 |
| Αντώνιος Μαλαξιανάκης, καθηγητής Φυσικής ΣΤ' Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών |
Απόγευμα, τελευταίος όροφος, λίγο πριν ξεκινήσει η «επόμενη ώρα», χαβαλές στη τάξη γιατί η τεστοστερόνη δεν πρόλαβε να εξαντληθεί ολόκληρη στο διάλειμμα που προηγήθηκε και ο ήλιος που γέρνει πάνω από το σπιτάκι του Μήτσου, να χτυπάει τα τελευταία θρανία και να κάνει τη σκιά του «Γίγαντα» γιγαντιαία (τι άλλο;).
Γκαπ-γκουπ κλείνουν οι άλλες πόρτες του διαδρόμου εκτός από τη δική μας. Μετά από λίγο μπαίνει ασθμαίνοντας ο Μαλαξιανάκης («Απάτσι») που ανέβηκε σε αυτή την ηλικία δυο ορόφους, κρατώντας όπως πάντα ένα πάκο χαρτιά, τα οποία τα ακουμπάει στην έδρα χωρίς να την ανέβει, προεκτείνοντας τα χέρια του και γέρνοντας λίγο το σώμα του.
Μετά σταματάει, γυρνάει προς την τάξη και βγάζει από την αριστερή τσέπη του σακακιού του ένα μικρό βυσσινί βιβλιαράκι με πλαστικό περίβλημα που ήταν ο κατάλογος των ονομάτων. Επειδή τα πράγματα σοβαρεύουν, αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται ησυχία από τους Κλασικάριους της Ε’ Γυμνασίου. Στα μπροστινά θρανία, Πετρίδης, Πολίτης, Τζανόγλου, Γιαννούκος και λοιπές δυνάμεις, αρχίζουν να στέκονται «Παναγίες».
Ο Μαλαξιανάκης κοιτάζει τον Πέτρο που είναι στη μέση ακριβώς μπροστά του και του λέει:
- Εσένα, πώς σε λένε παιδί μου;
«Πετρίδης», πήγε να πει ο Πέτρος αλλά με το «Πε…» δεν πρόλαβε να συνεχίσει παρακάτω γιατί ολόκληρη η τάξη βροντοφώναξε:
- Θαμνίδης!
Ήταν το καλλιτεχνικό όνομα του Πέτρου εκείνο το διάστημα. Το «Μόγγας» το είχαμε αφήσει στην άκρη για λίγες ημέρες.
- Πώς; ρωτάει ο Μαλαξιανάκης, κοιτάζοντας με το γνωστό του ύφος, κάπου στο κενό ανάμεσα στα θρανία και το ταβάνι.
«Πε…» πήγε να πει πάλι ο Πέτρος, «ΘΑΜΝΙΔΗΣ» ακόμη πιο δυνατά η τάξη. Ανοίγει τον κατάλογο ο Μαλαξιανάκης και αρχίζει να ψάχνει μονολογώντας:
- Θα, Θα, Θα…
- Όχι, δεν καταλάβατε..., να λέει ο Πέτρος ανάμεσα στα γέλια όλης της τάξης.
- Θα, Θα, να συνεχίζει ο Μαλαξιανάκης. Δεν το βρίσκω, ποιο τμήμα είναι αυτό;
Χαμός από τα γέλια. Ο Μαλαξιανάκης να χτυπάει το χέρι του στο θρανίο του Πέτρου για να κάνουμε ησυχία. Τα τελευταία θρανία να έχουν ξεσαλώσει τελείως. Ο Πέτρος όρθιος στο θρανίο του να φωνάζει «Πετρίδης», η υπόλοιπη τάξη «Θαμνίδης» και ο Μαλαξιανάκης:
- Γελάτε γκαϊντούρια…
Στη μνήμη του αγαπημένου μας καθηγητή Αντώνη Μαλαξιανάκη.
Φωτογραφία: Μιχάλης Τζανόγλου
Σκανάρισμα/Επεξεργασία: Θανάσης Δήμος
Κείμενο: Σωτήρης Ροδόπουλος
ekto1972
------
Διαβάστε και μια παλαιότερη ανάρτηση του Μάη του 2010, από τη σειρά αναρτήσεων που είχαμε φτιάξει τότε με διάφορα περιστατικά από τη ζωή στο Έκτο, με γενικό τίτλο «Ταινίες Μικρού Μήκους». Εδώ το μικρό αφιέρωμα στον «Απάτσι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου