. Τον κ. Παπαμιχαήλ, τον επονομαζόμενο και "Βέγγο". Εναν άνθρωπο, που ήταν η ψυχή της ομάδας. Διέθετε άπειρες ώρες από τη δουλειά του και την προσωπική του ζωή. Φρόντιζε για τα πάντα: λειτουργία γραφείων(ημιυοπόγειο στη γωνία Δεινοστράτους και Αγκύλης),φόρμες, παπούτσια, εμφανίσεις, μετακινήσεις, τα πάντα. Και κανένα φραγκάκι για οδοιπορικά, στους καλύτερους. Το παρατσούκλι "Βέγγος" το απέκτησε επειδή ακριβώς έτρεχε σαν τον Βέγγο. Δεν στεκόταν ποτέ. Καλή του ώρα!
Κώστα, να'σαι καλά που μας τον θύμισες. Όντως μεγάλη μορφή ο "Βέγγος".
/σρ
Δημοσίευση σχολίου