(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972)
Πολλοί θα θυμάστε, υποθέτω, το παλιό διόροφο αρχοντικό, που έστεκε εκεί από τις αρχές του 20ου αιώνα (1900κάτι), στη γωνία Αμβροσίου Φραντζή και Αμεινοκλέους. Ιδιοκτησία του Μαιευτήρα Γυναικολόγου κ. Ιατρού, στην ιδιοκτησία του οποίου ανήκε κι όλο το συγκρότημα καταστημάτων που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το εν λόγω κτίριο, επί της Φραντζή, από τη γωνία της Κλεοβούλου μέχρι τη γωνία της Λασσάνη (εκεί πού κάποτε δέσποζε ο κινηματογράφος ΕΥΡΩΠΗ και πρόσφατα η Ταβέρνα του ΚΑΡΑΜΠΑΜΠΑ, στη στοά μέσα). Δεν ξέρω πως, αλλά κάποια στιγμή βρέθηκε συνιδιοκτήτης στο κτίριο αυτό ο ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, με συνέπεια το ακίνητο να φθείρεται με την πάροδο του χρόνου και να μετατρέπεται σε χαλάσματα. Είχε βγεί για πώληση, αλλά για πολλά χρόνια το μπερδεμένο ιδιοκτησιακό, συν το γεγονός οτι είχε χαρακτηριστεί διατηρητέο, απέτρεπαν τους υποχήφιους αγοραστές.
Ήρθε όμως πλέον η ώρα της αποκατάστασης του διατηρητέου αυτού ακινήτου. Δεν έμαθα λεπτομέρειες για τον νέο ιδιοκτήτη και τις προθέσεις του. Ομως, οι εργασίες, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, ξεκίνησαν. Κάτι ακούστηκε οτι το Ισόγειο θα λειτουργήσει ως μπαρ, αλλά ίσως όλα να είναι εικασίες.
Στο ισόγειο του κτιρίου λειτουργούσε για πολλά χρόνια ένα από τα πιό γνωστά καφενεία της περιοχής. Το είχαν δύο αδελφια. Το καφενείο αυτό, μέχρι το 1967, το χρησιμοποιούσαν ως τόπο προεκλογικών συγκεντρώσεων οι υποψήφιοι της Ενωσης Κέντρου, ιδίως ο στρατηγός Παυσανίας Κατσώτας. Το αντίπαλο δέος, η ΕΡΕ, χρησιμοποιούσε σαν προεκλογικό κέντρο το καφενείο του Μιχαλολιάκου, ακριβώς απέναντι, Φραντζή και Λασσάνη. Η πυκνότητα των δύο συγκεντρώσεων αποτελούσε πάντα ασφαλές κριτήριο για το κατά που γέρνουν τα πράγματα. Στα νεώτερα χρόνια, ο επάνω όροφος είχε νοικιαστεί από το ΚΚΕ, για τις ανάγκες της κομματικής του οργάνωσης του Νέου Κόσμου.
Τη δεκαετία του 60, στο υπόγειο του κτιρίου, είχε εγκατασταθεί κάποιος μαραγκός, ονόματι Ανδρέας, (πολύ καλός τεχνίτης θυμάμαι) που το χρησιμοποιούσε για να λουστράρει τα έπιπλα που έφτιαχνε. Σ’ αυτό το υπόγειο λοιπόν, είχαν γυριστεί σκηνές κάποιας ελληνικής κωμωδίας της εποχής, με τον Αυλωνίτη και τον Μανέλη. Πιτσιρικάς τότε, είχα παρακολουθήσει τα γυρίσματα. Ακόμα θυμάμαι τις σκηνές. Σε κάποια απ’ αυτές, οι δύο δημοφιλέστατοι ηθοποιοί, προσπαθούσαν να περάσουν από μια πόρτα, όπου ο ένας παραχωρούσε τη θέση του στον άλλον, αλλά τελικά ξεκίναγαν ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα να φρακάρουν στην πόρτα και να σπρώχνονται. Εκείνο που μου έχει μείνει, είναι οτι αυτή τη σύντομη σκηνή, χρειάστηκε να την προβάρουν πολλές φορές και να την γυρίσουν άλλες τόσες. Χωρίς να θυμώσει και χωρίς να δυσανασχετίσει κανείς.
Κώστας Κορωναίος
Απρίλης 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου