Τις μέρες αυτές το μυαλό μας γυρνάει μοιραία στο παρελθόν και σε ένα από τα παιδιά του Έκτου που συνεργάστηκε με το Θόδωρο Αγγελόπουλο σε μια από τις πρώτες του ταινίες. Ο Γιάννης Φωτιάδης της Τάξης του 1964, έμενε στην οδό Δράκου στο Κουκάκι και σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και το Παρίσι. Ήταν βοηθός σκηνοθέτη στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Αγγελόπουλου, Μέρες του '36, μια ταινία που γυρίστηκε στην Ελευσίνα τη χρονιά που τελειώναμε εμείς το Έκτο, το 1972.
Ο Γιάννης που έφυγε νωρίς από τη ζωή το 1988, ήταν αδελφικός φίλος με τον καλλιτέχνη-φωτογράφο Γιώργο Στάικο που κι αυτός έφυγε επίσης πολύ νωρίς, το 1986, αδελφό του γνωστού θεατρικού συγγραφέα Ανδρέα Στάικου. Όλοι τους παιδιά του Έκτου της Φαλήρου. Στο Γιάννη και το Γιώργο αναφέρεται ο συμμαθητής τους, καθηγητής σήμερα της Παντείου, Άλκης Ρήγος, επίσης της Τάξης του 1964, στο τέλος του δίλεπτου βίντεο της συνέντευξης που έδωσε στα σημερινά παιδιά του Έκτου (Κυνόσαργες 31/3/2011).
Ας δούμε μια σκηνή, την πρώτη, της ταινίας Μέρες του '36, μιας ταινίας που μας μεταφέρει σε μια εποχή παραμονή της δικτατορίας του Μεταξά. Στο ρόλο του συνδικαλιστή που δολοφονείται, είναι ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης, συνεργάτης του Αγγελόπουλου στο σενάριο της ταινίας, μαζί με τους Θανάση Βαλτινό και Στρατή Καρρά. Ο ήχος και η φωτογραφία όπως πάντα των αδελφών Αρβανίτη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Μικέ Καραπιπέρη και οι βοηθοί του Αγγελόπουλου στην σκηνοθεσία είναι οι Νίκος Κουτελιδάκης, Θάνος Γραμμένος και όπως είπαμε, ο Γιάννης Φωτιάδης. Προσέξτε μετά τους πυροβολισμούς, τον ήχο των βαποριών. Η μετανάστευση είναι για τα καλά εδώ. Αυτό είναι κάτι που ο Αγγελόπουλος επανέλαβε σε αρκετές περιπτώσεις στα έργα του. Την έξοδο δηλαδή από το αδιέξοδο της έντασης της στιγμής, μέσω του ήχου ενός βαποριού ή ενός τρένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου