12.5.12

Θὰ σᾶς περιμένω

Θὰ σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος- 
Δὲν ἔχω πιὰ τί ἄλλο νὰ πιστοποιήσω. 
Οἱ φύλακες κακεντρεχεῖς παραμονεύουν τὸ τέλος μου 
ἀνάμεσα σὲ θρυμματισμένα πουκάμισα καὶ λεγεῶνες. 
Θὰ περιμένω τὴ νύχτα σας ἀδιάφορος 
χαμογελώντας μὲ ψυχρότητα γιὰ τὶς ἔνδοξες μέρες. 

Πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο κῆπο σας 
πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο πρόσωπό σας 
ἐγὼ θὰ ξαφνιάζω τὰ πλήθη 
ὁ ἄνεμος δικός μου 
μάταιοι θόρυβοι καὶ τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες 
μάταιοι λόγοι. 

Μὴν ἀμελήσετε. 
Πάρτε μαζί σας νερό. 
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία. 

 Μιχάλης Κατσαρὸς (1919-1998) 

2 σχόλια:

ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ είπε...

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Ο ΝΕΚΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ Δ' ΑΡΚΟΖΙ

Στον Νίκο Εγγονόπουλο
...
Ο Ιωάννης Βενιαμίν δ' Αρκόζι που πέθανε -
"εν ζωή" - και αναστήθηκε μόλις νυχτώνει
κάθε βράδυ σφάζει τα κοπάδια του - γίδια βόδια και
πρόβατα πολλά - πνίγει όλα τα πουλιά του αδειάζει
τα ποτάμια του και πάνω στον κατάμαυρο σταυρό
που 'χει στημένο καταμεσίς στο δωμάτιό του
σταυρώνει την αγαπημένη του. Ύστερα κάθεται μπρος
στ' ανοιχτό παράθυρο καπνίζοντας την πίπα του
φτωχός και δακρυσμένος και σκέφτεται να 'χε
κι αυτός κοπάδια βόδια γίδια και πρόβατα πολλά
να 'χε ποτάμια με γρήγορα ολοκάθαρα νερά
να θαύμαζε κι αυτός το φτερούγισμα των πουλιών
να χαίρονταν κι αυτός τη ζεστή ανάσα της γυναίκας.

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ (1919-2005)
Απο τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1945-1971), εκδ. Κέδρος 1977

Σοφιστής είπε...

Η διαθήκη μου
Αντισταθείτε
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
(........)
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

Να είστε καλά να συνεχίζετε με ευαισθησία.