Το σχόλιο της Παρασκευής

Λουκέτα ψυχής

Tελευταία κλακέτα

«Έβρεχε γλυκά εχθές το βράδυ, όπως τότε που μας συμφιλίωνες με το δάκρυ μας, που μας φανέρωνες τα Κύθηρα, που μας δώριζες την Ελλάδα, που μας χάιδευες το παιδί μέσα μας... Και σαν διάλεξες να φύγεις, πρόλαβες και μας πέρασες στην άλλη θάλασσα: στην αξιοπρέπεια και στο όνειρο. Έβγαινες απ' το όνειρο, καθώς μπαίναμε στο όνειρο, έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα 'ναι δύσκολο πολύ να ξαναχωρίσει... Υποκλινόμαστε στον Θόδωρο της καρδιάς μας...». Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών

«Αποχαιρετούμε τον ποιητή του Χρόνου και της Ιστορίας, τον ραψωδό της ερημωμένης πατρίδας, της πατρίδας που διαρκώς εξεγείρεται. Αποχαιρετούμε τον διαλεκτικό της επανάστασης και της ήττας, της εξορίας και της επιστροφής, του διωγμού, της προσφυγιάς και της αναζήτησης, της ενσωμάτωσης και της σύγκρουσης. Αποχαιρετούμε τον τραγικό του τέλους του 20ού αιώνα, τον επικό των σπαραγμένων Βαλκανίων, τον λυρικό των ξεριζωμένων λαών. Αποχαιρετούμε τον οραματιστή που ξαναέδειξε γυμνή την Ελλάδα, τον ανατόμο της ιστορικής επιλογής. Αποχαιρετούμε το καθαρό βλέμμα του ριζοσπάστη αισθητικού. Το σώμα του έσβησε εκεί όπου ετάχθη. Η σκέψη και οι εικόνες του ανήκουν στη μνήμη του λαού μας». Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών

Κλείνουμε το μικρό αφιέρωμα του blog μας στο Θόδωρο Αγγελόπουλο, με τις ανακοινώσεις του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών. Φτωχύναμε πολύ, αγαπητοί φίλοι. Πάρα πολύ. Ο μεγάλος αυτός «ποιητής» είχε πολλά ακόμη να δώσει. Έφυγε από κοντά μας στη χειρότερη ίσως στιγμή για τον τόπο μας και το λαό μας. Και μια φοβερή σύμπτωση. Πέρα από την τραγικότητα του γεγονότος και την τεράστια απώλεια για την Ελλάδα, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σκοτώθηκε ουσιαστικά πάνω στο πλατό, εν ώρα δουλειάς. Μπήκε δηλαδή και ο ίδιος στο κάδρο της ταινίας του και πέρασε με αυτόν τον τρόπο στην αιωνιότητα...

ekto1972

«Le brouillard est le paysage de mon âme»

«Η ομίχλη είναι το τοπίο της ψυχής μου» είχε δηλώσει ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στην προοδευτική Le Devoir του Montreal, το 2004. Η γαλλόφωνη εφημερίδα προχθές 25/1, δημοσίευσε άρθρο - αφιέρωμα με τίτλο Theo Angelopoulos 1935-2012 - Le maître du brouillard s'est éclipsé (κλικ).

Στο μεταξύ, στη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου θα είναι αφιερωμένο το επόμενο, 36ο στη σειρά, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρός του και ιδρυτής του Conservatoire d'art cinématographique που στεγάζεται στο Πανεπιστήμιο Concordia, Serge Losique. To ετήσιο φεστιβάλ αυτό που άρχισε το 1977, φέτος θα διεξαχθεί από 23 Αυγούστου έως 3 Σεπτεμβρίου 2012. Mια χρονιά μάλιστα, το 2005,  πρόεδρος κριτικής επιτροπής ήταν ο ίδιος ο Αγγελόπουλος.

ekto1972

Προφητικό;

Το Βλέμμα του Οδυσσέα (1995)

Γιάννης Φωτιάδης

Τις μέρες αυτές το μυαλό μας γυρνάει μοιραία στο παρελθόν και σε ένα από τα παιδιά του Έκτου που συνεργάστηκε με το Θόδωρο Αγγελόπουλο σε μια από τις πρώτες του ταινίες. Ο Γιάννης Φωτιάδης της Τάξης του 1964, έμενε στην οδό Δράκου στο Κουκάκι και σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και το Παρίσι. Ήταν βοηθός σκηνοθέτη στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Αγγελόπουλου, Μέρες του '36, μια ταινία που γυρίστηκε στην Ελευσίνα τη χρονιά που τελειώναμε εμείς το Έκτο, το 1972.

Ο Γιάννης που έφυγε νωρίς από τη ζωή το 1988, ήταν αδελφικός φίλος με τον καλλιτέχνη-φωτογράφο Γιώργο Στάικο που κι αυτός έφυγε επίσης πολύ νωρίς, το 1986, αδελφό του γνωστού θεατρικού συγγραφέα Ανδρέα Στάικου. Όλοι τους παιδιά του Έκτου της Φαλήρου. Στο Γιάννη και το Γιώργο αναφέρεται ο συμμαθητής τους, καθηγητής σήμερα της Παντείου, Άλκης Ρήγος, επίσης της Τάξης του 1964, στο τέλος του δίλεπτου βίντεο της συνέντευξης που έδωσε στα σημερινά παιδιά του Έκτου (Κυνόσαργες 31/3/2011).

«Ξεχάστε με στη θάλασσα»

Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας
Είμαι επισκέπτης
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά
κι έπειτα δεν μου ανήκει
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε
Ότι δεν έχω καν όνομα
Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία.

Θόδωρος Αγγελόπουλος (το 1982)

Η Ελλάδα του Έκτου

Άρθρο του Νίκου Χριστοδουλάκη (ΣΤ' Γυμνάσιο 1972) στην

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (24/1/2012)

Η δική μας, αληθινή Ελλάδα

Του Ν. Σ. Χριστοδουλακη*

Ηταν Παρασκευή και 13. Ιανουάριος του 2012. Ολοι μαζί, στοιβαγμένοι σε μια αίθουσα, ξεκινήσαμε μετ' εμποδίων την παράδοση του μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Βλέπετε, ο σύλλογος των φοιτητών, δηλαδή οι κομματικοί εγκάθετοι, μας είχαν πετάξει έξω από το αμφιθέατρο, χωρίς να μας ρωτήσουν. Επρεπε, λέει, να κάνουν συνέλευση προκειμένου να προετοιμαστούν για την παναττική απεργία της 17ης Ιανουαρίου και φυσικά βρήκαν να την κάνουν την ώρα των μαθημάτων. Δημοκρατικές διαδικασίες.

Διωγμένοι λοιπόν εμείς, αναζητήσαμε μια αίθουσα σεμιναρίων και τη γεμίσαμε. Είναι συγκλονιστικό να διαπιστώνει κανείς πόσο μακριά βρίσκονται οι περισσότεροι φοιτητές από την αθλιότητα που χαρακτηρίζει τα πανεπιστήμια τις τελευταίες δεκαετίες. Hρθαν στο μάθημα.

Quizzes

Quiz 1:

Ποιος συμμαθητής μας στη Γεωμετρία χρησιμοποιούσε ως απόδειξη του θεωρήματος, το ίδιο το θεώρημα που ήθελε να αποδείξει, τρελαίνοντας τον Κορώνη του οποίου η πίεση ένα απόγευμα ανέβηκε στα ύψη.

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε αργότερα με τη Μπούρα, η οποία όμως τον πέρασε με καλό βαθμό, μόλις ο πονηρός συμμαθητής μας γράφτηκε συνδρομητής στο χριστιανικό περιοδικό «η Ζωή των Παιδιού». Τις συνδρομές τις έπαιρνε η ίδια η Μπούρα, η οποία μοίραζε στην τάξη και τα τεύχη. Αν θυμόμαστε καλά, ήταν ένα διφραγκάκι το ένα; Μιάμιση δραχμή; Κάτι τέτοιο. Ποσό ιδιαίτερα σημαντικό για εμάς, αν υπολογίσουμε ότι ένα Καρελάκι χύμα, είχε 50 λεπτά. Δηλαδή «η Ζωή των Παιδιού» άξιζε 4 τσιγάρα το μήνα, επί 8-9 μήνες, έφτανε το ενάμιση πακέτο το χρόνο! Είχε όμως το bonus ότι πέρναγες «Μπούρα».

Blowing in the wind

How many roads must a man walk down, before you call him a man?
How many seas must a white dove sail,
before she sleeps in the sand?
And how many times must a cannon ball fly,
before they're forever banned?

The answer my friend is blowing in the wind,
the answer is blowing in the wind.

How many years can a mountain exist,
before it is washed to the sea?
How many years can some people exist,
before they're allowed to be free?
And how many times can a man turn his head,
and pretend that he just doesn't see?

The answer my friend is blowing in the wind,
the answer is blowing in the wind.

How many times must a man look up,
before he sees the sky?
And how many ears must one man have,
before he can hear people cry ?
And how many deaths will it take till we know,
that too many people have died?

The answer my friend is blowing in the wind,
the answer is blowing in the wind.

Ευχαριστήριο Email

Ευχαριστούμε τους συμμαθητές της Tάξης του '69 και της Τάξης του '72, καθώς και όλους τους άλλους συμμαθητές, για την συμπαράσταση στην Τάξη μας που μέτρησε δυστυχώς τη δεύτερη απώλειά της. Η πρώτη ήταν ο Βασίλης ο Κάντας του κλασσικού μας και η δεύτερη, ο Κώστας ο Παπαγιαννίδης του πρακτικού. Ο πρώτος ανώτατος αξιωματικός του Λιμενικού, ο δεύτερος πρώτος καπετάνιος στην Εμπορική Ναυτιλία. Ο πρώτος θεατρικός συγγραφέας με πλούσιο έργο, o δεύτερος καλλιτέχνης της κιθάρας, της φυσαρμόνικας και του τραγουδιού.

Ekto Gymnasio 1970

Δυο κείμενα

Από το blog της Τάξης του 1970, αντιγράφουμε δυο πρόσφατα κείμενα του Κώστα Παπαγιαννίδη. Εις μνήμην...


Άγριος Δεκέμβρης στον Βισκαϊκό

Αδέλφια, για τις Άγιες αυτές Μέρες και την καινούργια Χρονιά εύχομαι με τη σειρά μου να μας λατρεύουν κατ' αρχάς τα πέντε πανέμορφα κορίτσια που τα λένε ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και ΤΥΧΗ και να αφήνουν το έκτο, που το λένε ΕΥΤΥΧΙΑ, να μας δένει ολοκληρωτικά και για πάντα.

Αλήθεια πόσους σκοπέλους και ύφαλους δεν περάσαμε στη ζωή μέχρι σήμερα, απλά γιατί είχαμε για πιλότο κάποιο απ' τα παραπάνω κορίτσια η καμιά φορά και όλα μαζί!

Και μιας και είναι Δεκέμβρης, θυμήθηκα μια δικιά μου περιπέτεια, ένα Δεκέμβρη μέσα στο Βισκαϊκό Κόλπο (ανάμεσα Γαλλία και Ισπανία) ταξιδεύοντας με 12 μποφόρ και 17 μέτρα κύμα! Ταξίδι ουσιαστικά μιας μέρας με κανονικές συνθήκες, που πήγε να γίνει ο υγρός μας τάφος, κρατώντας μας σχεδόν στο ίδιο σημείο για έντεκα ολόκληρες μέρες. Γύρω μας, ο χαμός. Το "Andros Patria" κόπηκε στη μέση και χάθηκαν όλοι εκτός απ' τον α' μηχανικό και τον λοστρόμο. Ένα ολοκαίνουργιο νορβηγέζικο γεμάτο containers χάθηκε αύτανδρο, εφτά ψαράδικα εξαφανίστηκαν, κι εμείς με τον «Cavo Grosso» φορτωμένο με 20.000 τόνους ζάχαρη, να πολεμάμε με τα θεριά της Φύσης προχωρώντας, λόγω των συνθηκών, με την «υπερηχητική» ταχύτητα των 2,5 μιλίων την ημέρα!!!

«Έφυγε» ο Κώστας Παπαγιαννίδης

Αγαπητοί Συμμαθητές
Αγαπητοί Φίλοι

Είμαστε συγκλονισμένοι. Ο Κώστας Παπαγιαννίδης (Κώστας Μόνος) της Τάξης του 1970, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Σε ένδειξη πένθους, το ekto1972 διακόπτει για λίγες ημέρες την κανονική λειτουργία του.

Ειλικρινή συλλυπητήρια στους δικούς του. Λενιώ, καλό κουράγιο.

ekto1972

Ένα κόκκινο-ανάμεσα καρπούζι και φωτιά…

Έχουν τα παραμύθια(;) απαντήσεις;

«Έμενα στην Ηλιούπολη. Σχολείο όμως πήγαινα στου «Βαριώτη», αρχή Βουλιαγμένης. Δεν είχαν κτιστεί ακόμα τα σχολεία στη Μαρίνου Αντύπα. Από μια άποψη ευτυχώς. Κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι ή και κάθε απόγευμα, όταν ήμασταν απογευματινές, έπαιρνα το λεωφορείο σπίτι – σχολείο. Ήμασταν μια παρέα κοριτσιών που μέναμε εκτός Νέου Κόσμου. Είχαμε το «προνόμιο» να έχουμε μαθητική ταυτότητα για να πληρώνουμε μειωμένο εισιτήριο. Ταυτότητα που επιδεικνύαμε με καμάρι, γιατί αν εξαιρέσεις την ποδιά που μας κάρφωνε, είχαμε έναν προάγγελο αέρα για τη φοιτητική ταυτότητα, που φιλοδοξούσαμε να αποκτήσουμε κάποτε…΄Ηταν και μόδα, εκείνη την εποχή, να μην κρατάμε σχολική σάκα αλλά να δένουμε λίγα βιβλία – θαρρείς και τα πολλά γράμματα τα είχαμε ήδη μάθει – με ένα πλατύ λάστιχο, μπλε και σπανιότερα πράσινο, με αγκράφα στην άκρη. Ξέραμε τα δρομολόγιά μας απ’ έξω…

ΑντωνοΘανάσηδες

Σήμερα γιορτάζει ο κύριος Εισαγγελέας (Λιόγας) και ο Ζαράνης κι ακολουθούν αύριο οι Βανικιώτης, Δήμος, Ξηρογιάννης, Πλιάκος και ο eyedoc (Γιαννακάκης) του 1969.

Παίδες (που θάλεγε και η Μαρία του ΙΒ')...

ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ!

ekto1972

ektoSupport - Προσωρινή ανάρτηση

Ένα παραμύθι, μπορεί αληθινό

του Σωτήρη Ροδόπουλου

(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)

Σε έβλεπα από το μπαλκόνι να περιμένεις στη στάση του λεωφορείου μαζί με άλλα κορίτσια του Δωδέκατου. Ήσασταν πρωινές. Εμείς δεν είχαμε ακόμη ξεκινήσει, ενώ εσείς είχατε ήδη πάρει το δρόμο για το σπίτι. Με το άσπρο γιακαδάκι και τη μπλε ποδιά σου ξεχώριζες αμέσως από τις υπόλοιπες γιατί ήσουν λεπτή, αρχοντική, με μακριά καστανά μαλλιά που τα έπιανες πίσω κότσο. Φορούσες ελβιέλες με άσπρα σοσόνια κι έσφιγγες στη μέση τη ζώνη της ποδιάς, τονίζοντας ακόμα πιο πολύ το καλλίγραμμο νεανικό σου σώμα. Σε παρατηρούσα από μακριά μέχρι που ερχόταν το λεωφορείο της Ηλιούπολης και σε άρπαζε από τα μάτια μου. Καμιά φορά το κουδούνι το δικό μας χτύπαγε πιο γρήγορα από τον ερχομό του δικού σας λεωφορείου, αλλά εγώ δεν έφευγα. Με κίνδυνο να με δεις κι εσύ να σε παρατηρώ, καθόμουν εκεί μόνος, μέχρι να φύγεις. Το πολύ-πολύ να έπαιρνα απουσία την πρώτη ώρα. Θα είχα όμως χορτάσει να σε βλέπω και θα μπορούσα έτσι να κρατάω για ώρες την εικόνα σου.

Μια «στιγμή» του Δημήτρη Κωστελέτου

Συμπόσιο της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών

"Επιστήμη και Τέχνη- Η συνάντησή τους στο Χρόνο"

Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Ελ. Βενιζέλου 70 Καλλιθέα

Ο αρχιτέκτων Δημ. Κωστελέτος (ΣΤ' Γυμνάσιο 1972) θα μιλήσει με θέμα:

Η «παρούσα στιγμή» στην Αρχιτεκτονική

Η ανάδυση της χρονικότητας στο αρχιτεκτονικό έργο

το Σάββατο 21 Ιανουαρίου και ώρα 17:20 μ.μ. αυστηρά.

Σημείωση: ενημερώστε στην είσοδο ότι πάτε για την ομιλία του Δημήτρη ώστε να έχετε ελεύθερη είσοδο.

Επίσης στο ίδιο συμπόσιο, υπάρχει συμμετοχή του την Κυριακή 22/1, 13.45-14.30, στο 3ο Στρογγυλό Τραπέζι, με θέμα:  ΠΟΛΗ / ΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ / ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ / ΜΟΥΣΙΚΗ /  ΓΛΥΠΤΙΚΗ

PSI

Κύριε Διευθυντά,

Τι να το κάνεις το κούρεμα αν δεν υπάρχει τρίχα;

Με τιμή,

Νεόκοπος

Αντιγραφή από TA NEA 13/1/2012

H εξέλιξη του ακροατηρίου του ροκ

------

Λείπουν τα 50's και τα 80's αλλά δεν πειράζει. Ευχαριστούμε το Δήμαρχο που μας το έστειλε.

Πηγή: 9gag.com

Είχε καρδιά από Σιδερ...άκη!

…και «νέο ΟΜΟ με άρωμα λεμόνι»!

Ξέρουμε ότι στεναχωρήθηκαν μερικοί, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο κι εμείς, ως γνήσιοι Νεοκοσμίτες, ήμασταν πάντα με το γειτονικό Ιστορικό. Άλλωστε Πανιώνιος δεν γίνεσαι για τους τίτλους και τα πρωταθλήματα, αλλά για κάτι πολύ πιο σπουδαίο που λίγοι ομολογουμένως είναι σε θέση να αντιληφθούν, αν δεν είναι Πανιώνιοι.

Crac

To σχόλιο της Παρασκευής

Art Alert

Βαρυχειμωνιά

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ειδικού αποσταλμένου μας, η αναπάντεχη βαρυχειμωνιά συνεχίζεται σε όλη την επικράτεια γνωστής αφρικανικής χώρας, ενώ για τις επόμενες τουλάχιστον ώρες προβλέπεται ότι θα παραμείνουν κλειστά τα διεθνή αεροδρόμια Portaria και Μakrinitsa.

Δια τους οδηγούς δεν συνιστώνται αλυσσίδαι, διότι ούτως ή άλλως τους έχει αμειλίκτως αλυσσοδέσει η πάνσοφος κυβέρνησις, αλλά παρόλα αυτά επιτρέπονται ολίγαι εν υπαίθρω γυμναστικαί ασκήσεις μετά κεκλιμένου ποδός, αι οποίαι εν τω μέσω δριμυτάτου ψύχους θεωρούνται άκρως ευεργετικαί δι' άπαν κυκλοφοριακόν.

ekto1973

Αγαπητοί φίλοι (ναι, φίλοι κι ας μη σας ξέρω)

Περπάτησα και εγώ στους ίδιους διαδρόμους, ανέβηκα τα ίδια σκαλιά, έτρεξα στο ίδιο προαύλιο (που δεν υπάρχει τώρα πια). Διαβάζοντας το Blog σας που τυχαία συνάντησα, με συγκινήσατε.

Είστε υπέροχοι. Συγχαρητήρια.

Θα 'θελα λοιπόν να μου "επιτρέψετε" ένα ακόμη "περπάτημα" μετά τόσα χρόνια, στο προαύλιο του έκτου.

Νίκος Αναγνώστου

ΣΤ' Γυμνάσιο 1973

Καλημέρα!

Tάξη χωρίς Γιάννη...

Έχουμε πει ότι με τις γιορτές δεν τα πάμε καλά γιατί αδυνατούμε να τις παρακολουθούμε, αλλά τώρα τελευταία γίναμε -ομολογουμένως με μεγάλη μας χαρά-, «Εορτολόγιο Τάξης '72». Βέβαια απέχουμε από το «αρχιεπισκοπικόν παρεκκλήσιον» ή αλλιώς «ekto1969», το οποίο ανακηρύσσεται παμψηφεί ως ο καθεδρικός ναός όλων των ektoblogs.

Μεγάλη λοιπόν γιορτή αγαπημένων προσώπων και φίλων. Πώς να ξεχάσεις τους Γιάννηδες του 72; Από το «διπλανάκι» (Ρήγας) μέχρι τον «Πάνο, αδέρφι» (Βασιλείου) και από τον πρώτο συνοδοιπόρο στην πρώτη(!) Γυμνασίου (Φλεμετάκης), μέχρι τον πρώτο καλαμπουρτζή της παρέας στην έκτη (Αλούπης), όλο και κάποιο Γιάννη θυμάσαι και σου φτιάχνεται η μέρα. Ψυχούλες όλοι. Και οι δημαρχαίοι και οι ροταριανοί και οι καθηγητάδες και οι τραπεζικοί και οι…

Θεοφάνεια

Γιορτάζει ο Φάνης Αντωνόπουλος και ο Φώτης Καραμπάσης τους οποίους έχουμε να συναντήσουμε από το 1972. Γιορτάζει ο Φάνης Μακρής (ΣΤ' Γυμνάσιο 1970) που ξαναείδαμε πρόσφατα, αλλά και η Νία Κορομηλά-Περράκη, η καλύτερη Μικροβιολόγος του Νέου Κόσμου! Γιορτάζει τέλος η αγαπημένη φίλη του blοg Φωτεινούχτεν van Dijk που μας διαβάζει από την «ανοργάνωτη» Ολλανδία. Hallo en veel geluk, Foteinouchten!

Βρέθηκε η Μαριάννα!!!!!!

...μου!

H κα Liv Lindeland

Μια και είναι αρχή της χρονιάς, ας κάνουμε κι εμείς μια μικρή ανασκόπηση. Όχι του 2011, λίγο πιο πριν...

Η κα Liv Lindeland είναι μια καλοδιατηρημένη και καλογυμνασμένη 65άρα από τη Νορβηγία, που ζει εδώ και μερικές δεκαετίες στην Αμερική, όπου και έκανε μικρή καριέρα ως μοντέλο και ηθοποιός. Μάλιστα έπαιξε και σε μια ταινία δίπλα στον πολύ μεγάλο αμερικανό ηθοποιό Jack Lemmon (Save the Tiger, 1973).

Τώρα, τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με την Τάξη του 1972; Φαινομενικά καμία! Πλην όμως, για όσους έχουν μνήμη ελέφαντα, το 1972 η κα Liv Lindeland είχε…

Πρόσκληση

Tα παλιόπαιδα τα ατίθασα παιδιά της κλάσης 1972

Φαίνεται ότι όσο μεγαλώνουμε σε ηλικία τόσο νοσταλγούμε τα παιδοεφηβικά μας χρόνια. Το blog μας είναι μια νοσταλγική όαση μέσα στην έρημο συναισθημάτων που ζούμε. Κακά τα ψέματα. O χρόνος είναι αδυσώπητος και ανελέητος. Εμείς όμως ζούμε τη βιολογική ηλικία και νιώθουμε ακόμα νέοι. Ας κρατήσουμε τις αναμνήσεις μας του Σχολείου μας και να τις βάλουμε στη σημερινή ζωή μας, για να αισθανόμαστε πάντα παιδιά.

Πρίαμος, «Κουλός», Βενετσάνου, Μπούρα, Κορώνης, Κακιούσης, Μαρκάτος (Καράτε), Λάγιος, Ξένου, Θεοδωράκη, Χατζόπουλος, Μαλαξιανάκης (Απάτσι), Λυμπερόπουλος (Μπακάλης), Παπαμερκουρίου (Τζάουλ) είναι μερικοί από τους καθηγητές μας. Πολλά ευτράπελα έχουμε να θυμηθούμε από τη ζωή μας στο Σχολείο. Εκείνο που μου κάνει μεγάλη εντύπωση ότι μετά από τόσα χρόνια όλα τα θυμόμαστε με αγάπη.

Προτείνω κάθε 1η Οκτωβρίου να κάνουμε γενική Συνέλευση αποφοίτων του ΣΤ' Γυμνασίου, με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουμε ένα ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΤ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, ούτως ώστε εκτός από της ετήσια συγκέντρωση σε ταβέρνα, να διοργανώνουμε και άλλες εκδηλώσεις που θα αναπτύξουν την αλληλεγγύη μεταξύ των αποφοίτων, αλλά και των σημερινών μαθητών του Σχολείου μας.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΄ΝΤΕΞΟΥΜΕ.

Χρυσόστομος Κύργιος

Ευχές

Σε μια περίοδο χωρίς ψευδαισθήσεις, εύχομαι 2 0 1 2 θετικές σκέψεις και δημιουργικές επινοήσεις!

Μανόλης Γιανναδάκης

Καραβάκι

Καλή Χρονιά Φιλαράκια!

Εύχομαι το 2012 να είναι καλοτάξιδο,
ανθεκτικό στα κύματα,
με αγαπημένους συνταξιδιώτες,
στις μπουνάτσες και τις θύελλες,
η πλώρη του να σκίζει τον ορίζοντα,
είτε με ήλιο, είτε με αστέρια,
τη ρότα να μη χάσετε,
με αγάπη και ελπίδα.

Γιάννης Βασιλείου

Βασίληδες

Χρόνια Πολλά στους (Άγιους) Βασίληδες του Έκτου. Χρόνια Πολλά στο Βασίλη Ανδρεόπουλο και στο Βασίλη Ιωαννίδη που έχουμε να τους δούμε από το 1972 και έχουμε χάσει εντελώς τα ίχνη τους.

Πολλές Ευχές και Χρόνια Πολλά στο Βασίλη Δημητρόπουλο του 1970, που έχει μια ιδιαίτερη πρωτιά. Ήταν ο πρώτος που επικοινώνησε μαζί μας από τις υπόλοιπες Τάξεις του Έκτου και εξαιτίας αυτής της επικοινωνίας σμίξαμε ξανά οι Τάξεις 1970 και 1972, δημιουργήθηκαν οι «τρόικες» και τα υπόλοιπα ektoblogs. Αρχικά το ekto1970, μετά το ekto1969, στη συνέχεια το ektoapofoitoi με την Επετηρίδα κ.o.κ. Ήταν δηλαδή η αρχή για να κάνουμε ξανά ευτυχισμένους τόσους ανθρώπους. Να ξανα-ανταμώσουμε μετά από δεκαετίες και να νιώσουμε και πάλι τη ζεστασιά μιας πραγματικής φιλίας, άφθαρτης από το χρόνο.

Τέλος, last but not least, θερμές ευχές και Χρόνια Πολλά στο Βασίλη Αλεξανδράκη, Καθηγητή Μαθηματικών του ΣΤ’ Λυκείου Αθήνας και ψυχή του «Κυνόσαργες», του blog που επιμελούνται τα παιδιά του σημερινού Έκτου. Χάρη στο Βασίλη και το ανεξάντλητο μεράκι του, έχουν έρθει στην επιφάνεια πολλά ιστορικά στοιχεία για το σχολείο μας και τις προηγούμενες γενιές που φοίτησαν σε αυτό. Τον ευχαριστούμε θερμά και τον θεωρούμε επίτιμο μέλος της Τάξης μας! (Η επίσημη ανακήρυξή του θα γίνει σε πρώτη ευκαιρία, σε ένα από τα προσεχή ektoΣυνέδρια).

Χρόνια Πολλά σε όλους!

ekto1972

Child in Time

Γλυκό αγόρι με το χρόνο, θα δεις τη γραμμή
Τη γραμμή που είναι η διάκριση μεταξύ καλών και κακών
Δες τον τυφλό που πυροβολεί τον κόσμο
Οι σφαίρες θερίζουν
Εάν ήσουν κακός – και μα τω Θεώ στοιχηματίζω ότι ήσουν
Και δεν σε έχει βρει ακόμη το ιπτάμενο μολύβι
Κλείσε καλύτερα τα μάτια σου και σκύψε το κεφάλι
Περίμενε την κρίση

Ελεύθερη απόδοση ekto1972