2.5.12

Ο Ύμνος του Έκτου!





Αγαπητό Έκτο,



Πέρασα απ' τα θρανία σου την περίοδο 1968-1974. Έχω κάτι χρόνια τώρα που παίζω με την ιδέα να γράψω κάποιες αναμνήσεις μου για σένα και μαθαίνοντας τυχαία για τούτο δω το blog δράττομαι της ευκαιρίας. Από μια πρώτη ματιά που έριξα διέκρινα ένα χώρο που διέπεται από πολύ μεράκι, άφθονο συναίσθημα και μπόλικο ταλέντο και σκέφτομαι να βάλω κι εγώ μια ψηφίδα υποστήριξης στ' όμορφο οικοδόμημά που έχτισαν οι πρώην μαθητές σου για σένα. Το θεωρώ μάλιστα υποχρέωσή μου, κάτι σαν έναν ελάχιστο φόρο τιμής στην ανιδιοτελή σου προσπάθεια ν' ασχοληθείς με την παιδεία μου. Κάνω λοιπόν αρχή μ' έναν ύμνο που γράφτηκε αποκλειστικά για την αφεντιά σου:


 Ύμνος ΣΤ' Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών 

Στίχοι: άγνωστος 
Μουσική: στη μελωδία του «Ρουλαλά» 

Πίσω από τις φυλακές υπάρχει ένα σχολείο 
το Έκτο το Γυμνάσιο σωστό τρελοκομείο. 

Έχουμε μια φιλόλογο που απ’ την πολλή σοφία 
το δόλιο το συντακτικό το κάνει γεωμετρία. 

Έχουμε κι ένα φυσικό τον νέο Τορρικέλλι 
που παίρνει θειϊκό οξύ και βγάζει κοκκινέλι. 

Έχουμ’ ένα θρησκευτικό που απ’ την πολλή σοφία 
τα δώδεκα Ευαγγέλια τα βγάζει δεκατρία. 

Όποιος δεν έχει βάσανα και θέλει ν’ αποχτήσει 
στο Έκτο το Γυμνάσιο ας έρθει να φοιτήσει. 


Πρόκειται για μια εκδοχή που πρωτάκουσα απ' τον αείμνηστο παλιό συμμαθητή μου Δημήτρη "Μίμη" Δημητρόπουλο, κοινώς "Μπεκενμπάουερ" ή "ξιφομάχο", με τον οποίο μοιράστηκα κάποια περίοδο το θρανίο. (Δυστυχώς, απ' ότι διάβασα, φρόντισε να την "κάνει" νωρίς, προαισθανόμενος προφανώς τι έχω να του σούρω... κι έτσι δεν μπορούμε να υπολογίζουμε στην βοήθειά του για τυχόν διορθώσεις/συμπληρώσεις.) Του τον αφιερώνω εκ βάθους καρδίας με μια θερμή παράκληση στους εναπομείναντες ν' αναλάβουν το δύσκολο έργο της επανέκδοσης. 

Φιλικά 

Γαβριήλ Γαβριηλίδης (1974) 

ΥΓ. Βέβαια το blog φέρει τον τίτλο Class of 1972. Ας με συγχωρήσουν οι μεγαλύτεροι για την μικρή παρατυπία μου, αλλά το βρίσκω περιττό να προσθέσω ακόμη ένα ιστολόγιο στα υπάρχοντα.


------
Καλωσορίζουμε το «μικρό» συμμαθητή μας Γαβριήλ Γαβριηλίδη και του ευχόμαστε καλή διαμονή. Με μεγάλη μας χαρά να φιλοξενήσουμε κι άλλους «άστεγους» συμμαθητές μας. Θυμηθείτε ότι το ektoapofoitoi είναι στη διάθεση όλων και ότι θα πρέπει σιγά-σιγά να συμπληρώσουμε την Επετηρίδα του Έκτου

 ekto1972

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ "μεγάλοι" για τη φιλοξενία σας!

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Επιβεβαιώνω την διαχρονική αυθεντικότητα του ύμνου που τραγουδούσαμε σε ρυθμό εμβατηρίου
Ευ. Σπινθάκης 1970