Το ραντεβού

της Μαρίας Α.
(ΙΒ' Θηλέων 1971)

Το Μιχάλη τον γνώρισα όταν ήμασταν κι οι δυό δεκαοκτώ χρονών. Μόλις τελειώσαμε τα «ευαγή ιδρύματα» του ΣΤ΄ και του ΙΒ΄. Είχε μια έμφυτη ευγένεια και ένα λεπτό χιούμορ υποδόριο. Σε παρηγορούσε μ’ αυτά αν είχες ανάγκη. Στη συνέχεια γίναμε κοντινοί συγγενείς εξ αγχιστείας και βρήκαμε και τις κοινές Αλεξανδρινές μας ρίζες.

Στο τέλος του φετινού Απρίλη συμπλήρωσε την απαραίτητη ηλικία ώστε να μπορεί να συνταξιοδοτηθεί. Είχε υποσχεθεί στη γυναίκα του και την κόρη του ότι αμέσως μετά, θα πηγαίνανε όλοι μαζί ένα ταξίδι στην Αλεξάνδρεια που γεννήθηκε και δεν είχε ξαναπάει από το 1962 που έφυγαν, μαζί με πολλούς άλλους, για να τους δείξει τους τόπους της παιδικής ηλικίας του, το σπίτι, το σχολειό του…

Είχε κανονίσει μάλιστα και με τον ξάδελφό του Κώστα Μ. – τον μόνο από την οικογένεια που δεν είχε φύγει ποτέ από κει – τα σχετικά διαδικαστικά. Η χαρά του και η προσμονή ήταν πολύ μεγάλη. Τον αγαπούσε τον ξάδελφό του. Παιδιά έπαιζαν μαζί…

Τραγική ειρωνεία!!! Στις 9 Μαΐου 2011, ο Μιχάλης αρρώστησε και μπήκε στο Νοσοκομείο, την ίδια ημέρα που και ο ξάδελφός του Κώστας Μ., μετά από σοβαρό τροχαίο ατύχημα, μπήκε στο Νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας. Στις 19 Μαΐου 2011 πέθαναν και οι δύο, με διαφορά λίγων ωρών και κηδεύτηκαν την ίδια ημέρα, στις 20 Μαϊου, ο ένας εδώ και ο άλλος εκεί…

Το ραντεβού τους ακριβές, σαν να αφορούσε Εγγλέζους λόρδους, ήταν απλώς σε λάθος σημείο και σίγουρα μέσα στο ...ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ!!!

«Χαιρετίσματα»

Μαρία Α.

24/5/2011