Ένα από τα καλύτερα πασχαλινά δώρα μάς έκανε ο μικρότερος αδελφός του συμμαθητή μας ιατρού Γιώργου Ανδρουλάκη, ο πολ. μηχανικός Νίκος Ανδρουλάκης (ΣΤ' Γυμνάσιο 1976), ο οποίος μαζί με τις ευχές του, μας έστειλε και κάποιες σπουδαίες φωτογραφίες. Ήδη δημοσιεύουμε την πρώτη η οποία πιστεύουμε ότι είναι αρκετά σπάνια γιατί είναι τραβηγμένη μέσα σε αίθουσα διδασκαλίας του Έκτου. Πιθανότατα να μην υπάρχει άλλη παρόμοια από εκείνη την εποχή. Ο Νίκος είναι στο κέντρο της φωτογραφίας με τα γυαλιά. Τους άλλους συμμαθητές του, δεν τους γνωρίζουμε.
Νίκο, ευχαριστούμε κι ανταποδίδουμε τις ευχές. Σύντομα θα αναρτήσουμε και τις υπόλοιπες φωτογραφίες οι οποίες έχουν πράγματι πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
ekto1972
1 σχόλιο:
Εκτός από τα ανέμελα νιάτα, στην εξαιρετική φωτογραφία παρατηρώ και τα εξής:
1. Το πορτόφυλλο εισόδου στη αίθουσα έχει πάνω του σταθερό φεγγίτη . Βρίσκεται δε σε τέτοιο ύψος ώστε εύκολα να μπορεί κάποιος να παρατηρεί τα δρώμενα στην αίθουσα ,διερχόμενος από τον εσωτερικό διάδρομο του Σχολείου. Στα σύγχρονα σχολειά μας αυτός ο φεγγίτης έχει προ πολλού καταργηθεί…
2. Υπάρχουν μεγάλα ξύλινα παράθυρα ανοιγόμενα στο εσωτερικό της αίθουσας για τον καλλίτερο αερισμό της. Στα σύγχρονα σχολειά μας τα παράθυρα έχουν αντικατασταθεί με φεγγίτες κατά κανόνα από αλουμίνιο συρόμενους …
3. Ένα “πασαμέντο” σε ύψος περίπου 1,20 μ. διατρέχει περιμετρικά την αίθουσα, προστατεύοντας τους τοίχους. Συνήθως από λαδομπογιά για να καθαρίζεται εύκολα …
Στη πόρτα πάνω διακρίνω ένα graffiti εποχής με τη λέξη «ΤΕΛΟΣ» να σηματοδοτεί κάποιο τέλος και ταυτόχρονα μια καινούργια αρχή…
Δημοσίευση σχολίου