Αφιερωμένο στο Γιώργο Πιστοφίδη (ΣΤ'Γυμνάσιο 1972), Χρόνη Κοϊμτσίδη (Γυμνάσιο Καλλιθέας 1969), Γρηγόρη Αζαριάδη (ΣΤ'Γυμνάσιο 1969) και Αθηνά Ταγίδου (Τορόντο).
Καλά Χριστούγεννα και εις Έτη Πολλά σε όλο το Έκτο! Ιδιαίτερες ευχές στους εορτάζοντες Χρήστο Ορσόπουλο, Μανώλη Πρατικάκη, Μανώλη Γιανναδάκη, Χρήστο Μαυρομάτη, καθώς και στο Θέμη Παπαϊωάννου που γιόρταζε προχθές.
Θα ήθελα να μεταφέρω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο συμμαθητή μας Γιώργο Ανδρουλάκη ο οποίος πραγματοποίησε επέμβαση στην σπονδυλική μου στήλη την περασμένη εβδομάδα.
Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν για την ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα που μου έδειξε, από εμένα και την οικογένεια μου.
Γιώργος
Ο Γιώργος εκτός από συμμαθητής και φίλος είναι ένας αξιέπαινος επιστήμονας αλλά πάνω απ' όλα ένας εξαίρετος άνθρωπος.
Καλές γιορτές σε όλους!
Μανώλης Πρατικάκης
------
Αδέρφια, αυτή είναι μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της Τάξης μας! Μανώλη, σιδερένιος, να χαίρεσαι παιδιά κι εγγόνια και Χρόνια Πολλά και για τη γιορτή σου μεθαύριο. Γιώργο, για άλλη μια φορά ανέδειξες τις βαθύτερες αξίες της γενιάς μας κι έκανες πράξη τα πιστεύω σου, όπως κάνεις πάντα. Η πραγματική φιλία άλλωστε είναι αυτή που αναδεικνύεται μέσα από την ίδια ζωή. Να ΄σαι πάντα καλά, γερός και δυνατός και να μας κάνεις καλά όταν χρειάζεται. Είμαστε πολύ περήφανοι και για τους δυο σας και σας ευχαριστούμε για αυτή την όμορφη και συγκινητική Χριστουγεννιάτικη Ιστορία.
Σε μια άλλη πρόσκληση, για μια άλλη παρουσίαση της Χαρακτικής, σας προσκαλούμε! Δεν έχει σημασία, αν φυσικά δεν είναι δυνατόν να έρθετε. Σημασία έχει η ετοιμότητα και η ανταποκρισιμότητα μας, σε τέτοιους είδους προσκλήσεις και η παρουσία μας εκεί, μακρυά από τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Ήταν περίπου οκτώ παρά είκοσι το πρωί, όταν το τηλέφωνο του Κου Α., φίλου του Κου Θ., χτύπησε. Όταν Ο Κος Α. είδε στην οθόνη του, τα στοιχεία του Κου Θ., ανησύχησε ξέροντας ότι ο φίλος του ποτέ δεν θα ενοχλούσε σε ακατάλληλη ώρα. Σήκωσε βιαστικά το ακουστικό και άκουσε τον Κο Θ. να λέει:
- Φίλε μου με συγχωρείς για την ακατάλληλη ώρα, αλλά πρέπει να σου πω ότι μόλις πριν λίγο, ...είμαι θύμα ληστείας.
Ο ενεστώτας χρόνος στη φωνή του Κου Θ., δημιούργησε μία στιγμιαία αμηχανία στον Κο Α. που γεμάτος αγωνία για την κατάσταση του φίλου του, ρώτησε:
- Μα, εννοείς ότι οι ληστές είναι εκεί αυτή τη στιγμή;
- Ακριβώς αυτό εννοώ, απάντησε ο Κος Θ., ενώ ο Κος Α. είχε μείνει έκπληκτος από την ολύμπια ψυχραιμία του φίλου του.
Οι απόφοιτοι του έτους 1969 του ΣΤ' Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών σας προσκαλούν να παρακολουθήσετε την παράσταση του θεατρικού έργου του Μάριου Ποντίκα «Η Πανοραμική Θέα Μιας Νυχτερινής Εργασίας» το Σάββατο 8 και την Κυριακή, 9 Δεκεμβρίου 2012, στις 8:00 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΣΤ' Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών, Ζεύξιδος και Πυθέου. Γενική είσοδος 5,00 €. Τα έσοδα της παράστασης θα δοθούν για την ενίσχυση αναξιοπαθούντων συμμαθητών μας.
Ο «Καλός Σαμαρείτης» είναι σύλλογος για την προστασία, τη φροντίδα και την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ικανότητες και αγωνίζεται σχεδόν αποκλειστικά με δικές του δυνάμεις για την καλύτερη διαβίωσή τους. Λειτουργεί από το 1978 και προσφέρει τις υπηρεσίες του στα παιδιά του συλλόγου εφ’ όρου ζωής! Εδρεύει στην Αργυρούπολη σε κτίριο που ανεγέρθηκε επί δημαρχίας Γιάννη Τσαρπαλή(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972) και φιλοξενεί περίπου 35 άτομα, ενώ έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει άλλα 20.
Όπως γνωρίζετε το ekto1972 νιώθει ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοια ζητήματα και παρέχει ευχαρίστως το μικρό του βήμα επικοινωνίας στην πολύ αξιέπαινη αυτή προσπάθεια. Σε καιρούς δύσκολους, σε καιρούς σκληρούς, ας στηρίξουμε τους ανθρώπους του συλλόγου, τους γονείς και τις οικογένειές τους, στο βαθμό που μπορούμε:
Αρ. Λογ. Εμπορικής Τράπεζας 44248549
Αρ. Λογ. Εθνικής Τράπεζας 086/29000-19
Στο παρακάτω link, θα δείτε ένα video με τον κύριο Ζαχαρία Πρατσίνη, αντιπρόεδρο και διευθυντή του συλλόγου, να μιλά για τα τις ιδιαιτερότητες των παιδιών του κέντρου αλλά και τα κριτήρια με τα οποία ένα άτομο με αναπηρία μπορεί να ενταχθεί στο σύλλογο. Επίσης την κα Έλενα Γιαννάκη, κοινωνική λειτουργό του κέντρου, να αναφέρεται στο βασικό στάδιο της αποδοχής του ατόμου με αναπηρία τόσο από το οικογενειακό περιβάλλον όσο και από την κοινωνία.
Από σήμερα το blog αλλάζει όνομα και από «ekto1972», θα λέγεται «Kωστελekto1972»! Δεν προλάβαμε καλά-καλά να αφομοιώσουμε την προηγούμενη καταπληκτική παρουσίαση ενός βιβλίου «με τη ματιά του αρχιτέκτονα» που έγινε από το συμμαθητή μας Δημήτρη Κωστελέτο(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972) και να 'σου μια νέα πρόσκληση με ομιλητή το Δημήτρη, αυτή τη φορά από το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών.
Με βάση το βιβλίο του Δημοσθένη Δαββέτα «Σφαίρες στις Σελίδες», ο συγγραφέας και ο Δημήτρης Κωστελέτος (ΣΤ' Γυμνάσιο 1972) θα μιλήσουν πάνω σε θέματα που ανακύπτουν
από την ανάγνωση των διηγημάτων του, στο βιβλιοκαφέ Έναστρον, αυτό το Σάββατο 24/11/2012, 6:30 μ.μ. Η συζήτηση θα υποστηριχθεί από προβολή διαφανειών και αποσπάσματα από τα διηγήματα. Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό. Είσοδος ελεύθερη.
«Και την Ιστορία την π... έτσι τη γράφουνε. Και οι αστοί και οι κομμουνιστές: οριζόντια, ισόπεδη. Μιλάνε για λαούς, μιλάνε για μάζες. Κανένας απ' αυτούς δεν μπόρεσε ποτέ να νοιώσει την ένταση, το πάθος, την κορύφωση και την πτώση κόσμων ολόκληρων, σ' ένα μοναχά εικοσιτετράωρο από τη ζωή του επαναστάτη. Ξέρουν γράμματα, διαβάζουν, γράφουν και δεν καταλαβαίνουν ποτέ πως ο κάθε άνθρωπος είναι ένας κόσμος ολόκληρος, είναι μια ολόκληρη ιστορία. Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ξαναποκτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την Ιστορία κάθετα. Όχι για λαούς και για μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μαστρο-Στέφανο. Τότε μοναχά οι άνθρωποι θα ξέρουν τι κοστίζει η Ιστορία, τι κοστίζει η συμμετοχή, τι θα πει η φράση «εκατό χιλιάδες νεκροί» ή «βασανίζεται ένας άνθρωπος σε κάποια Ασφάλεια». Τότε οι άνθρωποι θα ξέρουν τι θα πει φυλακή, τι σημαίνουν τα πολιτικά λάθη».
Επιτέλους μια χαρμόσυνη είδηση! Προχθές 12 Νοεμβρίου 2012, γεννήθηκε η δεύτερη εγγόνα του Κώστα Δανιά, ένα πανέμορφο, τρίκιλο και υγιές κοριτσάκι
η Φαντούλα!
Ευχόμαστε σε γονείς και παππούδες να τους ζήσει και στη Φαντούλα καθώς και στη μεγαλύτερη αδελφή της Όλγα, να έχουν πάντα Υγεία και να μεγαλώσουν με χαμόγελο σε έναν κόσμο καλύτερο, ειρηνικό και δίκαιο.
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
Παρασκευή το βράδυ στης εννιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
Παρασκευή το βράδυ του φονιά
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν φονικό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και τρόμο
θερίζει την αυγή θανατικό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει κρυφή πληγή κοντά στον ώμο
σημάδι μυστικό από το κακό
πως ξέφυγε απ' ανθρώπους κι από νόμο
Την Παρασκευή 9/11 γίνεται η επίσημη παρουσίαση του αστυνομικού μυθιστορήματος του Γρηγόρη Αζαριάδη (ΣΤ' Γυμνάσιο 1969)Παλιοί Λογαριασμοί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.
Η παρουσίαση θα γίνει από τον ποιητή Κώστα Καναβούρη και τον Καθηγητή του ΕΜΠ Γιώργο Καμπουράκη (ΣΤ' Γυμνάσιο 1969).
Το Παλιοί Λογαριασμοί είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Γρηγόρη Αζαριάδη, ενώ στο παρελθόν έχει μεταφράσει τα Η μακριά κοιλάδατου John Steinbeck (εκδόσεις Γράμματα) και Ο Μαρξισμός και η λογοτεχνική κριτική του Terry Eagleton (εκδόσεις Ύψιλον).
To δικτατορικό καθεστώς που επιβλήθηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο τη νύκτα της 4ης Αυγούστου 1936, με εκτελεστικό του όργανο «τον πιστό του υπηρέτη» και αποτυχημένο πολιτικό Ιωάννη Μεταξά, δεν είναι φασιστικό, και ας επιχειρεί από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του να μοιάσει με τέτοιο.
Είναι ένα τυπικό αστυνομικό «κράτος εκτάκτου ανάγκης», που λόγω του επερχόμενου παγκόσμιου πολέμου, το έχει ανάγκη για λόγους στρατηγικούς η Μεγάλη Βρετανία στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ένα αυταρχικό καθεστώς το οποίο συνενώνει κάτω από το στέμμα, που εκφράζει ανοικτά τα βρετανικά συμφέροντα, το παλιό γερμανόφιλο πολιτικό-οικονομικό προσωπικό που συμβολίζει ο Μεταξάς και εξουδετερώνει με αυτό τον τρόπο την αυξανόμενη επικίνδυνα μετά την οικονομική κρίση γερμανική διείσδυση στη χώρα. Ένα καθεστώς στο οποίο το κυρίαρχο καπιταλιστικό σύστημα όχι απλά παραμένει αλώβητο, αλλά στηρίζεται με κάθε μέσο, ακόμη και με την ύπαρξη για πρώτη φορά Αστικού Κώδικα. Ενώ αναστέλλει το Σύνταγμα και τις κατοχυρωμένες Ελευθερίες, παίρνει αμέσως με την επιβολή του ευνοϊκά μέτρα υπέρ των ξένων ομολογιούχων των παλιών δανείων, κυρίως των Βρετανών, που είχε παγώσει η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου.
Πρέπει να είναι το όνομα με τα πιο πολλά υποκοριστικά. Μετρείστε: Δημήτριος, Δημήτρης, Δημητράκης, Δημητρός, Ντίμης, Ντιμάκος, Ντιμάκης, Ντιμούλης, Μίμης, Μιμάκος, Μιμάκης, Μίμαρος, Τζίμης, Τζιμάρας, Τζιμάκος, Τζιμάκης, Μήτσος, Μητσάρας, Μήτσαρος, Μητσάκος, Μητσάκης και καμιά φορά Άκης. Προτιμούμε βέβαια το Δημήτρης. Αυτό το Δ μπροστά που θυμίζει ισοσκελές τρίγωνο, δείχνει σταθερότητα, δύναμη, εμπιστοσύνη, φιλία. Στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα πιο πολλά από τα παιδιά του Έκτου.
Χρόνια Πολλά σε όλους τους Δημήτρηδες και Δημητρούλες,
Έκτου, Δωδέκατου και περιχώρων. Στην Επετηρίδα του Έκτου, θα βρείτε ανάμεσα σε άλλους και τους: Οικονομόπουλο, Αδαμόπουλο, Αργυρό, Βρεττό, Δορλή, Ζημχερή, Ιωαννίδη, Κουτρούμπα, Κουτσογεωργόπουλο, Κυριακίδη, Κωνσταντόπουλο, Κωστελέτο, Μαργαρίτη, Νιάρχο, Παπαγεωργίου, Πορίχη, Ριγινιώτη, Σεφερλή, Αναργύρου, Ζεβόλη, Μητροκώτσα, Σακλαμάκη. Χρόνια Πολλά σε όλους!
Χρόνια Πολλά επίσης στη Δήμητρα Αλαμπάνου, στη Δήμητρα Σημιτάκου, στο Δημήτρη Πανά, στο Δημήτρη Λύρα και στο Μίμη Ανδρουλάκη.
Να κι ένα από τα καλύτερα έργα που γράφτηκαν από έναν Δημήτρη, για το θέατρο:
Το ekto1972™ σας παρουσιάζει κατ' αποκλειστικότητα, τη νέα υπερπαραγωγή της μικρής οθόνης «Ahtapot», που θα αρχίσει να προβάλλεται πολύ σύντομα σε πάρα πολλές χώρες και φυσικά και στην Ελλάδα. Πρωταγωνιστούν ο ζεν πρεμιέ της Ανατολικής Μεσογείου, παλιός συμμαθητής μας, Γιαν Τσαρπ Αλή Πασάς και η ελληνικής καταγωγής σύζυγός του, Ντμτρ Τσαρπ Αλή Χανούμ. Το σενάριο είναι στο πνεύμα της ελληνοτουρκικής φιλίας και αφορμή για το γράψιμό του υπήρξε ένα Χταπόδι που ξεκίνησε από τα παράλια της Μ.Ασίας, διέσχισε το Αιγαίο και κατέληξε σε ψησταριά στο Γύθειο Λακωνίας. Τα γυρίσματα έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα και το Γύθειο και αυτή τη στιγμή το σίριαλ βρίσκεται στη φάση του τελικού μοντάζ.
Θα επανέλθουμε με νεότερες ειδήσεις και αποκλειστικές φωτογραφίες από τα γυρίσματα.
ekto1972™
Πάντα πρωτοπόρο για τη δική σας έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση!
Ο εγγονός του Θόδωρου Τσακνάκη, Θοδωρής ο Νεότερος, στα χέρια της μαμάς Αθηνάς.
Αργούμε αλλά δεν ξεχνούμε. Παρουσιάζουμε το δεύτερο μέρος της μεγαλειώδους Τελευταίας Παρασκευής του Σεπτέμβρη 2012. Ο έτερος εκ των δυο μεγάλων φωτορεπόρτερ του ekto1972 που ήταν εντεταλμένος για την κάλυψη του κορυφαίου φετινού γεγονότος, όχι μόνο ξεπέρασε κάθε προσδοκία ειδησεογραφικής πληρότητας, αλλά επιφύλαξε για όλη την Τάξη μια μεγάλη έκπληξη:
"A country that doesn't give 25-year-olds a path to the future is a country that has no future."
Ο Michael Ignatieff είναι Καναδός συγγραφέας, ακαδημαϊκός και πρώην πολιτικός. Επικεφαλής των Liberals (κεντρώο κόμμα), ήταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Καναδικού Κοινοβουλίου από το 2008 έως το 2011. Σήμερα διδάσκει Ιστορία στο Harvard και στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.
Οι κ.κ. σύνεδροι (από αριστερά): Πετρόπουλος, Κουτσοποδιώτης, Λάγιος, Κακαβάς(71), Γιανναδάκης, Ματινόπουλος, Κορωναίος, Πολίτης(71), ο μικρός Νταλαχάνης, ΚΥΡΓΙΟΣ, Γεωργακόπουλος, Τζανόγλου και (επιτέλους) Φλεμετάκης! Πίσω από το φακό ο κ. Αλούπης, παρών σχεδόν σε όλες τις άλλες φωτογραφίες.
Αργήσαμε λίγο για το φωτορεπορτάζ της Τελευταίας Παρασκευής του Σεπτέμβρη, αλλά το καλό το πράγμα θέλει το χρόνο του. Η φετινή συνάντηση λοιπόν είχε και πάλι μεγάλη επιτυχία. Κι αυτό διότι για άλλη μια φορά είχε το γνωστό παλμό αλά seventy-two, είχε τηλεφωνήματα από το εξωτερικό, είχε συμμετοχή 71άρηδων για πρώτη φορά, είχε τη γνωστή εγκράτεια που δείχνει η Τάξη μας στους μεζέδες, είχε επισκέπτη «έκπληξη» και τι δεν είχε! Επίσης είχε παρόντες 2 σπουδαίους φωτοreporters. Σήμερα δημοσιεύουμε το πρώτο μέρος με τη κοπιαστική δουλειά του πρώτου και σε λίγες μέρες ακολουθεί το δεύτερο, το οποίο περιλαμβάνει φωτογραφίες και του επισκέπτη «έκπληξη». Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά και όλοι παρόντες!
Άκου τι θυμήθηκε τώρα ο Δήμαρχος:
«...o Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ήταν δικαστής του Αρείου Πάγου στην αρχαία Αθήνα, ο οποίος μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό μετά το κήρυγμα του Απόστολου Παύλου.
Από αριστερά, Θανάσης Βανικιώτης, Σωτ.Ροδόπουλος (με τα γυαλιά μυωπίας του Κώστα για συμπαράσταση) και Κώστας Σακελλίου, το 1971. Στο βάθος διακρίνεται ο λόφος του Φιλοπάππου πριν αποκλείσουν τη θέα του οι νεώτερες πολυκατοικίες της γειτονιάς.
του Σωτήρη Ροδόπουλου
ΣΤ' Γυμνάσιο 1972
Διαβάζω στα αθλητικά ρεπορτάζ ότι ο Ιστορικός είχε να κάνει παρόμοια καλή πορεία τις πέντε πρώτες αγωνιστικές ενός πρωταθλήματος, από τη σεζόν 1970-71, όταν και είχε τερματίσει τελικά δεύτερος. Και τότε, όπως και τώρα, είχε στις αρχές 4 νίκες και μια ήττα. Μάλιστα εκείνη η ήττα, το φθινόπωρο του '70, είχε γίνει από τον Ολυμπιακό στο Στάδιο Καραϊσκάκη κι έχει ιστορική αξία για δυο συμμαθητές μας: τον Κωστάκη το Σακελλίου, το «Γίγαντα» της Τάξης μας και τον γράφοντα. Ιδιαίτερα δε για το δεύτερο.
Δυστυχώς "έφυγε" άλλος ένας παλιός Νεοκοσμίτης. Η κηδεία του Μιχάλη Λαδά που είχε για χρόνια το γνωστό καφενείο στο "περιβολάκι" και ήταν πατέρας των συμμαθητών μας Γιάννη (1970) και Δημήτρη (1971), γίνεται την Τετάρτη 26/9, στο νεκροταφείο της Δάφνης, στις 5 μ.μ.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος.
Όπως μαθαίνουμε από το Κυνόσαργες, στις φετινές εισαγωγικές εξετάσεις πέρασαν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, ούτε λίγο, ούτε πολύ, 66 παιδιά του σημερινού Έκτου! Εξήντα-έξι αγόρια και κορίτσια, συνέχισαν την παράδοση των μεγάλων επιτυχιών του πιο τρομερού σχολείου της Αθήνας. Είναι φανερό ότι είναι πια στο DNA του Έκτου, να βγάζει αποφοίτους που διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στους περισσότερους τομείς της ελληνικής κοινωνίας.
Θερμά Συγχαρητήρια από όλους μας, τόσο στα παιδιά, όσο και στους καθηγητές τους!
Ο Τάκης Τσαρπαλής είναι κιόλας ένας λεβέντης 26 χρονών! Του ευχόμαστε να τα εκατοστήσει και να τον χαίρονται οι γονείς του και η αδελφούλα του. Υγεία, καλή πρόοδο και καλή επιτυχία σε ό,τι θέλει να κάνει στη ζωή του!
Δήμαρχε, από όλο το Έκτο, πολλές ευχές και να τον χαίρεστε.
"Ραντεβού τον Σεπτέμβριο" έγραφαν οι χειμερινοί κινηματογράφοι στις προθήκες τους, αφήνοντας υποσχέσεις για μια νέα, καλύτερη κινηματογραφική σαιζόν. Εδώ είμαστε λοιπόν και πάλι. Ο Σεπτέμβρης έφτασε, ο καιρός δροσίζει, η μέρα μικραίνει, τα σχολεία ανοίγουν και "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του", όπως μας λέγαν οι γονείς μας, με αρκετή δόση κακεντρέχειας, βλέποντάς μας να ζοριζόμαστε καθώς η ώρα του Grand Opening πλησίαζε και πάλι.
Την Τρίτη, λοιπόν 11 Σεπτεμβρίου 2012, θα πραγματοποιηθεί ο αγιασμός σε όλα τα σχολεία για τη νέα σχολική χρονιά 2012-2013 (κι από Τετάρτη απεργίες...).
Όσοι έχετε εγγόνια, ετοιμαστείτε. Ήρθε η ώρα σας και πάλι. Γιατί ποιος άλλος θα πάει τα παιδιά στο σχολείο; Γι αυτό είναι οι παππούδες κι οι γιαγιάδες. Τέρμα η θερινή ραστώνη, τα τσιλιμπουρδίσματα στη θάλασσα, το ψαροντούφεκο κι οι πετονιές, οι φωτογραφίες με τις ψαριές στο facebook. Και μη ξεχνάτε, έχετε και τα ψώνια να κάνετε, τσάντες, τετράδια, μολύβια, κραγιόν, στυλό (ε, ρε Τζάμπο που σας χρειάζεται!!!).
Μέχρι τότε, έχουμε ακόμα λίγες μέρες. Προλαβαίνουμε να πάμε και σε κανένα σινεμαδάκι, άλλωστε οι κινηματογράφοι δεν περιμένουν πια τον Σεπτέμβρη για ν’ ανοίξουν. Οι ταινίες που παίζονται αυτή τη βδομάδα, όχι τίποτα σπουδαίο, ίσα να περνάει η ώρα ευχάριστα...
Καλό φθινόπωρο λοιπόν. Με ακόμα περισσότερο σφιγμένο το ζωνάρι, αλλά είμαστε ακόμα ζωντανοί. Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη...
Σαν κι εκείνη την παλιά ταινία του Κώστα Φέρρη "Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο", ζούμε πια κι εμείς μέσα στο δικό μας το έργο, με τα δυο φετινά αυγουστιάτικα φεγγάρια. Ο Αύγουστος τελειώνει και μαζί ένα ακόμη καλοκαίρι. "Μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν", άλλος εντός, άλλος εκτός, θα αρχίσουμε σε λίγο να μαζευόμαστε. Κάποιοι πρόλαβαν να δουν το ένα φεγγάρι εδώ, το άλλο θα το δουν εκεί. Ίσως τελικά για όλα όσα συμβαίνουν, να φταίνε μόνο τα φεγγάρια, "μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες, μπλέκουν οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές". Ίσως πάλι, όχι. Θα κρατήσουμε τις μνήμες μας και τις αύρες όλων των Αυγούστων που ζήσαμε. Όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία. Αφήστε τους να λένε. Εμείς ξέρουμε. Και για αυτό σιωπούμε. "Νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή" αλλά όχι τον Αύγουστο. Ο Αύγουστος παραμένει μέσα μας αθεράπευτα ερωτευμένος. Όπως όφειλε άλλωστε να είναι όποιος αγάπησε πάνω απ' όλα τη ζωή. "Μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν";
ekto1972
"Ίσως φταίνε τα φεγγάρια". Τους αριστουργηματικούς στίχους του Τάσου Σαμαρτζή έντυσε μουσικά ο Νότης Μαυρουδής που έχει μπολιαστεί κι αυτός από το Έκτο της Φαλήρου, και πρωτοτραγούδησε η Ελένη Βιτάλη.
«Να περπατάς πάνω στην άμμο και τα βότσαλα, νωρίς το πρωί...διώχνει το άγχος και κάνει καλό...» μου είπαν ειδικοί και ομοιοπαθείς και άλλοι απελπισμένοι. Το ακολούθησα, και μια μέρα ο ήλιος μου γυάλισε μπροστά μου κάποια μικρά γυαλάκια, άσπρα, πράσινα και σπανιότερα καφετιά ή μπλε...Βρήκα σκοπό για τις πρωινές μου βόλτες. Με οδηγούσε ο ήλιος, που υπό τη γωνία που έριχνε το φως του, λαμπύριζε τα μικρά γυαλάκια, σμιλεμένα από τη θάλασσα και το κύμα, τα λευκά λίγο θαμπά σχεδόν γαλακτερά, τα πράσινα διάφανα, τα μπλε πανέμορφα...Τα μάζευα και τα έδινα στις κόρες που στόλιζαν μ’ αυτά καθρέπτες ή έφτιαχναν μαγικά γιορντάνια...
Ένα πρωινό, μου ήρθε ξαφνικά η ιδέα, σχεδόν η βεβαιότητα, ότι ήδη από την άλλη όχθη, μάζευα τα γυαλάκια – κομματάκια εκείνου του γυάλινου μπουκαλιού που, πριν από πολλά χρόνια στην αρχή της νιότης μας, είχαμε ρίξει στη θάλασσα σαν ναυαγοί, σαν απελπισμένοι ή απλώς ....για πλάκα!! Τι να ’γινε άραγε εκείνο το χαρτί μέσα στο μπουκάλι με το μήνυμά μας; Βράχηκε και καταστράφηκε; Το βρήκε κάποιος και γέλαγε για καιρό; Το έφαγαν τα ψάρια; Ξεβράστηκε κάπου μακρυά που δεν καταλάβαιναν τη γλώσσα; Εγώ πάντως κάθε πρωί μαζεύω όσα γυαλάκια βρίσκω, τα δίνω στις κόρες κι’ αυτές στολίζουν καθρέπτες και φτιάχνουν μαγικά γιορντάνια...
Από 20/7 έως 30/8/2012, η Γκαλερί Xotaris υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Πολιτισμού «Παναγιώτης Γιαννάκος», φιλοξενεί 4 καλλιτέχνες από το Βορρά. Τρεις καθηγητές του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τους Μανόλη Γιανναδάκη, Γιώργο Κατσάγγελο, Γιώργο Τσακίρη και τον Νίκο Τερζή από ακόμη πιο μακριά, τη Σουηδία, έρχονται στο Νότο, στην Κρήτη, στις Αρχάνες και παρουσιάζουν έργα τους, στην έκθεση με τον τίτλο «Σχέδιο - χάραξη- φωτοχάραξη».
"...Ο Μανόλης Γιανναδάκης(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972), με καταγωγή από το Βραχάσι Λασιθίου, ζει και εργάζεται στη Θεσ/νίκη από το 1985.
Τα έργα του, ως εγχάρακτα ιδεογραφήματα, αποδίδουν συμβολικά, τη φύση και το χρόνο. Είναι μια ενότητα από το σύνολο του χαρακτικού του έργου.
Η φύση με το φυτικό κόσμο, έχει ως επίκεντρο, το Δέντρο: το δέντρο της ζωής, όπου με το σχέδιο των ριζών, κορμών, κλαδιών και φύλλων, αποτυπώνεται η ουσία της ανάπτυξης, ενός αξονικού κέντρου, που όλοι οι πολιτισμοί λάτρευσαν, χάραξαν και το κατέγραψαν συμβολικά.
Ο χρόνος, ως χρόνος ζωής αποδίδεται συμβολικά και προσδιορίζεται οπτικά, υπό την έννοια της μορφής της κλεψύδρας, όπου στη λειτουργία της προσδιορίζεται μια ατέρμονη χρονική αντιστροφή..."
Κάποτε, όχι και τόσο παλιά, η Αριστερά διεκδικούσε την ηγεμονία του πνευματικού κόσμου. Για τον χωροφύλακα της χούντας η λέξη «διανοούμενος» ήταν ταυτισμένος με τη λέξη «αριστερός». Και όχι μόνον. Οσοι διατελέσαμε έφηβοι στην «ηρωική» εκείνη εποχή δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι ο Σεφέρης ή ο Ελύτης, που μας έμαθαν το λεξιλόγιο του έρωτα, ήταν κάτι άλλο. Στο κάτω κάτω, τους είχε μελοποιήσει ο Θεοδωράκης. Τον Χατζιδάκι που μας άρεσε τον αντιμετωπίζαμε ως εκκεντρικό, οπότε και τον εξαιρούσαμε από τον κανόνα. Στα λιγότερο ηρωικά χρόνια της πρώτης μεταπολίτευσης, που τα περάσαμε τραγουδώντας τον ηρωισμό της αντίστασης, ο Ρίτσος είχε πάρει θέση στα προεκλογικά μπαλκόνια του ΚΚΕ κι εμείς διαβάζαμε τους αιρετικούς, τον Τσίρκα και τον Αλεξάνδρου. Πιστεύαμε τότε πως ο άθλιος τρόπος με τον οποίον τους είχε συμπεριφερθεί η πολιτική ηγεσία της Αριστεράς ήταν μια απλή παρεκτροπή, ένα σπυράκι. Ο,τι και να 'ναι, ακόμη κι ο καλόγερος που σε πονάει, κάποια στιγμή περνάει. Κι ύστερα ήρθαν τα ωραία χρόνια της ευμάρειας. Τη βλέπαμε να περιφέρεται γύρω μας, με άνεση νεόπλουτου Ζορμπά, με το ακομπλεξάριστο χαμόγελο του επιτυχημένου και λουφάζαμε. Ο διανοούμενος μετονομάστηκε σε κουλτουριάρη, ένα γκρινιάρικο, κατά προτίμηση κακοντυμένο πλάσμα που δεν καταλαβαίνεις τι σου λέει - «πανάθεμά με αν κατάλαβε κι ο ίδιος». Δεν ήταν καιροί για σκέψη. Ο λαός, ο αγνός και βασανισμένος λαός, αυτός που έδωσε τόσους αγώνες για τη δημοκρατία, μπορούσε τώρα να χαίρεται τους καρπούς των κόπων του. Είχε το τεκμήριο της λαϊκής ετυμηγορίας που είχε κατακτήσει το δικαίωμα να οδηγεί 4Χ4 και να χτίζει μεζονέτες. Οι «άλλοι», αυτοί που βρίσκονταν από την άλλη πλευρά του ρήγματος, οι της «επαράτου Δεξιάς», συνέχιζαν να κάνουν αυτό που ήξεραν, να βγάζουν χρήμα. Τώρα έπρεπε να δείξουμε κι εμείς οι υπόλοιποι πως ξέρουμε τη δουλειά καλύτερα από αυτούς, γιατί εμείς έχουμε την ιστορία με το μέρος μας.
Το τέλειωμα του φετινού Ιούνη σηματοδότησε 40 χρόνια από τότε
που κατεβήκαμε για τελευταία φορά, όλοι μαζί, τη μεγάλη σκάλα του Έκτου από τη
μεριά της οδού Ζεύξιδος και βγήκαμε στη ζωή. Ήταν τότε που πάρθηκαν οι μεγάλες
αποφάσεις και χώρισαν οριστικά οι δρόμοι μας. Μερικοί είχαν σχεδιάσει
καιρό, ίσως και χρόνια πριν, τι θα γινόταν. Έτσι οι τελευταίοι μήνες στο Έκτο είχαν
για αυτούς καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα: «Να πάρουμε το χαρτί και να την κάνουμε
τρέχοντας». Άλλοι προετοιμαζόντουσαν εντατικά, έως και με τάσεις λιποθυμίας, για
τις ανώτατες σχολές. Μερικοί απλά περίμεναν να περάσει ο καιρός και «ό,τι ήθελε
προκύψει», με την κλήση στο στρατό να καιροφυλακτεί στη γωνία. Λίγοι άτυχοι έπρεπε
να κάτσουν λίγο παραπάνω και να δώσουν τα μαθήματα που έχασαν, τον επόμενο Σεπτέμβριο
ή και να επαναλάβουν τη χρονιά. Catastrophe!
Αυτή η Έκτη Κλασικού του 1972, δεν ήταν Τάξη. Ήταν καλειδοσκόπιο
σκέψης. Ήταν κιβωτός καινοτομίας. Ήταν θεριό ανήμερο. Άλλοι εκδηλώθηκαν αμέσως,
άλλοι μετά, άλλοι τώρα. Ευαισθησίες, όνειρα, σκέψεις. Να τι έκρυβε μέσα του ο άνθρωπος
που διοίκησε τμήματα, κυνήγησε κακοποιούς, συνέλαβε δικτάτορες. Που κινδύνεψε πολλές
φορές ακόμη και την ίδια του τη ζωή, γιατί στη δική μας γενιά η έννοια «καθήκον»
ήταν πάνω από την προσωπική μας ασφάλεια. Που υπερασπίστηκε τη Δημοκρατία σε
καιρούς δύσκολους, χωρίς ποτέ να το καυχηθεί και χωρίς ποτέ να το κάνει γνωστό.
Που είναι 46 χρόνια τώρα, σύμβουλος, φίλος κι αδελφός.
Αγαπημένοι Συμμαθητές και Φίλοι,
Μια κατάθεση ψυχής με ακουαρέλες και λάδια από τον Οδυσσέα
Κουτσοποδιώτη(ΣΤ' Γυμνάσιο 1972), Στρατηγό ε.α. της ΕΛΑΣ. Τον Οδυσσέα του Ξυνού, τον Οδυσσέα του Έκτου, το δικό μας Οδυσσέα.
Στη χώρα του Κου Θ. ήταν γνωστό ότι εδώ και πολλά χρόνια εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση δύο μεγάλα κόμματα. Τα άλλα είχαν συνηθίσει να παίζουν παραδοσιακά τον ρόλο της αντιπολίτευσης.
Κάποτε όμως αυτό άλλαξε και τα κόμματα έπρεπε να συνεργαστούν για να γίνει κυβέρνηση. Άρχισε τότε κάθε κόμμα να κατηγορεί τα υπόλοιπα ότι δεν θέλουν να συμμετάσχουν στις ευθύνες, με αποτέλεσμα να έχουμε συνεχώς εκλογές που κόστιζαν πολλά λεφτά που δεν περίσσευαν.
Μετά από πολλές συζητήσεις που οι πιο πολλές έγιναν στην τηλεόραση, κάποια κόμματα κατάφεραν να συμφωνήσουν και η χώρα απέκτησε κυβέρνηση.
Η εικόνα μετά από αυτήν την εξέλιξη ήταν η εξής:
Κυβέρνηση: ένα συντηρητικό κόμμα, ένα σοσιαλδημοκρατικό κι ένα αριστερό.
Αντιπολίτευση: ένα παλαιοκομμουνιστικό κόμμα, ένα νεο- κομμουνιστικό, ένα εθνικιστικό κι ένα φασιστικό.
Όταν ο Κος Θ. πληροφορήθηκε αυτήν την εξέλιξη είπε:
Με τις εκλογές δίνεται συχνά η ευκαιρία να συναντήσουμε συμμαθητές μας που ζουν μακριά και που έρχονται στην Αθήνα για να ψηφίσουν. Όπως έγινε με τον Οδυσσέα και το Μανόλη που συναντήθηκαν τυχαία έξω από το σταθμό του Μετρό, στου Μακρυγιάννη και θυμήθηκαν για λίγο τα παλιά. Ο φωτογραφικός φακός του ekto1972 πάντα πρωτοπόροι™ ήταν και πάλι παρών σε ένα ακόμη ιστορικό ektoγεγονός.
vorrei cogliere questa occasione per presentarmi. Il mio nome è Sandra e sono la responsabile di iSEOonline
Lavoro al fianco di numerosi siti internet. Gestisco il loro SEO in base alle particolarità dei maggiori motori di ricerca on line, tra cui Google, Bing e Yahoo.
Lavorando al sito web di uno dei miei partner lavorativi, ho incrociato ekto1972.blogspot.com Sono convinta di poter esserle utile per incrementare il traffico, la visibilità e il Page Rank del suo sito.
Se interessato, sarei più che felice di elaborare meglio i dettagli della mia proposta di assistenza.
------
Δεν αντέχουμε άλλο. Έχουν σπάσει το νεύρα μας. Κάθε μέρα το mailbox του ekto1972 (πάντα πρωτοπόρο™), κατακλύζεται με προτάσεις συνεργασίας από διεθνείς οίκους! Αυτή είναι η σημερινή πρόταση από τη γειτονική Ιταλία. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε πια. Ας αποφασίσουν οι συμμαθητές και οι πολυπληθείς φίλοι μας με δημοψήφισμα. Η ερώτηση είναι «να πούμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ, στη πρόταση συνεργασίας της Sandra Gallο;». Αφήστε τις απαντήσεις σας στα σχόλια της ανάρτησης. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν εν καιρώ (μόλις δηλαδή τα ΝΑΙ ξεπεράσουν κατά πολύ τα ΟΧΙ).
Χτες το απόγευμα, ρώτησε κάποιος καθηγητής ψυχικής αγωγής τον Κο Θ.:
«Για πέστε μου πως εξηγείτε το φαινόμενο να μην αντιδράσει έγκαιρα το κράτος στη χθεσινή πυρκαγιά στη Λαυρεωτική;».
Ο Κος Θ. συνηθισμένος σε τέτοιες απορίες αλλά αληθινά κουρασμένος από την ματαιότητα της απάντησης, σηκώθηκε από την πολυθρόνα του, έβαλε το καπέλο του και ανοίγοντας την πόρτα ρώτησε τον καθηγητή:
«Και εσείς πως εξηγείτε το φαινόμενο να λείπουν από το δημόσιο ταμείο 380 δισεκατομμύρια ευρώ;».
Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές.
Emma Goldman
Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα θα ήταν παράνομες.
Oscar Ameringer
Πολιτική είναι η ευγενής τέχνη του να παίρνεις τις ψήφους των
φτωχών και να κάνεις προεκλογικές εκστρατείες με τα λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος
στους μεν ότι θα τους προστατέψεις από τους δε.
Henry Menken
Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι στην περιοχή του ψηφίζουν
κανίβαλοι δεν θα είχε κανένα ενδοιασμό να τους υποσχεθεί ιεραποστόλους για
δείπνο.
Jean Paul Sartre
Αγωνίστηκα μια ολόκληρη ζωή για να φτιάξω έναν κόσμο στον
οποίο δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω.
Ανώνυμος
Οι κυβερνήσεις είναι σαν τις πάνες των μωρών.
Χρειάζονται συχνή αλλαγή και μάλιστα για τον ίδιο λόγο.
Ανώνυμος
Όποιος εξαπατά έναν άνθρωπο λέγεται απατεώνας,
όποιος εξαπατά έναν λαό λέγεται πολιτικός.
Μικρό Κομματικό Λεξικό
Όταν ένας πολιτικός φεύγει από άλλο κόμμα και έρχεται στο δικό
μας έχουμε διεύρυνση. Όταν ένας πολιτικός φεύγει από το δικό μας κόμμα και πάει σε
άλλο έχουμε προδοσία, αποστασία κ.λ.π.
Ανώνυμος
Αν δεν σου αρέσει η Κυβέρνηση, φταις και συ γι' αυτό.
Ανώνυμος
Μην πεις ποτέ «βλάκα» κάποιο πρόσωπο της εξουσίας. Κινδυνεύεις να
καταδικαστείς για τρία αδικήματα.
i) Για προσβολή προσωπικότητας,
ii) Για περιύβριση αρχής και
iii) Για αποκάλυψη κρατικού μυστικού.
Νικήτα Χρουστσώφ
Οι πολιτικοί είναι παντού οι ίδιοι.Υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν
ποτάμια.
Frank McKinney
Όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλλίτερο, αλλά δυστυχώς δεν
είναι ποτέ υποψήφιος.
Robert Oren
Οι εκλογές γίνονται για να δούμε αν είναι σωστές οι
δημοσκοπήσεις.
Αθ.Κανελλόπουλος
Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη. Στα πιο ψηλά ράφια βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία.
Ροΐδης (για διατελέσαντα υπουργό)
Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα, εκ των
οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή.
Friedman
Η εξουσία διαφθείρει. Αυτό είναι το τίμημα της εξουσίας.
Φαίνεται όμως, πως τα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας είναι τόσο πολλά, που
κανένας δεν υπολογίζει το τίμημα.
George Nathan
Παρ' όλα τα παραπάνω πρέπει να ψηφίζουμε.
Γιατί οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες
που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν.