(Γυμνάσιο Καλλιθέας 1969)
Ο κοινωνικός εμφύλιος
Ζούμε σε μια εποχή περίεργη, παράξενη, εκρηκτική
τα πάντα έχουν ανατραπεί
η γενιά μας δεν γνώρισε πολεμικές συρράξεις παρά μόνο μετεμφυλιακές συμπεριφορές κυρίως από τη δεξιά
αργότερα ήλθε η χούντα
από την μεταπολίτευση και μετά η Ελλάδα και οι Έλληνες θέλησαν να ρεφάρουν ότι είχαν χάσει όλα αυτά τα χρόνια σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης
σε πολιτικό επίπεδο να μπουν στο κλαμπ των ευρωπαίων
σε οικονομικό επίπεδο να πλησιάσουν σε ευμάρεια τον ευρωπαίο
σε κοινωνικό επίπεδο να αποκτήσουν όλοι βίλες και κότερα και να ξεχωρίσουν
και έτσι φτάσαμε στο 2009 που η φούσκα της καλοπέρασης χωρίς αντίκρισμα έσκασε.
Σαθρό το πολιτικό σύστημα
στρατιές οι δημόσιοι λειτουργοί
τέρας το κράτος
στρατιές οι άνεργοι
μισθοί και συντάξεις πείνας
σκάνδαλα για παράνομο πλουτισμό δημοσίων λειτουργών
η χώρα κατάντησε σε χώρα της μίζας και της ρεμούλας
κανένας έλεγχος, καμία τιμωρία
οι 3 εξουσίες διαγκωνίζονται στο ραχάτι
οι πάντες ασχολούνται με τον δικό τους μικρόκοσμο του βολέματος και της ρεμούλας.
Έτσι φτάσαμε στον άτυπο εμφύλιο
οι μισοί τα’ χουν βάλει με τους άλλους μισούς
αυτοί που πρώτοι έχασαν δουλειές και μισθούς
αυτοί που έχασαν τις μισές συντάξεις τους
αυτοί που ήταν οι μόνοι που φορολογούντο γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς
αυτοί και πολλοί άλλοι εξανέστησαν
απέναντι τους είναι όλοι οι βολεμένοι από παλιά
δεν εξετάζεται το πως και το γιατί είναι βολεμένοι
είναι απλά βολεμένοι ενώ οι ίδιοι όχι.
Το θέμα πρέπει να απασχολήσει τους κοινωνιολόγους
η κατάσταση είναι εκρηκτική.
Σκίτσα: Γιάννη Γαϊτη (1923-1984), «Ανθρωπάκια»